عباس مجیدی دبیر هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران در گفتگو با خبرنگار تجسمی صبا درباره اهداف برگزاری دوسالا‌نه‌های مجسمه‌سازی گفت: هدف از برگزاری دوسالانه‌ها این است که دستاوردهای هنرمندان را به تصویر بکشند و این دوسالانه‌ها امکانی برای رصد هنرمندان و دیده شدن جوانان است. در نهایت دوسالانه‌های مجسمه‌سازی بازتابی از اتفاقات هنری در دوره معاصر است.

وی در پاسخ به حمایت‌هایی که برای تداوم دوسالانه مجسمه‌سازی لازم است، مطرح کرد: حقیقت این است که ما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا این فعالیت‌ها استمرار یابد. حمایت‌هایی هم که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توقع داشتیم تا حدی پاسخ داده شده است ولی انتظارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ویژه در بحث بودجه بیشتر است. البته در همین رابطه سازمان‌ها و نهادها کمک‌هایی کرده‌اند اما امید داریم که در این زمینه بیشتر به هنرهای تجسمی توجه شود تا شاهد خلق آثار هنری بیشتری در کشور باشیم.

دبیر هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی درباره کیفیت آثار این دوسالانه که آثار آن در تالار وحدت و پهنه رودکی به نمایش در آمده است، گفت: با توجه به این نکته که آثار به چند روش متفاوت به دست ما رسیده‌اند و با توجه به رویکردهای تعریف شده بر مبنای سیاست‌گذاری‌ها، تقریبا آثار به توقعات ما نزدیک بوده است. در این رویکرد ما نگره‌هایی معاصر داشتیم و تلاشمان بر این بود بر اساس همین نگره‌ها رفتار پژوهشی صورت بگیرد که آثار این دوره از این نگاه به این رویکرد نزدیک بوده است.

مجیدی درباره شیوه ارسال آثار به هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی گفت: آثار از چهار طریق فراخوان، مدعوین، کیوریتوری و گالری‌ها به این دوسالانه ارسال شدند. از طریق فراخوان ۱۵۰۰ اثر ارسال شد که از میان آن‌ها ۴۰ اثر انتخاب شد. در مرحله مدعوین از تعدادی پیشکسوت دعوت شد تا در این دوسالانه شرکت کنند. به علاوه کیوریتوری برای اولین بار در این دوسالانه اتفاق افتاد که آثار برخی هنرمندان به دست کیوریتورها و متناسب با مفاهیم مورد نظر هنرمندان ارایه شد. در همین رابطه آثاری  از طریق گالری‌ها ارسال شد.

وی افزود: در این دوره آثار بینامتنی هم وجود داشت؛ آثاری که ترکیب مجسمه و معماری، نقاشی و مجسمه بودند. آثاری که در نگاه امروزی و شکسته شدن مرز میان رسانه‌ها پدید آمده‌اند.

این هنرمند در بخش دیگر صحبت هایش درباره موانعی که در راه برگزاری رویدادهای هنری وجود دارد، گفت: هنرمندان بر اساس تفکرات خود کار می‌کنند و طبیعی است که برخی اوقات نگره‌هایی انتقادی دارند و این نگره‌های انتقادی تا حدی کار انتخاب را پیچیده می‌کند. از سوی دیگر هنر تجسمی آنطور که باید شناخته نشده است و باید بیشتر به این موضوع توجه شود تا شناخت جدی‌تری هم بین مسئولان و هم مردم به وجود آید. خود این عوامل می‌تواند مانعی برای برگزاری رویدادهای هنری باشد. وقتی از هنر تجسمی و تاثیری که دارد شناخت کافی وجود داشته باشد موانع از راه برداشته می‌شود.

به گفته وی، یکی دیگر از مشکلات در این زمینه مشکلات مالی و مربوط به بودجه است که با توجه به کرونا دو چندان شده است.

مجیدی درباره تاثیر ویروس کرونا در بازدید از این دوسالانه عنوان کرد: در این دوسالانه تمام تلاش خود را کردیم که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی امکان بازدید از این دوسالانه فراهم شود. همچنین ساعت بازدید از این دوسالانه باز گذاشته شد و روزهای میانی هفته را برای افتتاحیه انتخاب کردیم. با وجود تمامی تدابیری که اندیشیده شده است استقبال از این دوسالانه خوب بود.

دبیر هشتمین دوسالانه مجسمه‌سازی تهران در پایان صحبت‌های خود با یادآوری تفاوت‌های این دوره با دوره‌های پیشین دوسالانه گفت: یکی از تفاوت‌های این دوسالانه یا دوره‌های پیشین برداشتن جایزه بود؛ برای اینکه تصور می‌شد منتخبان تمام توجه را به خود جلب می‌کردند و بسیاری دیگر از آثار آنطور که شایسته است دیده نمی‌شدند. تفاوت دوم این است که در این دوره نگاهی فرآیندمحور داشتیم و برخی از ‌آثار در طی مسیر ساخته شدند. تفاوت سوم این بود که در این دوره آثار برای اولین بار از فضای موزه و گالری بیرون آورده و در فضای بیرون به نمایش گذاشته شدند.

هشتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران تا ۲۱ بهمن ماه در تالار وحدت و پهنه رودکی برپاست و علاقمندان می توانند همه روزه با رعایت پروتکل های بهداشتی و به تعداد محدود از این آثار دیدن کنند.

مائده غلامی

انتهای پیام/