به گزارش صبا به نقل از ستاد اطلاع رسانی چهاردهمین جشنواره «سینما حقیقت»، مراسم نکوداشت زنده‌یاد اکبر عالمی بعد از ظهر شنبه ۲۹ آذرماه و در پنجمین روز از چهاردهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» برگزار شد.

اجرای این مراسم را منصور ضابطیان برعهده داشت و در بخش اول میزبان محمد حمیدی‌مقدم دبیر چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» بود که به دلیل پخش زنده فوتبال پرسپولیس با اندکی تاخیر برگزار شد.

حمیدی‌مقدم در ابتدای این مراسم از تماشای دسته‌جمعی این بازی فوتبال توسط ستاد برگزاری جشنواره «سینماحقیقت» در همین فضا و با حفظ پروتکل‌های بهداشتی خبر داد.

وی با اشاره به آمار تماشای فیلم‌های مستند این دوره جشنواره گفت: شکل آنلاین آهسته آهسته جا می‌افتد و ما آرام آرام شاهد افزایش بازدید به ویژه از سوی اهالی رسانه و متخصصان سینمای مستند در خانه جشنواره هستیم. اگر بخواهیم آمار بازدید روزانه در چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» را با دوره‌های قبل در سینما چهارسو مقایسه کنیم می‌بینیم که روز گذشته ۷ هزار و ۷۰۰ بازدید ثبت شد در حالی که در دوره‌های قبل، میانگین مخاطب روزانه هزار و ۲۰۰ نفر بود.

دبیر چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» با بیان اینکه در چهار روز گذشته ۲۳ هزار بازدید از پلتفرم های جشنواره ثبت شده است، بیان کرد: جشنواره «سینماحقیقت» یکی از پرمخاطب‌ترین جشنواره‌های تخصصی سینماست اما در این دوره تحولی در زمینه ارتباط با مخاطب ایجاد شده و مخاطبان را هفت برابر کرده است و از طرفی شاهد رضایت مخاطبان هستیم که اتفاق خوبی است.

حمیدی‌مقدم در ادامه با اشاره به ۱۰ اثر پرمخاطب روز چهارم جشنواره مطرح کرد: «رویاهای خالکوبی شده» به کارگردانی مهدی گنجی با ۱۱۷۳ صندلی، پرمخاطب‌ترین فیلم روز گذشته بود و پس از آن فیلم‌هاید «کودتای ۵۳» با ۹۳۴ تماشاگر، «کمی با من برقص» با ۷۷۸ مخاطب و… در این جدول قرار دارند.

وی ادامه داد: مسترکلاس مهرداد اسکویی را دیروز ۳۰۰ هنرجو به طور زنده دنبال کردند. ۳۰۰ نفر در کارگاه بیل نیکولز و ۲۰۰ هنرجو در کارگاه مهدی گنجی حاضر شدند. هنرجویانی که بسیاری از آن ها ساکن شهرستان هستند و برگزاری آنلاین جشنواره که به صورت رایگان است، اتفاق خوبی برای بسیاری از آن ها بود.

حمیدی‌مقدم تصریح کرد: تلاش کردیم عدالت آموزشی برای همه و در همه جا برقرار شود که گمان می‌کنم با این اقدام، جشنواره توانسته تا حدودی به این هدف دست پیدا کند.

دبیر چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» همچنین با اشاره به نامگذاری روز پنجم جشنواره به نام زنده یاد استاد اکبر عالمی و برپایی مراسم نکوداشتی برای این مستندساز خاطرنشان کرد: استاد محمدرضا اصلانی نام این روز را «زلال آب» انتخاب کرده است.

حمیدی‌مقدم با اشاره به اینکه استاد عالمی حق زیادی بر گردن ما دارد، گفت: من دست پرورده استاد عالمی در دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر هستم و ایشان نقش موثری در تعیین نگاه دانشجویان هنر و در مرام و مسلک زندگی آن‌ها داشت و خیلی‌ها از این مرام تاثیر گرفته‌اند.

وی افزود: با افتخار این روز را تقدیم به روح جاودان ایشان کردیم. مردی که بسیار خوش‌رو بود و توصیه‌اش همواره به خردورزی و پاکیزه صحبت کردن بود. نکات زیادی در کارم از او آموختم و متاسفم که به دلیل کرونا یکی از زلال‌ترین اهالی سینما و مستند را از دست دادیم.

سمیرا غلام‌زاده کارگردان مستند «به خواب می‌ماند این زندگانی» درباره زنده یاد اکبر عالمی هم در این برنامه درباره چهره‌هایی که در این مستند با آن ها صحبت شده است، گفت: تعدد فعالیت‌های استاد و روحیه پر انرژی و فعال بودن‌شان برایم مهم بود. چون دوست داشتم حذف حضور فیزیکی استاد عالمی بین ما خیلی سوگوارانه نباشد و در این مستند به ماندگاری و زنده بودن او و آثارش پرداخته شود.

وی خاطرنشان کرد: اسم اکبر عالمی مثل رمز شب می‌ماند، با اینکه دانشجویان قدیمی‌شان ممکن بود ارتباط‌شان را با ایشان قطع کرده باشند اما وقتی اسم ایشان آمد همه با علاقه‌ درباره ایشان و تاثیری که بر زندگی‌شان داشته صحبت می‌کردند.

سیف‌الله صمدیان مهمان بعدی این مراسم نکوداشت بود.

صمدیان با اشاره به برنامه‌های نقد سینمای تلویزیونی اکبر عالمی، درباره لحظات سکوت استاد عالمی در برابر میهمانانش، گفت: اکبر عالمی برای هر برنامه خودشان را می‌ساختند و با کسب اطلاعات لازم، آمادگی کاملی برای بررسی هر فیلمی داشتند.

این عکاس خاطرنشان کرد: در عرصه فرهنگ و هنر ایران یکسری نام برای قشری خاص، ارزشمند هستند. به عنوان مثال کسی در سینما یا تدریس یا عکاسی و فیلمسازی شاخص است اما کسانی هستند که برای تمام هنرها سمبل و شاخص‌اند مانند اکبر عالمی که همه شاخه‌های هنری افتخار می‌کنند که بخشی از حرکت‌شان با نام و حضور ایشان شناخته شود. ایشان عضو هیات موسس انجمن عکاسان ایران نیز است.

صمدیان با اشاره به اینکه آشنایی‌اش با استاد اکبر عالمی به کیفور شدن از برنامه‌های تلویزیونی او و انتشار اولین شماره مجله تصویر در دهه ۷۰ برمی‌گردد، گفت: در این شماره گزارشی از اکبر عالمی منتشر شد و پنج سال پیش هم برای او بزرگداشتی گرفتیم.

وی ادامه داد: من اکبر عالمی را اینطور شناختم که ۷۵ سال از عمرش را لحظه به لحظه به اعتبار و احترام زندگی، به معنی واقعی چه در تحقیق و چه در یاد دادن، یاد گرفتن و حتی در سکوت‌هایش زندگی کرد. من چیزهایی که از او یاد گرفتم را به هر بهانه‌ای به فیلمسازان و عکاسان جوان می‌گویم. یکی اینکه اول خودتان را بشناسید و این باور در ذات‌تان باید قطعی شود که کسی نه می‌تواند جای شما را بگیرد و نه شما می‌توانید جای کسی را بگیرید.

به گفته صمدیان، بغض عالمی این بود که حسادت در تار و پود هنرمندان ما و آیین هنر بیداد می‌کند. یکی از ویژگی‌های او این بود که از حسادت دوری می‌کرد. در همه چیز جدی بود، همه‌چیز را جدی می‌گرفت و در همه کارها حضوری صد در صدی داشت.

در ادامه بخشی از فیلم «خاطرات نگاتیو» به کارگردانی فرهاد ورهرام پخش شد.

امیرحسن ندایی عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، میهمان بعدی این مراسم بود که درباره شخصیت استاد اکبر عالمی عنوان کرد: در روانشناسی مفهومی به نام هویت داریم. وقتی می‌خواستم برای تدریس به کلاس بروم دنبال معلمی بودم که بتوانم از او الگوبرداری کنم. من از سال ۶۹ تا دوره دکترا دانشجوی عالمی بودم و ایشان الگوی مطلقی در زندگی من محسوب می‌شد. بعدها وقتی می‌خواستم اجرای تلویزیونی داشته باشم، برنامه‌های ایشان را نگاه می‌کردم و از طرز نگاه کردن به مهمانان گرفته تا لحظه درست سکوتشاز ایشان می‌آموختم.

وی خاطرنشان کرد: او فقط درس سینما نمی‌داد بلکه آموزه‌های زیستی و جهان‌بینی‌اش را هم به دانشجویان می‌داد. وقتی نقد فیلم داشتیم خودش کلاس را ترک نمی‌کرد، فیلم را کامل با دانشجو می‌دید و بعد وارد بحث و گفتگو با ما می‌شد و این به ما جرات و جسارت حرف زدن می‌داد.

عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس خاطرنشان کرد: اکبر عالمی در برنامه‌های هنر هفتم و آن روی سکه چیز جدیدی از سینما به ما آموخت. سینمای دیگری که ما اصلا نمی‌دانستیم وجود دارد و کار او در شکل دادن سلیقه عمومی از سینما بسیار تأثیرگذار بود.

ندایی با اشاره به اینکه عالمی از نخستین کسانی بود که مفهوم سواد رسانه‌ای را به ما آموزش داد، تصریح کرد: فیلم‌هایی که ایشان پخش می‌کرد و تحلیل‌هایی که ارایه می‌داد بسیار شگفت‌انگیز بود و بعد از بیست سال جز به جز در ذهن من مانده است. گاهی باورم نمی‌شود این فیلم‌ها را از تلویزیون دیدیم. فیلم‌هایی که انتخاب خودش بود و در رفت و آمدی که به خارج از کشور داشت و در سال‌هایی که از نظر منابع سینمایی، برهوت بود، اکبر عالمی این فیلم‌ها را به روز انتخاب می‌کرد و در کلاس درس یا در تلویزیون پخش می‌کرد.

وی افزود: فیلم «بدون دخترم هرگز» را که فیلمی ضد ایرانی بود توانست پخش کند و تحلیل فوق‌العاده روی آن ارایه کرد. اکبر عالمی همیشه می‌گفت در فیلم «۳۰۰» اگر ما نمونه‌های درست و به روز و دقیقی از تاریخ خودمان تصویرسازی می‌کردیم آن آدم به خودش جرات نمی‌داد چنین فیلمی بسازد. ایشان می‌گفت وقتی به خودمان جرات دادیم درباره چیزی حرف بزنیم قبل از آن باید در آن حوزه به حدی برسیم که نشود ازمان ایراد گرفت و بعد وارد صحبت شویم.

این مدرس دانشگاه با اشاره به آخرین دیدارش با استاد اکبر عالمی بیان کرد: ۲ روز قبل از بستری شدن دکتر در بیمارستان ما ساعت‌ها باهم صحبت کردیم. موضوع درباره جلسه دفاع یکی از دانشجویان کارگردانی بود، که من، ایشان، فرهاد مهندس‌پور و محمدرضا خاکی هیات ژوری بودیم. هرگز از ذهنم بیرون نمی‌رود که این آخرین دیدارمان بود و من نمی‌دانستم. استاد عالمی همیشه چیزی به ما می‌آموخت. در این جلسه هم من از این پایان‌نامه ایرادی گرفته بودم و ایشان به من گفت تو عنوان معلم در برابر این دانشجو داری، اگر مقابلش بایستی و اجازه رشد به او ندهی پس چه کسی به او اجازه رشد دهد؟

میهمان بعدی این مراسم نکوداشت، ابراهیم حقیقیگ رافیست بود.

وی در سخنانی مطرح کرد: چقدر بد و تلخ است که درباره دوستان‌مان پس از مرگ‌شان حرف بزنیم و از خاطرات‌شان بگوییم. چه سال بدی بود که عزیزانی را یکی یکی از دست دادیم. همه کسانی که سینمای ایران را ساختند و اکبر عالمی یکی از استثناهای سینمای ایران بود.

این گرافیست اظهار کرد: شاخصه بزرگ او انسان بودنش بود و اینکه انسان بودن را یاد می‌داد. با تمام دانش وسیعی که داشت و می‌توانست مرعوبت کند، همیشه با فروتنی رفتار می‌کرد تا یاد بدهد که دانش، آموختنی است.

حقیقی با اشاره به ویژگی‌های دیگر عالمی اظهار کرد: فیلم‌هایی که برای پخش انتخاب می‌کرد نشانه کمال‌گرایی او در همه زمینه‌ها بود. با ابزار فرسوده آن موقع تیتراژ «سربداران» را ساخت که هنوز در ذهن ما هست. این کار جرات می‌خواست و این نشان از کمال گرایی او داشت.

وی خاطرنشان کرد: وقت و زمان برای اکبر عالمی مهم بود. کودکی بسیار سختی داشت اما خودش را ساخت و عمرش را مدیریت کرد. یاد گرفت اگر با اخلاق‌گرایی کار نکند، نمی‌تواند وارد جامعه‌ای شود که می‌خواهد نوین باشد. همه اطرافیان و دانشجویان خود را شریک می‌کرد و این جز از فردی که به آدم‌های دیگر اعتقاد دارد، برنمی‌آید. گشاده‌دستی در انتقال دانش حتی در فشرده‌ترین زمان‌ها داشت. نمی‌دانستیم چطور وقتش را کنترل می‌کرد که همه کتاب‌ها و فیلم‌های روز را خوانده و دیده بود و معرفی می‌کرد و این از معلمی او بود.

حقیقی با اشاره به اینکه اولین بار زنده یاد اکبر عالمی را در سریال «سربداران» که دستیار طراح صحنه بوده در استودیو مسعود معصومی دیده است، گفت: نگاهش به سینما این بود که آن را از وجه هنری می‌خواست، می‌دید و می‌آموخت.

وی در پایان گفت: رنجی که برای از دست دادن آدمی مثل اکبر عالمی داریم از نداشتن جایگزین برای اینگونه آدم‌های شریف می‌آید. اما اکبر عالمی مثل هر هنرمند بزرگ دیگری مثل هر فیلمساز بزرگ، هیچ‌گاه نمی‌میرد.

پایان‌بخش مراسم نکوداشت زنده‌یاد اکبر عالمی، اهدای نشان فیروزه‌ای چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» و لوح تقدیری با نام زنده یاد عالمی بود که با حضور محمد حمیدی‌مقدم، سیف‌الله صمدیان، امیرحسن ندایی و ابراهیم حقیقی، به نمایندگی از جامعه مستند به خانواده زنده‌یاد استاد اکبر عالمی تقدیم شد.

انتهای پیام/