در نسل جوان، بیشتر آثار به اصطلاح هنری، ‌دچار مسائلی از قبیل بی‌ریشگی و بی‌هدفی، درماندگی در فرم و محتوا، سواستفاده و یا سوبرداشت از جریانات غربی، بی‌تفاوتی نسبت به جامعه و زمانه‌ خود، هرزگی و شلختگی و امثال این است.

نسلی که باید از مایه‌های فرهنگی مملکت خود و از آزموده‌های نسل‌های پیش از خود بهره ببرد، در تعلیقی بی‌سروته خود را ناچارا به دست گردش روزگار سپرده است. نسلی که باید با آگاهی در تلاش برای شناختن معلومات و مجهولات باشد تا در نهایت دستمایه و ثمره‌ای مفید در جامعه به وجود آورد، خود را تحت تاثیر و در محاصره‌ شدید تبلیغات، مدها، و انواع واردات بیگانه می‌یابد و بی‌آنکه فرصت یا میل به تجربه و آزمودن این پدیده‌ها را داشته باشد، ناگهان خود را جزیی از آن می‌بیند.

اینک زمان آن است تا نسل جوان در پی آگاهی و شناخت از خود و پیرامون خود باشد. انضباط و تلاش پیگیر را جایگزین شلختگی کند. بداند کجاست و ارزش زندگیش چیست. و بداند که حال و آینده‌ کشورش، یا در نگاهی کلی‌تر، «تربیت و فرهنگ انسان» وابسته به اوست.

نمایش حاضر تلاشی است در جهت گردآوری آثاری که کمابیش می‌توان ردی از امید به آینده هنر را درآن‌ها دید. آثاری که هر کدام از روی دغدغه‌ فردی و اجتماعی هنرمند به وجود آمده‌اند و در ظاهر هم نشانی از ممارست در رسیدن به نتیجه در آن‌ها مشهود است.

هنرمندان از میان دوستان نزدیکم که شناختی از کارشان داشتم که هر کدام می‌توانست گوشه‌ای از این مطلب را بیان کند،  انتخاب شده‌اند تا در نهایت مجموعه‌ کاملی از سلایق مختلف در هنر نسل جوان ایران گرد هم آید. امید است که این نمایش در راستای اهدافش دست‌آوردی هر چند ناچیز داشته یا دست‌کم شروعی باشد بر فعالیت‌های بعدی هنرمندان در جهت پیش‌برد اهداف فرهنگی، اجتماعی و ملّی.

خالد اسماعیل‌وندی

۱۳۹۹/۰۱/۱۵»