علی ابراهیمی در توصیف ویژگی‌های مِتُد مطرح شده در کتاب «مبانی آفرینش در موسیقی ایران» می‌نویسد: «مقوله آهنگسازی در موسیقی کلاسیک ایرانی از دیرباز غالبا بر عهده نوازندگان، محدود به ساخت ملودی، سلیقه‌محور و فاقد اصول و روش‌مندی مدوّن بوده‌است. بنابراین مسیری روشن برای پرورش هنرجویی که به حوزهٔ آهنگسازی (مختص موسیقی دستگاهی ایران) ورود کند، دیده نمی‌شود.

آنچه مقصود و همّیّت استاد شریف لطفی (مُبدع متد) بوده‌ است ارائه یک روش آهنگسازی بر اساس «چندصدایی» در موسیقی ایران است؛ که بتواند هنرجو را از نقطه آغازین ساخت یک ملودی اصلی به نقطه نهایی در ساخت‌وپرداخت یک اثر تام‌ و تمام ببرد. بدین منظور به صورت گام‌ به‌‌ گام به آموزش چگونگی ساخت لایه‌های صوتی متفاوتی می‌پردازد که به‌ظاهر ارتباطی نداشته و به‌ صورت مجزا معنای موسیقایی خاصی ارائه نمی‌کنند؛ ولی در هم‌زمانی بافتی را ایجاد می‌کنند که مکمل یکدیگر و نماینده لایه‌های صوتی پس‌زمینه، میان‌زمینه و ملودی اصلی هستند.

نمایش نهایی این بافت، غالبا به تدریج و در نقطه اوج اثر انجام می‌پذیرد.»

کتاب «مبانی آفرینش در موسیقی ایران (روش شریف لطفی)» نوشته علی ابراهیمی، به شماره شابک ۹۷۸۶۰۰۷۹۶۶۹۵۲ از طریق نشر آواز، بهمن‌ماه ۱۳۹۹ منتشر شده است.