به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، طبق مصوبه مجلس شورای اسلامی در نشست علنی روز سه‌شنبه پنج اسفندماه، اینفلوئنسرهایی که دارای بیش از ۵۰۰ هزار دنبال‌کننده در فضای مجازی باشند درآمد حاصل از تبلیغ آن‌ها مشمول پرداخت مالیات می‌شود. در همین رابطه با مهدی کوهیان فعال حقوق رسانه گفتگویی داشتیم که وی در گفتگو با خبرنگار صبا در این باره گفت: قانون حق دارد برای هر درآمدی مالیات تعیین کند اما باتوجه به شرایط اقتصادی و فضای حاکم بر فضای مجازی ما، به نظر من تعیین مصادیق این مالیات‌ها بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

وی افزود: یعنی ما باید تخصص جدیدی را در اداره مالیات و دارایی درست کنیم که اینفلوئنسرها، درآمدهایشان و تبلیغاتی را که انجام می‌دهند شناسایی کنند. نمی‌دانم این امر در شرایط فعلی که کسب و کارها دچار بحران است و همه به فضای مجازی کوچ کرده‌اند و از این راه امرار معاش می‌کنند، کمک به معیشت مردم است یا اخلال در آن؟ من تردید دارم و فکر می‌کنم تصمیم درستی نیست.

کوهیان با اشاره به رایگان بودن استفاده از پلتفرم هایی مانند اینستاگرام تاکید کرد: اینکه آن اپلیکیشن خدمات خود را به شکل رایگان ارایه می‌کند، به مالیات گرفتن قانون ربطی ندارد. چیزی که من در مصوبه دیدم، این است که از محل تبلیغات اینفلوئنسرها کسب درآمدی می‌کند و ایرادی بر این وجود ندارد. کسب و کار آزاد است، هر کسی می‌تواند با پول خود مغازه بخرد و کسب و کاری را راه‌اندازی کند، وقتی که درآمدی کسب کرد دولت از او مالیات اخذ می‌کند. من فکر می‌کنم رایگان بودن اپلیکیشن‌ها در فضای مجازی دلیلی بر پرداخت نکردن مالیات باشد.

این حقوق‌دان تصریح کرد: به نظر من الان و در شرایط فعلی باید اجازه دهیم این شبکه‌ها و کسب و کارهای مجازی چند سالی وارد معادلات اجتماعی و اقتصادی مردم شوند و بعد هر کسی درآمدی از این محل دارد، مالیاتش را بپردارد ولی الان در شرایط فعلی که اقتصاد فرهنگ، هنر، رسانه و فضای مجازی دچار مساله و مشکل است، این طرح خیلی اجرایی نمی‌آید و مشکلات پیچیده‌ای در راستای اجرای آن وجود دارد.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «پرو» درباره شناسایی اینفلوئنسرها بیان کرد: به نظر من اجرای این طرح دشوار است زیرا ممکن است خیلی از اینفلوئنسرها و گرداننده آن‌ها شناسایی نشوند. این شناسایی خود مشکلاتی دارد پس دولت راه دشواری را برای شناسایی اینفلوئنسرها، تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ مالیات از آن‌ها خواهد داشت و خود نیز مشمول هزینه‌ای می‌شود. باید ببینیم نمایندگان مجلس برچه اساس و استدلالی این طرح را تصویب کرده‌اند زیرا یک ساز و کار جدی، فنی و آی تی برای شناسایی این افراد لازم است.

وی نظر خود را درباره آینده این طرح، مطرح کرد: به نظر من اینفلوئنسرها دیگر با اسم و رسم واقعی و شخصی خود کار نمی‌کنند و زیرزمینی خواهند شد. چرا قانون کمک نمی‌کند کسانی چون اینفلوئنسرها که در میان مخاطبان خود، نفوذی دارند با دریافت هزینه به کسب و کارهای کوچک کمک کنند؟ مشاهده می‌شود که آن‌ها مُبلِغ کسب و کارهای کوچک و دچار آسیب در دوران کرونا هستند و به نوعی به آن‌ها و گردش اقتصادی کمک می‌کنند پس بهتر است بگذاریم شفاف و رو باشند و کارشان را ادامه دهند تا اینکه به شبکه‌های اجتماعی زیرزمینی و اینفلوئنسرهای غیرقابل شناسایی و غیرپاسخگو تبدیل شوند.

ورود بخش خصوصی به شبکه نمایش خانگی امری ستودنی‌ست

کوهیان در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره افزایش مبلغ اشتراک vodها توضیح داد: هفته گذشته شاهد افزایش قیمت اشتراک پلتفرم‌ها بودیم که موافقت‌ها و مخالفت‌های مختلفی با آن شد ولی آن چیزی که وجود دارد این است که ما ۲ شبکه‌ فیلیمو و نماوا داریم که محتوای تصویری را به شکل خصوصی تامین و پخش می‌کند و به نوعی تلویزیون خصوصی محسوب می‌شوند، البته نه به معنای تلویزیونِ پخش زنده و گستره فراگیر.

او ادامه داد: مردم سریال‌های شبکه خانگی و فیلم‌های سینمایی را که در اکران دچار مشکل شده‌اند در این شبکه‌ها دنبال می‌کنند و ورود بخش خصوصی به این امر ستودنی‌ست یعنی همین که این ۲ پلتفرم ورود کرده و به اقتصاد نحیف سینمای ایران و شبکه نمایش خانگی کمک می‌کنند، سزاوار تجلیل است.

این تهیه‌کننده درباره افزایش قیمت اشتراک آن‌ها عنوان کرد: طبیعتا وقتی بخش خصوصی وارد این عرصه شده، باید دخل و خرجش با هم بخواند. سینما که در وضعیت خوبی نیست و اکثر هنرمندان تلویزیون و سینما در شرایطی که دیگر نمی‌توانند با تلویزون کار کنند و بعضی‌ها با اکران سینما مشکل دارند، جذب نمایش شبکه خانگی شده‌ و در فیلم و سریال‌هایی که در این پلتفرم‌ها تولید می‌شود، مشغول به کار هستند. گردش مالی و اشتغال به کاری که در این عرصه می‌گذرد ایجاب می‌کند که این پلتفرم‌ها سرپا بوده و اشتغال هنرمندان ایران را زنده نگه دارند. مضاف بر اینکه بتوانند رقابت خوبی را شبکه‌های خارجی داشته باشند.

این حقوقدان اظهار کرد: همه چیز در ۲ سال اخیر در کشور افزایش قیمت نجومی داشته است. خرید یک اکانت در شبکه‌های vod، چیزی حدود ماهانه کم‌تر از یک پیتزا است ولی این موضوع سر و صدای خیلی‌ها را درآورده، درصورتی که شما با این اکانت یک ماهه دسترسی نامحدود به فیلم‌ها و سریال‌های داخلی دارید.

وی با اشاره به جلوگیری قاچاق توسط این پلتفرها خاطرنشان کرد: بعضی‌ها می‌گویند جلوی قاچاق که گرفته شده است به نفع شبکه‌های vod بوده، وقتی که قاچاق کالای تصویری گرفته شود افراد برای دیدنش باید پول بپردازند و از این شبکه‌ها ببینند. چرا ما باید ناراحت باشیم که جلوی سایت‌های دانلود غیرقانونی گرفته شده است؟ این حرف‌ها به نوعی تشویق به تماشای غیرقانونی محصولات دارد پس نتیجه می‌گیریم وقتی تقاضا وجود دارد، عرضه هم بالا می‌رود.

کوهیان تاکید کرد: هنوز در این شغل، صنفی به معنای واقعی نداریم که بتواند قیمت دقیقی را برای این پلتفرم‌ها دربیاورد به همین دلیل خودشان در راس وظیفه قیمت‌گذاری را برعهده گرفته و تنظیم‌گری نمی‌شود. من موافق افزایش قیمت هستم ولی به شکل جدی پیشنهاد می‌کنم همه این پلتفرم‌ها یک صنف قدرتمند تشکل دهند که در کنار دیگر صنوف سینمای ایران و صنعت تصویر کشور، در کنار شبکه نمایش خانگی قرار گیرد که بتواند با مذاکرتی قیمت‌های واقعی را در آورد.

ذائقه مخاطب برای سازمان صدا و سیما اهمیتی ندارد

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره مصوبه مجلس درباره تامین سه هزار میلیارد کمک به صدا و سیما از محل افزایش نرخ اینترنت عنوان کرد: مجلس مصوب کرده است که مبلغی را مردم از محل افزایش نرخ اینترنت بپردازند و این مبلغ در اختیار سازمان صدا و سیما قرار گیرد تا این سازمان تولیداتی را در فضای مجازی داشته باشد. اول اینکه چرا مردم باید این پول را به شکل اجباری بپردازند؟ همین مردم با اقبال خودشان شبکه‌های vod را حتی با افزایش نرخ پیش آمده است، انتخاب می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که این پول را بپردازند یا نپردازند. این انتخاب نیز موجب می‌شود که آن شبکه و پلتفرم مورد علاقه‌شان، ذائقه آن‌ها را شناسایی و بر همان اساس تولیداتی داشته باشد.

تهیه‌کننده مستند «قاضی و مرگ» با اشاره به اجبار و زور در پرداخت این مبلغ خاطرنشان کرد: شما می‌آیید به شکل اجباری و کاملا زوری محصولاتی را توسط افرادی که پاسخگو به مردم نیستند تولید می‌کنید. پلتفرم‌های vod برای اینکه اقبال مردم را داشته باشند، نظرسنجی می‌کنند، به سمت تولید آثار بهتر می‌روند و مخاطان خود را در نظر می‌گیرند ولی مشاهده می‌شود که صداوسیما در تمام این سال‌ها مخاطب و ذائقه مخاطب برایش اهمیت ندارد، اگر داشت که شبکه‌های vod اینگونه موفق نمی‌شدند و به جای آن همان تلویزیون رایگان را می‌دیدند.

این حقوقدان تصریح کرد: آزموده را آزمودن خطاست، اگر قرار است دوباره پولی به سازمان صدا و سیما پرداخت شود و این سازمان محصولاتی را تولید کند، من فکر می‌کنم که ما دستمان را در جیب مردم می‌کنیم و بدون اجازه خودشان، برایشان تصمیم‌گیری می‌کنیم که چه چیزی ببینند و چه چیزی نبینند. صدا و سیما حدود ۶۰ شبکه دارد که برنامه‌سازی می‌کند و اتفاق بودجه آن هم از پول مردم است که خیلی هم به جایی پاسخگو نیستند ولی چرا ما باید بیاییم یک پول دیگر از محل افزایش قیمت اینترنت بگیریم و به سازمان صدا و سیما بدهیم؟

وی ادامه داد: البته من مخالف صد در صد این طرح نیستم. ای کاش نمایندگان مجلس اگر هم می‌خواستند عوارضی بر مصرف اینترنت برای کمک به صنعت تصویر کشور اخذ کنند، این پول را به شکل وام و یا حمایت از شبکه‌های vod خصوصی اختصاص می‌دادند، یعنی این پول در صندوقی می‌رفت و از محل این صندوق کمکی به بخش خصوصی می‌شد. کمک به بخش خصوصی باعث اقبال مردم، توجه به ذائقه آن‌ها، توجه به تولید آثار فاخر می‌شد و من فکر می‌کنم که اتفاقا مردم هم نتیجه این عمل خوشحال می‌شدند. البته نیاز به کار کارشناسی بیشتری دارد.

کوهیان در پایان بیان کرد: تصویب این بند در بودجه امسال، ما را به سمت سیاست‌های غلط قبلی خواهد برد. همان سیاست‌هایی که تلویزیون در تولید آثار فرهنگی و هنری اعم از فیلم، سریال، برنامه و دیگر موارد دارد و امر مثبت و مبارکی نیست.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/