به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، یک سال پیش در همین روزها، سالن‌های سینما در ایران به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شد. از ۵ اسفند ماه ۹۸ تا امروز، تقریبا ۳ ماه اکران داشته ایم اما تولیدات سینما به اندازه‌ یک سال در صف مانده اند.

نگاهی به سرنوشت نمایش عمومی فیلم‌های دو دوره اخیر جشنواره ملی فیلم فجر، افق مناسبی را برای اکران آینده نشان نمی‌دهد و به اصطلاح فیلمسوزی که قبلا هم در سینمای ایران وجود داشت شکل پررنگ تر و بحرانی تری به خود خواهد گرفت؛ سینمایی که در این یک سال بر ناوگان سالن هایش اضافه نکرد تا حداقل پس از رفع مشکل کرونا بتواند با ظرفیت بیشتری فیلم اکران کند.

فجر ۳۸، جشنواره بدشانس‌ها

فهرست فیلم‌های سی‌وهشتمین جشنواره ملی فیلم فجر، نشان از بداقبالی اغلب این آثار در اکران دارد. این در حالی است که این دوره از جشنواره، از لحاظ شمار فیلم‌های تحسین‌شده، وضعیت خوبی داشت.

از میان آثار سی‌وهشتمین جشنواره ملی فیلم فجر، ۳ فیلم «آن شب»، «خورشید» و «شنای پروانه» پیش از نمایش عمومی در سینماها یا در میانه آن، قاچاق شدند و نسخه‌های باکیفیت آن‌ها به صورت غیرقانونی منتشر شد.

صاحبان ۶ فیلم «آبادان یازده ۶۰»، «پسرکشی»، «خروج»، «خوب، بد، جلف: ارتش سری»، «کشتارگاه» و «مردن در آب مطهر» نیز که فضا را برای نمایش این آثار در سالن‌های سینما فراهم ندیدند، فیلم‌های خود را به اکران آنلاین فرستادند. همه این آثار نیز به فاصله چند ساعت از آغاز نمایش آنلاین، به صورت غیرقانونی منتشر شدند و البته فروش آنلاین قابل توجهی هم نداشتند.

در این دوره از جشنواره همچنین آثار باکیفیت و خوش‌ساخت دیگری نیز رونمایی شد که برخی مانند «درخت گردو»، «آتابای»، «تومان»، «لباس شخصی» و «پوست» کمابیش نقدهای مثبت قابل توجهی دریافت کردند، ولی هنوز فرصت نمایش در سینماها را نیافتند.

فیلم‌های جشنواره ۳۹ اضافه شدند

چرخش چرخ‌های تولید سینمای ایران در سال ۹۹ که با شرایط شیوع ویروس کرونا همزمان بود، حدود ۶۰ فیلم تازه را به آثار سی‌وهشتمین جشنواره ملی فیلم فجر اضافه کرد و فهرست طویل فیلم‌های پشت صف اکران را بلندتر کرد.

همگی این آثار همانند فیلم‌های قاچاق‌شده یک سال گذشته، در معرض انتشار نسخه غیرقانونی هستند. در این میان آثار پراهمیت‌تر و فیلم‌هایی که از لحاظ نمایش‌های خارجی موفق‌تر باشند، آسیب‌پذیرتر هستند. نگاهی به ۳ فیلم قاچاق‌شده سی‌وهشتمین جشنواره ملی فیلم فجر موید این نکته است.

با توجه به ظرفیت ۳۰ درصدی و استقبال نه چندان گرم مردم از بازگشایی سالن‌های سینما، مشخص نیست آیا سالن‌های سینما به این آثار روی خوش نشان خواهد داد یا صاحبان فیلم‌ها باید راه دیگری برای نمایش آن‌ها پیدا کنند.

همچنین دعواها بر سر اکران پس از جشنواره ملی فیلم فجر و اکران نوروز ۱۴۰۰ نشان می دهد که برخلاف سال های قبل کسی حاضر و مایل به اکران فیلمش نیست و به نظر می رسد گره کور اکران در حال کورتر شدن است.

مصطفی قاسمیان

انتهای پیام/