فردین رحمانپور کارگردان نمایش «هجده سالگی» که قرار است به محض پایان یافتن تعطیلات تماشاخانه‌ها، در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه برود در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا درباره موضوع این نمایش توضیح داد: در نمایش «هجده سالگی» سعی کرده‌ایم تا حدودی کودکان کار را به تصویر بکشیم اما نه به‌ گونه‌ای منفی بلکه با دیدی مثبت.

او افزود: برخلاف تصور احتمالی مخاطب، این نمایش حاوی فضایی پر از رنگ، شادی و اتفاق‌های خوب است به طوری‌که بیننده آنقدر می‌خندد تا گریه کند. تلاش ما بر این بود تا این کودکان را از صفاتی مانند ضعیف و بیچاره دور کنیم.

کارگردان «هجده سالگی» درباره هدف اصلی از اجرای این نمایش، عنوان کرد: هدف اصلی ما این است که به تصور مخاطبان از کودک کار تلنگری وارد کنیم. می‌خواهیم مخاطب را متوجه نگرش و رفتار نادرست خود نسبت به این کودکان و همچنین فاصله‌ای که با این قشر گرفته‌است، بکنیم.

رحمانپور با ابراز امیدواری برای دنیایی عاری از کودک کار، بیان کرد: مخاطب در جریان این نمایش به طور ناخودآگاه وادار به تفکر درباره نگاه خود به بچه‌های کار می‌شود و به لزوم اصلاح رفتار اشتباه خود پی ‌می‌برد.

قصد ما صرفا حمایت از کودکان کار است

او درباره حواشی این نمایش تاکید کرد: گفته شده، ما برای دیده شدن خودمان است که از کودکان کار استفاده کرده‌ایم اما این ادعا‌ها واقعیت ندارند زیرا هدف ما حمایت از کودکان کار است، نه چیز دیگری. ما در این نمایش فقط نقش کودکان کار را بازی می‌کنیم و هیچ‌وقت نمی‌توانیم جای آن‌ها باشیم. با این حال با اختصاص دادن بعضی از شب‌های اجرا به این بچه‌ها سعی می‌کنیم، حالشان را حتی برای یک شب خوب کنیم.

بازیگر نمایش «تنها راه ممکن» ادامه داد: در این شرایط سخت اقتصادی ناشی از کرونا و در حالی که بسیاری از پیشکسوتان تئاتر فعالیت‌شان را تا بهبودی شرایط منحل کرده‌اند، تیم ما که تیمی جوان و پرانگیزه‌ است، تمام تلاشش را می‌کند که بدون چشم‌داشت مالی در روشن نگه‌ داشتن چراغ تئاتر نقش داشته باشد.

رحمانپور درباره روند آمادگی تیم برای نمایش «هجده سالگی» اظهار کرد: قرار بر این بود که «هجده سالگی» در ۲۵ آبان ماه سال ۹۹ به اجرا برسد، اما شدت گرفتن ویروس کرونا و تعطیلی تماشاخانه‌ها حدود هشت ماه است که ما را بلاتکلیف کرده‌‌ است. در این مدت بازیگران مختلفی عوض شدند و چندین بار برای اجرا آماده شدیم اما هر بار از اجرا باز ماندیم.

او درباره نمایش آنلاین تصریح کرد: تئاتر ایران همین‌طور که هست در حال نابود شدن است و دیگر از حس و حال خوب گذشته که مورد استقبال مردم بود، خبری نیست. به همین دلیل مخالف نمایش آنلاین هستم و حتی اگر این تعطیلی ها تا سه ماه دیگر تمدید شوند من منتظر می‌مانم تا این نمایش را روی صحنه تئاتر ببرم، نه اجرای آنلاین.

بازیگر نمایش «و چند داستان دیگر» درباره دلیل انتخاب «هجده سالگی» به عنوان اسم نمایش، اذعان کرد: قبل از شروع نمایش هیچ ذهنیتی درباره عنوان آن نداشتیم اما در جریان انجام کار و از درون خود نمایش بود که این اسم را انتخاب کردیم. ترجیح می‌دهم توضیح بیشتری درباره دلیل این انتخاب ندهم تا خود مخاطب بعد از دیدن نمایش به این موضوع پی ببرد.

فعالیت‌های تئاتری دیگر چنگی بر دل نمی‌زنند

رحمانپور ضمن اشاره به وضعیت تئاتر و تئاتری‌ها در این روز‌ها عنوان کرد: با وجود خطرناک بودن ویروس کرونا، تئاتری‌ها نهایت تلاش خود را کردند تا در این وضعیت چراغ تئاتر را روشن نگه دارند و با شرایط موجود کنار آمدند. حتی در این مدت راضی به اجرا برای نصف جمعیت سالن‌ها شدند و ‌همه نمایش‌ها با رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی انجام شد.

او افزود: شرایط تئاتر به گونه‌ای‌ست که نمی‌توانیم ارگان خاصی را مقصر بدحالی‌اش بدانیم. تئاتری‌ها به نوبه خود و تا حد توان‌شان با شرایط پیش آمده کنار آمدند اما این تلاش‌ها دیگر چنگی به دل نمی‌زند و نیازمند پشتیبانی حامیان این حوزه هستیم. در شرایطی هستیم که انگار روی هوا معلق مانده‌ایم و حس خانواده‌ای را داریم که از وجود یک بزرگتر و کسی که پیگیر حال‌شان باشد و در هنگام نیاز به دادشان برسد، محروم است.

کارگردان نمایش «هجده سالگی» گفت: کار به جایی رسیده که بسیاری از تئاتری‌ها برای گذران زندگی شروع به فعالیت در زمینه‌های بی‌ربط به تخصص خودشان کرده‌اند و از طرفی یکی از هنرمندان جوایزی را که حاصل تلاش چند ساله‌اش ‌است به آتش می‌کشد؛ همه این اتفاق‌ها نیاز به رسیدگی از سوی بزرگان تئاتر دارد.

رحمانپور در ادامه با بیان این که اولین تجربه کارگردانی‌اش با یک تیم حرفه‌ای انجام شد، اظهار کرد: در شرایط حاضر هر کس دیگری بود، نمایش را رها می‌کرد و به دنبال کارهای دیگرش می‌رفت، به همین دلیل جا دارد از اعضای تیم «هجده سالگی» به ویژه داود زارع تهیه کننده که با وجود همه محدودیت‌ها از حمایت مادی و معنوی ما دست برنداشت، محسن میرزاخانی مشاور کارگردان برای تجربیاتی که در اختیار من قرار داد، امید زندگانی و نوشین تبریزی بازیگران نمایش و همچنین فروغ قجابگلی که مدتی مشغول به تمرین برای این نمایش بود ولی به دلیل شرایط کرونا نتوانست ادامه دهد و خانم تبریزی را به ما معرفی کرد، تشکر می‌کنم.

او در پایان با بیان اینکه «هجده سالگی» استارتی بود برای آغاز کار‌های دیگر، درباره سایر فعالیت‌های خود خاطرنشان کرد: در حال حاضر مشغول تمرین‌های سریال «از سرنوشت۴» به کارگردانی محمدرضا خردمندان و نمایش «ما کی هستیم؟» به کارگردانی مسعود ترابی هستم. همچنین احتمال همکاری با احمد معظمی در مجموعه «سرجوخه» وجود دارد.

پریسا منیر

انتهای پیام/