ابراهیم گله‌دارزاده رییس مجموعه تئاترشهر به دنبال مجاز شدن فعالیت سالن‌های تئاتر طبق مصوبه جدید ستاد ملی کرونا، در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا درباره چگونگی آغاز به کار تئاترشهر عنوان کرد: با توجه به اینکه اجازه فعالیت تئاترها به تازگی صادر شده و مدیرکل هنرهای نمایشی نیز تاکید کرده‌است، از سرگیری فعالیت‌های تئاتری منوط به تمایل گروه‌های تئاتری برای اجرا در این مدت زمان است که هنوز شروع به مذاکره با گروه‌های نمایشی نکرده‌ایم اما فعالیت‌مان وابسته به رضایتمندی گروه‌های اجرا خواهد بود.

او در پاسخ به اینکه فعالیت مجموعه تئاترشهر با کدام نمایش‌ها کلید خواهد خورد، گفت: فعالیت بهار ۱۴۰۰ مجموعه تئاترشهر با سه نمایش آغاز شد که عبارت بودند از تئاتر موزیکال «جنگ و صلح» کاری از میثم یوسفی، نمایش «مِرفی» به کارگردانی نگین ضیایی و نمایش «کنسرت مرگ گرم» کاری از محمدرضا عطایی‌فر که این آثار به دنبال تعطیلی‌های کرونایی سالن‌ها، معلق ماندند. پس از انجام مذاکره، اجرای هر یک از این سه گروه‌ را که آماده اجرا باشد از سر می‌گیریم و درصورتی که گروهی آمادگی اجرا نداشته باشد، تصمیمات بعدی را اعلام می‌کنیم.

رییس مجموعه تئاترشهر با اشاره به بی‌ثباتی شرایط حاضر، تصریح کرد: اجرای نمایش و‌ همین‌طور اکران فیلم نیازمند یک ثبات است که این امر امروزه تحت تاثیر ویروس کرونا قرار گرفته و مخدوش شده‌است. من به عنوان مدیر یک مجموعه تئاتری دوست دارم در شرایطی که کاملا برنامه‌ریزی شده باشد نمایش‌ها اجرا شوند اما در حال حاضر این امری خارج از اختیار ما‌ست.

محرومیت تئاتر از فرصت‌های خوب تاثیرگذاری به دنبال صنعتی‌انگاری آن

گله‌دارزاده درباره رابطه تلویزیون و تئاتر و انتظار حمایتی که از تلویزیون می رود، تشریح کرد: مساله تئاتر و ‌تلویزیون‌، مساله ناهم‌خوانی هزینه تبلیغات تلویزیون با ابعاد اقتصادی تئاتر و نبود نگاه حمایتی تلویزیون به حوزه تئاتر است. تلویزیون باید نگاه حمایتی به تئاتر داشته‌باشد و نباید تبلیغات تئاتر از منظر بازرگانی انجام شود. تلویزیون فرصتی است که همواره از تئاتر دریغ شده‌است. تئاتر نیمی از شاخه‌های فرهنگی کشور است اما با فقدان حمایت‌ها، فرصت تاثیرگذاری مناسب و‌ درست را از دست می‌دهد.

او درباره رابطه شهرداری و تئاتر، اذعان کرد: شهرداری تهران متاسفانه نگاه تجاری به تئاتر پیدا کرده‌است و آن را به عنوان یک واحدی که کار تجاری انجام می‌دهد، تشخیص می‌دهد و انتظار دریافت هزینه تبلیغات از تئاتر دارد. همچنین با حذف حمایت‌ها، وجود یک زمینه مناسب برای تامین درآمد‌ از تئاتر دریغ شده‌است. تئاتر در حوزه اسپانسر و حمایت مالی هیچ مشوقی ندارد و از وجود زمینه‌ای که بتواند از طریق‌ آن حمایت بخش‌های متعدد را جذب کند هم محروم است.

هم‌سویی متولیان راهی برای رسیدن به حمایت‌های اثربخش

رییس مجموعه تئاترشهر با تاکید بر اینکه دولت تا بالاترین حد توان خود از حوزه تئاتر حمایت می‌کند، اظهار کرد: همان‌طور که مدیرکل هنرهای نمایشی در جلسه‌ای که درباره بحث حمایت داشتیم مطرح کرد، در حال حاضر متولیان با دست باز و به دور از خساست از تئاتر حمایت می‌کنند بنابراین مساله اندک بودن حمایت‌ها جای خود، اما به نظر من نگاه حمایتی اداره‌کل هنرهای نمایشی از این لحاظ که از میان تعداد زیادی از متولیان حوزه نمایش که وظیفه حفظ، توسعه و حمایت از تئاتر را بر عهده دارند، فقط این اداره‌کل است که خود را مکلف به حمایت گروه‌ها می‌داند، امری با ارزش است.

گله‌دارزاده با ارائه راهکار برای نتیجه‌بخش‌ شدن حمایت‌ها، تصریح کرد: با توجه به کثرت حمایت‌شوندگان، اگر بین ارگان‌های متعدد متولی هم‌سویی باشد، ما شاهد حمایت‌ها و توسعه بهتر با مبلغ بیشتری در حوزه تئاتر خواهیم بود.

امکان سرقت کلید «فرهاد قفل‌زن» همچنان وجود دارد

او در بخش دیگر صحبت هایش درباره خطر سرقتی که کاملا اتفاقی از سر مجسمه «فرهاد قفل‌زن» گذشت و پیگیری‌های عوامل مجموعه تئاترشهر در اینباره عنوان کرد: خوشبختانه با درایتی که بچه‌های تئاتر و همت همکارانم در بخش حفاظت و حراست از مجموعه تئاترشهر داشته‌اند، با وجود اینکه وظیفه‌شان نبود، جلوی این سرقت گرفته شد.

رئیس مجموعه تئاترشهر تاکید کرد: تئاترشهر متولی نگهداری، حفظ و مرمت مجسمه‌های شهری نیست بلکه سازمان زیباسازی شهرداری تهران مستقیما و به صورت قانونی متولی رسیدگی به این بخش است. حال اینکه ما در تئاتر شهر به دلیل دغدغه‌های فرهنگی احساس وظیفه می‌کنیم و با ایجاد حساسیت، پیگیر این موضوع می‌شویم، موضوع دیگری‌ست.

گله‌دارزاده درباره پیگیری‌های سازمان زیباسازی شهرداری تهران مبنی نصب دوربین در محوطه یا جی‌پی‌اس به بدنه مجسمه‌های سطح شهر، عنوان کرد: در دهه گذشته قفل‌هایی که به بدنه مجسمه متصل بوده، به سرقت رفته‌است. عکس‌های ۱۵ سال پیش نشان می‌دهد مجسمه کامل بوده و طی دهه گذشته قفل‌های آن که ضعیف بوده‌اند، به سرقت رفته‌اند. بعضی از کارشناسان معتقدند اضافه کردن قفل‌ها بی فایده است چراکه همچنان امکان ربوده شدن آن‌ها وجود دارد. با توجه به این موضوع اگر مجسمه به حالت اول خودش بازگردد اما تمهیدات مناسبی وجود نداشته باشد یا مثلا فکر کنیم نصب جی‌پی‌اس به بخشی از آن کافی است، باز هم اینکه چگونه باقی اعضای مجسمه را می‌توانیم حراست کنیم خودش مساله است و جای سوال دارد.

رییس مجموعه تئاترشهر گفت: برای حفاظت از این مناطق می‌توانیم از مدل‌های باغ ایرانی که مردم همواره در آن‌ها احساس خوشحالی دارند و به راحتی می‌توانند از آن استفاده کنند، الهام بگیریم و تئاترشهر  را به جایی که هم اجزایش حفظ می‌شود و هم خانواده و شهروند به راحتی می‌توانند از محیطش لذت ببرند، تبدیل کنیم.

گله‌دارزاده با اشاره به ۲ راه جلوگیری از سرقت دوباره مجسمه «فرهاد قفل‌زن»، اذعان کرد: راه اول این است که ویژگی جداشوندگی کلید از مجسمه حذف شده و دیگر جدا نشود که با مرمت انجام شده در روز گذشته، نقاط اتصال این کلید به بدنه اصلی مجسمه توسط یک مرمت‌گر چیره‌دست تا حدودی محکم کاری شده‌است. البته نمی‌توانیم بگوییم که امکان سرقت کلید به صفر رسیده اما احتمال جداسازی و سرقت آن بسیار سخت شده‌است. راه دوم تعیین حریم محدوده تئاتر شهر است.

او افزود: برای اینکه این مجسمه و همچنین دیگر نقاط مجموعه تئاترشهر به طور کامل حراست شود، ملزم به تعیین حریم برای این مجموعه هستیم. تا وقتی مجموعه تئاتر شهر تعیین حریم نشود و سازمان میراث فرهنگی و شهرداری به این نتیجه نرسند که اینجا محلی‌است که نیاز به حراست شبانگاهی دارد، به نظرم این بحران همچنان باقی‌ست.

تعیین حریم تئاترشهر به مثابه جداسازی نیست

رییس مجموعه تئاترشهر بیان کرد: وقتی حرف از تعیین حریم تئاتر شهر به میان می‌آید، بعضی از افراد می‌گویند «با کار فرهنگی مشکلات را حل کنید!»، سوال من این است برای مثال فردی را که ساعت سه صبح با ارّه به جان یک مجسمه افتاده، چگونه با کار فرهنگی توجیه کنیم که کارش اشتباه است؟ برایش نمایش خیابانی اجرا کنیم؟ این حرف‌ها بدون مبنا هستند.

گله‌دارزاده ادامه داد: از سوی دیگر برخی می‌گویند می‌خواهید مجموعه را جدا کنید و‌ محدودیت تردد ایجاد کنید؛ این در حالی‌ست که ما به هزار زبان گفته‌ایم، هیچ محدودیتی برای تردد مردم قائل نخواهیم بود و این تعیین حریم اساسا در پی محدودیت و جداسازی نیست اما همچنان بعد از گذشت ماه‌ها از توضیحات مجموعه تئاترشهر  و شهرداری، بسیاری از ارگان‌هایی که باید عملا برای رفع این مساله اقدام کنند، همچنان به همان طبل می‌کوبند.

او درباره تقسیم‌بندی نادرست مجموعه تئاترشهر توضیح داد: همسطح بودن ضلع شمالی مجموعه با خیابان و فاصله چند متری ضلع جنوبی آن از سطح زمین کار معمار این محیط است که در واقع نشان می‌دهد این محیط تئاتر شهر است نه فقط ساختمان گرد موجود در محوطه. اینکه مجموعه تئاتر شهر اختیار سقف سالن‌هایش را ندارد، نشانگر این است که به چه اندازه مدیریت و تقسیم‌بندی نادرستی بر این محوطه حاکم است.

این مدیر هنری افزود: سنگ‌هایی که در ضلع غربی قرار دارند، اولین سنگ‌های طراحی شده برای نصب اعلانات هنری در تاریخ ایران هستند که پیش از آن‌ها هیچ سازه این‌چنین در کشور نداشته‌ایم و جزو میراث فرهنگی محسوب می‌شوند. این درحالی است که یک روز بعد از ظهر اگر کسی بخواهد، نمی‌تواند نزدیک این سنگ ها شود و به عنوان بخشی از میراث فرهنگی از آن‌ها بازدید کند؛ چراکه به آشپزخانه‌ غذاهای مختلف خیابانی تبدیل شده‌است و مدام در معرض آلودگی و اضافات خوراکی‌ها قرار دارد.

گله‌دارزاده تشریح کرد: تئاترشهر یک اعیان دارد که می‌توانیم ببینیم و یک عرصه دارد که محوطه‌ای‌ست که معمار طراحی کرده و این عرصه هم مانند خود ساختمان باید محافظت شود. این حفاظت هم به این معنا نیست که در طول روز محدودیتی برای شهروند قائل شویم. مساله ما چیز دیگری‌ست.

پس چه زمانی به معضلات تئاترشهر رسیدگی می‌شود؟

او درباره معضلات همیشگی مجموعه تئاترشهر اظهار کرد: شب‌ها معمولا در کنار مجموعه آتش افروخته می‌شود، مجسمه‌ها آسیب می‌بینند، کاشی‌ها و سرامیک‌ها با ابزار تیز  و اشیای فلزی کنده شده و به سرقت می‌روند. دستگیره‌های در که ارزش ریالی ندارند، چون بعضی‌ها فکر می‌کنند باارزش هستند چندبار به سرقت رفته‌اند و ناگزیر به از نو تهیه کردنشان شده‌ایم اما این اتفاقات تا کی؟ تا چه اندازه؟ اگر شبی زبانه این آتش‌هایی که معتادان کنار دیوار روشن‌می‌کنند به در اصلی مجموعه که چوبی است برسد، چه کسی جوابگوی عواقبش خواهد بود؟ آیا نباید از الان به فکر جلوگیری از این حادثه بود؟

رییس مجموعه تئاترشهر ادامه داد: مساله دیگر گزار‌ش‌هایی‌ست مبنی بر به سرقت رفتن اشیای مردم یا خفت گیری و زورگیری در محوطه این مجموعه که تقریبا به صورت هفتگی دریافت می‌کنیم. برایم سوال است یعنی مخاطب نباید حداقل تا لحظه‌ای که سوار ماشینش می‌شود در یک فضای امن باشد؟ محوطه تئاترشهر عرصه عمومی خوانده می‌شود اما شهروندی که می‌خواهد از این قسمت فرهنگی استفاده کند، آسایش خاطر ندارد.

گله‌دار‌زاده تاکید کرد: همه می‌دانند که بعضی از گلدان‌ها در ضلع جنوبی و شرقی مجموعه محل جاسازی مواد مخدر است و بارها با صحنه دستگیری این افراد توسط پلیس در این فضا مواجه شده‌ایم با این حال آیا با حذف حریم تئاتر شهر به خانواده‌ها این امکان را داده‌ایم تا با آسایش خاطر و بدون مزاحمت افراد بزهکار روی نیمکت‌ها و کنار آن گلدان‌ها بنشینند؟

تئاتر شهر در بند دفاع سمبلیک از مبانی شکست‌خورده است

او با بیان اینکه نسخه‌ای که برای حریم بوستان اتوبان‌ها پیچیده شده‌است با حریم تئاترشهر یکی است، اذعان کرد: اتوبان‌های غرب تهران فاقد حصارند اما آیا ویژگی تئاتر شهر و چهارراه ولیعصر شبیه اتوبانی‌ست که تردد همه در آن با ماشین است؟ زمانی بر اساس یک مبانی اشتباه برای بوستان‌های شهر نسخه‌ای پیچیده شده‌است که الان نزدیک به ۳۰ سال از آن مبانی می‌گذرد و می‌بینیم این تئوری در بعضی از نقاط شهر جوابگو نیست؛ چه اصراری بر مداومت این مبانی اشتباه وجود دارد؟

رییس مجموعه تئاترشهر در ادامه تصریح کرد: تئاتر شهر اسیر دفاع سمبلیک از یک مبانی شکست‌خورده شده‌است. اگر قرار بود از این مبانی بازخورد مثبتی دریافت کنیم، تا الان به جایی رسیده‌بودیم اما وقتی مبانی اشتباهی بر سیستم شهر آسیب می‌زند و‌ بحران هر روز بیشتر می‌شود چه اصراری است به صورت سمبلیک هم شده بعضی از نقاط کشور را در این آسیب حفظ کنیم؟

گله‌دارزاده در پایان صحبت‌هایش خاطر نشان کرد: مطالبه حریم تئاتر شهر یک مطالبه تاریخی‌ست و مدت‌هاست مطرح است. شهرداری‌ها، شوراها و بسیاری ارگان‌های دیگر می‌آیند و می‌روند و این مطالبات همچنان روی زمین مانده‌است. امیدوارم هرچه سریع‌تر شاهد انجام این تقاضا شویم.

پریسا منیر

انتهای پیام/