محمدحسین اثنا عشری نویسنده و کارگردان نمایش «نُشخوار» در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا درباره این نمایش که از ۴ تا ۲۶ خرداد ماه روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو است، تصریح کرد: بازیگران نمایش «نُشخوار»، هنرجویان آموزشگاه بازیگری هشت میلی‌متری به مدیریت هومن سیدی هستند. «نُشخوار» نمایشی نیست که بتوان موضوعیت خاصی برایش تعریف کرد و من برای رسیدن به این نمایش از روش کارگاهی، اتود زدن و تئاتر تجربی استفاده کردم.

او درباره اقدامات آغازین برای شروع این نمایش گفت: نگاه من به تئاتر همیشه مساله اکنونیت و در معاصر بودن تئاتر بوده‌است. به نظر من تفاوت رشته تئاتر با هنرهای دیگر مثل مجسمه سازی، نقاشی و… که آثاری ماندگار هستند، این است که تئاتر در لحظه اتفاق می‌افتد و تمام می‌شود. برای همین من سعی کردم طی تمرین‌ها از شرایط موجود بهره بگیرم. شرایط موجود افرادی علاقه‌مند به بازیگری و در حال گذراندن دوره بازیگری بود و این نمایش هم قرار بود کار پایان دوره کلاس بازیگری هنرجویان باشد.

گرته‌برداری از نمایشنامه‌های معروف جهان

کارگردان نمایش «نُشخوار» افزود: من عقیده دارم، هنر تئاتر و به ویژه تئاتر معاصر هم مثل مجسمه‌سازی، نقاشی و هر هنر دیگری که به متریالی مانند گچ، گِل، ابزار و … نیاز دارند، نیازمند متریال است. من این نمایش را با دغدغه‌های شخصی بازیگران آغاز کردم به این صورت که ابتدای تمرین‌ها از آن‌ها می‌خواستم، اول دغدغه‌های شخصی‌شان را بیان کنند. سعی کردم اتودهایی که می‌زنم از دغدغه‌ها، مسائل، افکار روزمره و خاطرات شخصی‌ خود بازیگران نمایش باشد و این شد متریالی که ما بتوانیم ساخت نمایش‌ را استارت بزنیم.

اثنا عشری عنوان کرد: بعد از دغدغه‌ها برای متریال بعدی، هنرجویان شروع به خواندن نمایشنامه‌های مهم تاریخ تئاتر کردند، چراکه حس کردم این بچه‌ها علاوه‌ بر طی پروسه‌ای که برای به اجرا رساندن نمایش وجود دارد، نیاز دارند که ادبیات نمایشی، ادبیات داستانی و موسیقی‌های خوب را مرور کنند و از بین آن‌ها متریال‌هایی برای ساختن نمایش‌مان پیدا شود. حتی برای انتخاب اکسسوار روی صحنه از بچه‌ها می‌خواستم ابزاری که به شخصیت‌شان نزدیک‌تر است بیاورند تا ما از میان آن‌ها چیزی را که به کار ما نزدیک‌تر است پیدا کنیم. یکی از متریال‌های ما مقاله‌های علمی، روانشناسی و… نزدیک به دغدغه‌های ذهنی بچه‌ها بود. ما در این مسیر، به وجه اشتراکی در ادبیات دراماتیک و ادبیات داستانی و دغدغه کاراکترهایی که در ادبیات دراماتیک بود، رسیدیم که در نهایت نمایش‌ «نُشخوار» را با استفاده از این روش‌ها و متریال‌ها در قالب داستانی که خودم آن را به رشته تحریر در‌آوردم، ساختیم.

تقابل ۲ نسل از هنرمندان تئاتر

او درباره داستان نمایش اذعان کرد: این داستان ماجرای مدیر یک هتل است که به همراه اعضای آن هتل در گذشته و جوانی مشغول به هنر تئاتر بودند ولی هیچ‌کدام به نتیجه مثبتی نرسیدند و الان در میان‌سالی مشغول به مدیریت هتلی هستند که خودشان راه‌اندازی کرده‌اند. حالا یک گروه جوان تئاتری می‌خواهند نمایشی را در یک شهر اجرا کنند و ساکن این هتل شده‌اند. در این هتل تقابل ۲ نسل از هنرمندان تئاتر را داریم؛ در یک سو نسلی که در گذشته فعال تئاتر بودند و الان با شکست مواجه شده‌اند و هتلی را مدیریت می‌کنند و در سوی دیگر نسل امیدوار و تازه نفس تئاتر که با شور و اشتیاق می‌خواهند نمایشی را پیش ببرند. ما کنش و واکنش‌ها و چالش‌هایی که بین این ۲ نسل اتفاق می‌افتد به نمایش می‌گذاریم که در دل این نمایش هم آن دغدغه‌ها، فکرها و مطالعات بازیگران نمایش اتفاق می‌افتد.

نویسنده نمایش «نُشخوار» با اشاره به اینکه این نمایش برگرفته از مسائل واقعی تعدادی از فعالان تئاتر است، اظهار کرد: موضوعیت این نمایش را می‌توان گفت دغدغه نسلی که علاقمند به بازیگری هستند و فکر می‌کنم دغدغه خیلی مهم قشر نوجوان و جوان الان هم است.

اثنا عشری درباره لایه‌های زیرین نمایش گفت: داستانی که «نُشخوار» دارد (دغدغه جوانان درباره بازیگری) در واقع پوسته کار است و خواست من این بود که در لایه‌های زیرین متن به مسائل مهم‌تری که در حال حاضر در جامعه وجود دارد، پرداخته شود. مساله‌ای که الان در هنر بازیگری و میان هنرجویان مطرح است، رقابت و رسیدن به خواسته‌ها به هر شکل ممکن است. من حس می‌کنم این اتفاق در اجتماع‌مان هم خیلی زیاد شده‌است. خودخواهی و زیر پا گذاشتن احساسات، شخصیت و ارزش‌های هم در جامعه رو به فزونی‌ست. به دلایل مختلف اقتصادی، اجتماعی و … انسان‌ها رابطه خیلی خوبی با هم ندارند و به هر طریقی می‌خواهند به خواسته‌هایشان برسند. ما سعی کردیم که این مساله را در دل این نمایش بیاوریم و به تماشاگر بگویم که چنین رفتاری چقدر می‌تواند عذاب آور باشد.

او درباره جذابیت این نمایش برای مخاطب توضیح داد: تئاتر یک ضرورت است، چیزی شبیه نان؛ این جمله‌ای‌ست از پیتر شومان که من همیشه از آن استفاده می‌کنم. من فکر می‌کنم این جمله بعد از سال‌ها کاربرد دارد، چراکه با وجود اینکه این روز‌ها مردم اوقات سختی را از نظر جسمانی و روحانی به سر می‌برند و باید مراقبت کنند، حس می‌کنم خیلی به سمت مراقبت از جسم رفته‌ایم ولی از این قضیه غافل شده‌ایم که مردم نیاز به مراقبت از روانشان هم دارند. مردم این روزها واقعا به دیدن تئاتر نیاز دارند و فکر می‌کنم از نبود سرگرمی مناسب خسته شده‌اند، تلویزیون هیچ فکری برای سرگرمی درست برای آن‌ها ندارد و در محیط بیرون هم سرگرمی درستی وجود ندارد. می‌توانم بگویم نمایش «نُشخوار» هم نمایشی نیست که مخاطبان بیایند و تاثیر منفی روی روح‌شان بگذارد. این نمایش یک سری ته مایه‌های طنز دارد و ریتم نمایش و وجود موسیقی در بخشی‌هایی از آن باعث شده‌است، بازخوردی که از تماشاگر گرفته‌ایم عموما خوب باشد. ما نمایش‌مان را به این سمت برده‌ایم که علاوه بر تاثیر گذاری اجتماعی، تماشاگرمان را با حال خوب بدرقه کنیم.

اجرای تئاتر در شهرستان‌ها مهم‌ترین دغدغه‌ام است

کارگردان نمایش «نُشخوار» درباره روند آماده‌سازی این نمایش تصریح کرد: پروسه کلی تولید (متن، پرورش بازیگران و به اجرا رساندن کار) این نمایش حدود چهار تا پنج ماه طول کشید و همه چیز هم در این مدت اتفاق افتاد. شرایط کرونا سخت بود ولی هر کاری یک راه حلی دارد. ما سعی کردیم پروسه تمرین گروه را در فضایی خیلی بزرگ بگذرانیم، اکثر تمرین‌ها را در سالنی که الان داریم اجرا می‌رویم و سالن بزرگی‌ست، انجام دادیم و در آن توانستیم فاصله اجتماعی را کاملا رعایت کنیم. بقیه تمرین‌ها را هم یا در فضای باز و یا به صورت تمرین جدا با تعدادی از بازیگران انجام دادیم.

اثنا عشری درباره وضعیت استقبال از این نمایش گفت: قرار بود که نمایش «نُشخوار» از چهارم تا سیزدهم خرداد ماه روی صحنه باشد اما به دنبال استقبالی که از سوی مخاطبان دیدیم، نمایشی که فکر می‌کردیم تعداد اجرای محدودی داشته باشد، از دوشنبه ۱۷ خرداد ماه به مدت ۱۰ روز تمدید شد. ادامه یا پایان اجرا بستگی به چگونگی استقبال از نمایش دارد، هر وقت که دیدیم استقبال رو به کاهش است، نمایش را تمام می‌کنیم.

او در پایان درباره دیگر برنامه‌های تئاتری خود خاطرنشان کرد: ما در زمینه نمایش «نُشخوار» تلاش کردیم اثری خوب خلق کنیم و در حال حاضر هم با توجه به تلاشی که کردیم تمرکزمان بر رقم خوردن اتفاق‌های بهتر برای همین نمایش است. این نمایش فعلا روی صحنه عمارت نوفل لوشاتو است و بعد از آن ترجیح می‌دهیم در صورت وجود استقبال مخاطبان «نُشخوار» را در تماشاخانه‌های دیگر هم به نمایش بگذاریم. به نظرم در حال حاضر مردم در همه جا به تئاتر و تاثیر روحی و اجتماعی آن نیاز دارند ولی من این نیاز را در میان مردم شهرستان‌ها خیلی بیشتر احساس می‌کنم. یکی از دغدغه‌های اصلی من این است که با فراهم شدن شرایط و حمایت متولیان در شهرستان‌ها بتوانم تئاترهایی که در تهران اجرا می‌کنم را در شهرستان‌ها هم روی صحنه ببرم. سعی می‌کنم روی این دغده‌ام کار کنم، چون حس می‌کنم شهرستان‌های ما از لحاظ خوراک فرهنگی خیلی فقیرند.

نمایش «نشخوار» اجرا و تولید آموزشگاه آزاد بازیگری هشت میلی‌متری با حمایت هومن سیدی، به نویسندگی و کارگردانی محمد اثنی‌عشری و تهیه‌کنندگی معین شاهچراغی و نیما مظاهری از ۴ تا ۲۶ خرداد ساعت ٢٠ در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است. نیلوفر جبارزارع، غزاله جعفرپور، ماهان جباری، محمدامین خادم، ابوالفضل رشیدی، مینا رسولی، بابک سلیمی، سپیده سیرانی، رعنا شفیع‌زاده، پوریا صفایی‌زاده، آرین طوقیان، یاسمن گلرخ، تینا مومن‌زاده، محمدامین موسوی، یگانه ماموریان، محمدحسن نیلوفر، علی ویسی و مهدی یزدانی بازیگران این نمایش هستند. همچنین دیگر عوامل نمایش عبارتند از: لیلا طاهری طراح لباس، آلاله همایون و سپیده سیرانی طراح پوستر، کیمیا فرخ ‌زاد ماهان صابری عوامل موسیقی، حامد هاشمی و بهاره خوش‌جام سازنده تیزر و موشن‌گرافی، سام بهشتی مدیر اجرا و رسانه و نازنین صنعت کار دستیار کارگردان.

پریسا منیر

انتهای پیام/