پاتریشیا گازمن در این مسترکلاس که در چهاردهمین جشنواره «سینماحقیقت» به صورت آنلاین برگزار شد با اشاره به اهمیت روایت و ادبیات در ساخت فیلم مستند بیان کرد کرد: فیلمساز مولف روی موضوع تمرکز کرده و منتظر زمان مناسب برای ساخت آن می‌ماند.  فیلم‌های من مستندهای عمیقی است که به شخصیت‌هایی که در مناطق مختلف زندگی می‌کنند می‌پردازد. در یکی از مستندهایم به جغرافیای شیلی و محل دفن ده‌ها شخصیت سیاسی که توسط پینوشه کشته شده بودند پرداختم.

او افزود: فکر می‌کنم درک فیلم‌هایم برای مخاطب آسان است چراکه خط داستانی برایم مهم بوده و این تقسیم‌بندی که فیلم‌هایم، فیلم – مقاله است را نمی‌پذیرم. بین ساخت فیلم‌هایم همیشه چند سال فاصله وجود دارد. حس می‌کنم برای فیلمسازِ مولف مهم است که روی موضوعی متمرکز شود و این مساله به زمان نیاز دارد.

این مستندساز درباره ادبیات فیلمساز بیان کرد: ادبیات شخصی شما به عنوان یک فیلمساز مهم است، پس هر ایده‌ای که در ذهن دارید روی کاغذ بنویسید، درباره آن با دوستانتان صحبت کنید و به آن عمق دهید بعد می‌توانید آن را بسازید. سینمای مولف سینمایی است که توسط یک فرد ساخته می‌شود و تفاوت آن با مستندهای سفارشی تلویزیون این است که جنبه‌های عمیق شخصیتی افراد را نشان می‌دهد. این سینما در پرداختن به موضوع باید بسیار عمیق باشد.

گازمن در پایان اعلام کرد: چیزی را بنویسید که دوست دارید و حس کردید. قرار نیست شاهکار ادبی خلق کنید. همیشه با صدای بلند می‌گویم کسی هستم که روایت می‌کنم و این چیزی است که به اثر هویت می‌دهد. دوست دارم درباره کارهایم فیلمنامه داشته باشم. بنابراین اول یک داستان می‌نویسم و سپس به تشریح موضوع آن می‌پردازم. البته در طول ساخت فیلم ممکن است در ادبیات و مفهوم آن تغییر به وجود بیاید.

پاتریشیا گازمن فیلمنامه‌نویس، بازیگر، کارگردان فیلم و نقاش اهل شیلی است. او از دهه ۱۹۶۰  مستندسازی جدی را آغاز کرد و با «سالوادور آلنده» به شهرت رسید. در سال ۲۰۱۰ مستند «دلتنگی برای نور» را ساخت. فیلم «دکمه صدفی» او برای بخش رقابتی اصلی شصت و پنجمین جشنواره برلین انتخاب و در نهایت موفق به کسب جایزه خرس نقره‌ای برای بهترین فیلمنامه این دوره از جشنواره شد.

علاقمندان به سینمای مستند می‌توانند نسخه تصویری مسترکلاس پاتریشا گازمن را در آپارات و در سایت مرکز گسترش defc.ir در بخش پژوهش/ کارگاه‌های آموزشی ببینند.

انتهای پیام/