به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا، نمایشگاه انفرادی امیر سماوات با عنوان «دو مایل مانده به مریخ» مجموعه آثار نقاشی الهامگرفته از تصاویر روی دیوارها است که ۱۵ مرداد در نگارخانه نگر افتتاح شد و تا سهشنبه ۲ شهریور ۱۴۰۰ ادامه دارد.
سراغ امیررضا سمواتی با نام اختصاری امیر سماوات، هنرمند خالق این آثار رفتیم و او درباره ایده تشکیل این نمایشگاه به خبرنگار صبا توضیح داد: دیوار از بدو خلقت بشر فرصتی برای نقش بستن دلنوشتهها، شعارها، آرزوها و بسیاری از تصاویری که انسانها دوست داشتند دیگران آنها را ببینند، فراهم کرده است. در دنیای امروز و همچنین در دنیای تکنولوژی هم شاهد این قضیه هستیم و در شبکههای اجتماعی مانند فیسبوک و اینستاگرام نام صفحه اصلی که تمام پستها در آن قسمت کنار هم نمایش داده می شوند wall یا دیوار است. دیوارهای شهری هم به همین منوال مجموعهای از تداخل و ترکیب انواع شعارهای اقشار مختلف، تبلیغات و بسیاری از آرزوها را تشکیل داده است.
او ادامه داد: من از منظری نقاشانه، این تصاویر نقش بسته روی دیوار را به صورت یک اثر نقاشی ارایه میکنم و باید گفت که گرافیتی هم یکی از اتفاقاتی است که روی دیوار رخ میدهد و نه همه آن، بلکه دیگر تصاویر روی دیوار هم دستمایه خلق نقاشیهایی است که از چارچوب همیشگی نقاشی خارج شدهاند و با متریالی مانند سیمان، فلز و … متولد میشوند.
این هنرمند درباره شیوه هنری خود در خلق آثار عنوان کرد: شاید بتوان گفت در دوران معاصر به تعداد هر هنرمند، میتوانیم شیوه اجرا یا سبک منحصربهفرد پیدا کنیم. رویکرد من هم منحصربهفرد است البته شباهتهایی با چند هنرمند دیگر دارد اما چون شیوه اجرای خاصی دارد، بین هنرمندان، عمومی و فراگیر نیست. من در آثار خود از گرافیتیها و هر اتفاقی که روی دیوار رخ میدهد، استفاده میکنم و نقاشیهای من تصویری را ارایه میکنند که میتوانست بالقوه روی دیوار باشد اما بالفعل روی دیوار نیست.
او افزود: در این شیوه یک شمایل کلی از هنرهای خیابانی و تصاویری که روی دیوار حتی توسط افرادی غیر از هنرمندان خلق شده است، وجود دارد و در نهایت یک تصویر مغشوش و شاید رنگارنگ متولد میشود که این موارد ساختار کلی اثر را تشکیل میدهند. شاید به طور مستقیم یک معنا و مفهوم خاصی را نتوان از تابلوها برداشت کرد اما حس و فضای کلی که توسط مخاطبان درک میشود نوعی بازنمایی از هنرهای اعتراضی و دغدغههای اجتماعیست.
سماوات با بیان اینکه این سبک، چاپ دستی به شکل شناخته شده خود نیست، گفت: گاهی اوقات در خلق آثار از شابلون استفاده میکنم که از این نظر شاید به نوعی بتوان نام چاپ بر آن نهاد اما با چاپ دستی به شیوه مرسوم متفاوت است.
او درباره استفاده از متریال غیرمعمول در خلق آثار نقاشی اظهار کرد: من به متریال عمومی نقاشی مانند رنگ و بوم اکتفا نمیکنم و همیشه علاقه دارم تا از اشیا و موادی استفاده کنم که خودشان به نوعی روایتگر باشند. مجموعه قبلی من که در رابطه با جنگ بود روی پارچهها و برزنت جنگی ارایه شده بود اما آن مجموعه را نیمهکاره رها کردم و به سمتی آمدم که شیوه خاص خود را ارایه کنم.
او با اشاره به استیتمنت نمایشگاه «خانه را در دور دست میبینم» به اشتراک موضوعی آثار این ۲ نمایشگاه اشاره کرد و افزود: مهاجرت همیشه برای من از دغدغههای اصلی بوده و بسیار متاثر از آن هستم. در غالب آثار موجود هم به نوعی سعی شده تا با استفاده از استعارههایی نظیر شخصیت تصویری فضانورد و همچنین با توجه عنوان نمایشگاه «دو مایل مانده به مریخ» به نمایش انسان، در موقعیت مهاجرت، از هر نوع و با هر ملیتی اشاره کنم.
سماوات در پایان با اشاره به اینکه آثار من صحنهسازی از هنرهای خیابانی است، خاطرنشان کرد: کارهای من از این لحاظ که در خیابان نیست به نوعی بازسازی و صحنهسازی از تصاویر و نقوش نقش بسته روی دیوار هاست اما اینکه روی تابلو نمایش داده شوند خود به نوعی هدفدار است زیرا با آوردن گرافیتی و این هنرهای خیابانی به داخل گالری میشود تا حدودی حالتهای هیجانی این نوع از هنر را به مخاطب القا و آنها را به توجه بیشتر به هنرهای خیابانی دعوت کرد.
ندا زنگینه
انتهای پیام
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است