غزل اسکندرنژاد نویسنده، کارگردان تئاتر و عضو هیات علمی دانشگاه هنر تهران در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا درباره فعالیت‌های این روزهای خود گفت: از دو سال گذشته مشغول ترجمه ۱۲۷۲ مقاله از «دانشنامه جهانی نمایش عروسکی» هستیم که حدود ۶۰ مقاله ترجمه نشده آن باقی مانده است. نسخه اول این دانشنامه فرانسه است، نسخه دوم به زبان انگلیسی ترجمه شده، نسخه اسپانیایی هم دارد و فارسی نسخه چهارم آن خواهد بود.

او درباره موضوع مقاله‌ها توضیح داد: می‌توان گفت مقالات موجود در این دانشنامه تاریخ، بیوگرافی و تکنیک‌های نمایش عروسکی را شامل می‌شوند، در این دانشنامه یاد می‌گیریم که نمایش عروسکی در آفریقا، جمهوری گابن و… به چه صورت است. حُسن «دانشنامه جهانی نمایش عروسکی» این است که صرفا به نمایش عروسکی محدود نیست و همه چیز را شامل می‌شود.

اسکندرنژاد درباره زمان انتشار این دانشنامه عنوان کرد: امیدوارم که این دانشنامه برای انتشار در مهرماه آماده باشد. باید بگویم که کار پیچیده‌ای‌ست. دانشنامه، نمایه ندارد و اگر هم داشته باشد به کار ما نمی‌آید، طبیعی‌ست که باید فهرست اعلام را فارسی ترجمه کنیم اما نمایه‌سازی، خواندن، ترجمه و تطبیق متن‌ها بسیار زمان‌بر است، ماجرای کرونا نیز بر سرعت کار ما تاثیر گذاشته است.

کارگردان نمایش «ملاقات با گودو در کافه پایتخت با ۱۵% تخفیف» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره فعالیت در حوزه تئاتر بیان کرد: پیش از شیوع ویروس کرونا مشغول تمرین نمایشی برای اجرا در سالن سایه مجموعه تئاترشهر بودیم که توسط بازبین مورد تایید قرار نگرفت، حرف‌شان این بود که اجرای‌مان را در سالن سایه برگزار نکنیم و به کارگاه برویم اما من مخالفت کردم، قرار شد به سالن مولوی برویم اما به دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شد. طبیعتا با پایان کرونا، در صورتی که سالنی در اختیارمان قرار دهند به اجرای تئاتر بازمی‌گردم اما در حال حاضر ترجیح می‌دهم که در زمینه تئاتر فعالیتی نداشته باشم.

حذف رشته نمایش از هنرستان سوره به شوخی می‌ماند

این عضو هیات علمی دانشگاه در بخش پایانی صحبت‌هایش درباره حذف رشته نمایش از هنرستان سوره عنوان کرد: این مساله فاجعه است و دلیلی که برای آن ذکر می‌شود هم به قدری فکر نشده است که بیشتر به شوخی می‌ماند؛ می‌گویند که خروجی‌های این رشته موفق نبوده است، مثل این می‌ماند که آشپزی بگوید دستپخت من خوشمزه نیست پس کسی نباید غذا بخورد در صورتی که باید آشپز را تغییر دهند. ساده‌ترین تاثیر این مساله که به نظر من می‌تواند مهم‌ترین آن باشد، ناامیدی جدی برای دخترانی‌ است که دوست دارند تئاتر بخوانند.

او ادامه داد: نمی‌دانم صحت دارد یا خیر اما شنیده‌ام که می‌گفتند دانش‌آموزان سال دوازدهم رشته نمایش، به رشته‌های صنایع دستی یا گرافیک تغییر رشته دهند. مثل این می‌ماند که فکر می‌کنند هنر یک خورجین است و خیلی فرقی ندارد در آن دست کنید و یکی را بردارید. به نظر من این تصمیم به رسمیت نشناختن یک حرفه است و امیدوارم این اتفاق نیفتد و شاهد ثبت‌نام دختران رشته نمایش هنرستان سوره در مهرماه باشیم.

اسکندرنژاد خاطرنشان کرد: هیچگاه نمی‌شنویم که بگویند رشته تجربی، انسانی یا گرافیک از دبیرستان حذف شوند، گویا این رشته‌ها از رسمیت خاصی برخوردارند اما تئاتر رشته‌ای فوق برنامه است که می‌تواند به سادگی کنار گذاشته شود. هیچ نسبتی میان تئاتر و کسانی که برای آن تصمیم می‌گیرند، وجود ندارد، شخصی باید برای این مساله تصمیم بگیرد که تئاتر را بشناسد.

اگر نمی‌دانیم با چیزی چگونه برخورد کنیم، نمی‌تواند دلیلی برای نبودن آن باشد

کارگردان نمایش «مرده‌ریگ» تصریح کرد: با رشته نمایش عروسکی هم اینگونه برخورد می‌شود، انگار چیزی وجود دارد که اگر نباشد هم مشکلی پیش نمی‌آید اما اینگونه نیست، اگر نمی‌دانیم با چیزی چگونه برخورد کنیم، نمی‌تواند دلیلی برای نبودن آن باشد. جامعه‌ای مسیری را پیش رفته و حرفه‌ای پایگاه‌های خود را درست کرده است اما حال باید یکی از پایگاه‌های خود را از دست دهد. نگرانی اصلی این است که آیا اینگونه مسائل رفته رفته بیشتر می‌شوند و شاهد حذف دیگر رشته‌ها در آینده هستیم؟

این استاد دانشگاه تاکید کرد: چند روز گذشته پیامی از سوی دختری علاقه‌مند به بازیگری در حوزه تئاتر دریافت کردم که درخواست بازی در یک نمایش را داشت. پس از آن، خبر حذف رشته نمایش از هنرستان سوره را خواندم و با خود فکر کردم که آن دختر با ذوق و شوق فراوان پس از این مساله به کجا می‌رسد؟ به نظر من در این کشور برخورد جدی‌ای با تئاتر نمی‌شود کما اینکه در دوران کرونا هم آن را نادیده گرفتند.

او افزود: اوایل کرونا از من خواسته شد که مطلبی درباره تمهیدات دولت برای تئاتر در دوران کرونا بنویسم، من پاسخ دادم که معلوم است که دولت در این دوران فکری برای اهالی تئاتر ندارد، چراکه اصلا نمی‌دانند ما وجود داریم. کل توجهی که یک کشور به جمع تئاتری‌ها می‌کند این است که دو بار از سوی صندوق اعتباری هنر، کمک هزینه‌ای را دریافت کنند، طبیعی‌ست افرادی که کار جدی تئاتر انجام می‌دهد باید بیمه بیکاری دریافت کند؛ بیکاری‌ای که دست خودشان نیست.

این نویسنده در پایان مطرح کرد: انتظارمان این بود که برنامه‌ای را از طرف اداره‌کل هنرهای نمایشی برای مدیریت مشکلات اهالی تئاتر بعد از ورود ویروس کرونا به کشور می‌دیدیم، اما بعد از گذشت یک سال و نیم از این بیماری، هنوز برنامه‌ اینچنینی را شاهد نیستیم تا حداقل با خودمان بگوییم افرادی در این باره فکر می‌کنند. معلوم است که وقتی هیچ فکری برای یک حرفه وجود ندارد، می‌توان به همین سادگی رشته‌اش را هم از هنرستان حذف کرد.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/