علی توکلی کارگردان فیلم کوتاه «کبود» که در سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران حضور دارد در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره این فیلم گفت: قصه «کبود» در دهه ۷۰ و در یک روستا جریان دارد و در فیلم شاهد یک دعوای خانوادگی هستیم. این فیلم کوتاه یک درام اجتماعی است و می‌خواهد یک داستان بگوید به صورتی که ما از ابتدای فیلم خود را میان معرکه و آن دعوای خانوادگی می‌بینیم و با اینکه کار بسیار سختی بود، اما از دل قصه با شخصیت‌های آن به تدریج آشنا می‌شویم. هرچند که تعداد کاراکترها زیاد است و ما هشت بازیگر اصلی داریم ولی در نهایت همه آن‌ها و موقعیت و نسبت‌شان با یکدیگر به مخاطب معرفی می‌شوند.

این کارگردان درباره چالش‌های ساخت فیلم در خارج از تهران و در یک روستا عنوان کرد: من تا این لحظه همه فیلم‌های خود را خارج از تهران ساخته‌ام، یکی از چالش‌های ما در ساخت این فیلم بیماری کرونا بود چراکه ما یک تیم ۴۰ نفره بودیم و وارد روستایی شدیم که خالی از سکنه نبود و ورود افراد جدید به آن منطقه و شرایط تولید فیلم کمی از نظر کرونا برای مردم آن منطقه ممکن بود نگران‌کننده باشد و ما نیز قرار بود از مردم بومی آن‌جا به عنوان هنرور در کار استفاده کنیم که خوشبختانه با رعایت پروتکل‌های بهداشتی اتفاق بدی رخ نداد. در کنار بیماری کرونا، ما در روستایی بودیم که اینترنت و آنتن درست و حسابی نداشتیم.

او افزود: هرچند با نبود اینترنت و آنتن چالش‌هایی داشتیم اما این موضوع باعث شد بچه‌های گروه بیشتر به یکدیگر نزدیک شوند و باعث شد در ۱۰ روزی که در این روستا فیلمبرداری داشتیم همگی همراه‌تر و همدل‌تر با یکدیگر تعامل داشته باشند.

کارگردان «کبود» درباره حواشی جشنواره ۳۸ فیلم کوتاه تهران مبنی بر حذف بعضی فیلم‌ها به دلیل سانسور و ممیزی بیان کرد: ضمن تشکر از همه دست اندرکاران برپایی این جشنواره در چنین ابعادی که برای اولین بار در تاریخ سینمای ایران واجد شرایط تایید آکادمی اسکار شناخته و معرفی شده است، باید بگویم که جشنواره در سال‌های اخیر به شدت در مسیر ارتقای کیفیت خود در حال حرکت است و ضعیف‌ترین آثار حاضر در جشنواره نیز پروداکشن و عوامل خوبی دارند و برای آن‌ها هزینه شده است. در نتیجه شأن فیلم کوتاه در این است که شفاف‌سازی درستی درباره شیوه انتخاب آثار در جشنواره صورت بگیرد.

او ادامه داد: من فکر می‌کنم که بهتر است فیلم‌ها تنها ارزش‌گذاری زیبایی‌شناختی شوند و افرادی که در هیات انتخاب حضور دارند بر اساس معیارهای سینمایی به آن امتیاز دهند و این امتیازدهی به صورت کاملا شفافی رخ دهد. به این صورت که در یک لیست عنوان شود که یک فیلم در هر بخش چه امتیازی از داوران دریافت کرده است و همچنین عنوان شود که برای مثال سه فیلم به دلیل ممیزی حذف شده‌اند، در این صورت شائبه‌ای هم به وجود نمی‌آید و همه فیلمسازها فکر نمی‌کنند که اثرشان به علت سانسور حذف شده است. همچنین شیرینی پذیرفته شدن آثار دیگر نیز برای صاحبان آن‌ها تلخ نمی‌شود.

این فیلمساز با اشاره به اینکه سانسورهایی که در فضای صدا و سیما و سینمای بلند داستانی وجود دارد، دلیلی ندارد که در فیلم کوتاه نیز باشد، عنوان کرد: مخاطبان فیلم کوتاه افراد خاصی هستند که در حال حاضر اکثرشان فیلمسازند، به همین دلیل مسئولان جشنواره باید اجازه دهند در این رویداد کمی فضا برای ارایه آثار بازتر باشد. شفاف‌سازی در زمینه پذیرفته نشدن آثار نیز احترام به صاحبان آن فیلم‌هایی است که اثر خود را به جشنواره ارایه داده‌اند.

او درباره اینکه آثاری در جشنواره انتخاب شده‌اند که عنصر امیدبخشی در آن‌ها وجود دارد و این مساله در فیلم‌های جشنواره امسال زیاد به چشم نمی‌آید، توضیح داد: متاسفانه مسئولان جشنواره فکر می‌کنند به صورت دستوری می‌توانند موضوعی را به فیلمسازان القا کنند آن هم در زمانه‌ای که داریم در یک همه‌گیری عظیم جهانی زندگی می‌کنیم، اما باید به این توجه داشت که هر شخصی نگاه متفاوتی به جهان اطراف خود دارد و با دستور یا بخشنامه نمی‌توان رویکردی را به ساخت فیلم‌ها تزریق کرد. همچنین باید شرایطی وجود داشته باشد که بتوان اثری امیدبخش ساخت که البته باز هم می‌گویم امید در نگاه هر فردی به شکل منحصر به فردی بازنمایی می‌شود و یک فیلم درست باید در بازنمایی یک مفهوم به شکل عمیق و استاندارد موفق باشد، حال می‌خواهد آن مفهوم امید باشد یا یاس، درد، شادی، زندگی و…

توکلی درباره کم بودن تنوع ژانری در جشنواره امسال فیلم کوتاه نسبت به سال‌های گذشته گفت: شاید یکی از علت‌های آن این باشد که بنا به هر دلیلی امسال فیلم‌هایی با ژانرهای مختلف کمتر در جشنواره انتخاب شده‌اند اما این را باید بدانیم که فیلم کوتاه استقلالی برای خود ندارد و به صورت یک کارگاه آموزشی برای رسیدن به سینمای بلند به آن نگاه می‌شود و زمانی که خواستگاه فیلمسازان کوتاه، سینمای بلند است افراد در مسیر سینمای بلند حرکت می‌کنند که در آن نیز تنوع ژانر را شاهد نیستیم.

او ادامه داد: من به آن صورت طرفدار ژانر نیستم اما همین که فیلم‌ها در نوع روایت و فرم و محتوا متنوع باشند خود می‌تواند اتفاق خوبی باشد. اما نبود ژانر در سینمای کوتاه به دلیل نبود ژانر در سینمای بلند است.

این کارگردان در پایان بیان کرد: اتفاق خوبی که در سال‌های اخیر برای فیلم کوتاه افتاده، رسیدن آن‌ها به مرحله اکران است که این اتفاق باعث شده است آثار جان بگیرند و از اسارت جشنواره‌ها خارج و مخاطبان بیشتری نیز با آن‌ها آشنا شوند. مهمترین اتفاق برای فیلم‌های کوتاه این است که یک بسته همیشگی در سینماها داشته باشند و وارد سبد کالای خانواده‌ها شوند تا مخاطبان جدی بیشتری پیدا کنند. درنهایت از تمام افرادی که برای جشنواره فیلم کوتاه تهران قدمی برداشته‌اند سپاسگزارم و خوشحالم که فیلم من در کنار آثار خوبی که امسال در این رویداد حضور دارند، انتخاب شده است.

فاطمه شوقی

انتهای پیام/