به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، پخش فصل اول سریال «زیرخاکی» به کارگردانی جلیل سامان و تهیهکنندگی رضا نصیرینیا چند روزی است که در شبکه یک سیما شروع شده است؛ مجموعهای که فصل ابتدایی آن سال ۹۸ و فصل دوم آن سال ۱۴۰۰ راهی آنتن شده است و در این میان در شبکههای تماشا، آی فیلم و … نیز بازپخش کافی داشتهاند. به تازگی نیز خبر ساخت فصل سوم این سریال و اینکه به عنوان گزینه اصلی شبکه برای نوروز ۱۴۰۱ در نظر گرفته شده، اعلام شده است.
حال سوال اینجاست که چرا یکی از شبکههای اصلی تلویزیون تصمیم به پخش چنین سریالی گرفته آن هم درحالی که حداقل ۲ سریال آماده و ۲ سریال نیمه آماده برای پخش در دست دارد.
سریالهایی که شبکه یک پیش از این در ماه محرم از میان آنها نمیتوانست به گزینهای قطعی برسد الان نیز در دسترس و آماده پخش هستند، مانند «۸۷ متر» کیانوش عیاری که پس از نرسیدن به پخش در مردادماه به آن وعده پس از محرم و صفر داده شد و باز هم رنگ آنتن را ندید، «بعد از آزادی» محمدعلی باشه آهنگر که با وجود اعمال اصلاحات همچنان برای آنتن درنظر گرفته نمیشود، «خودخواسته» علیرضا بذرافشان که هنوز درحال فیلمبرداری است و تا بیش از یک ماه گذشته شرایط رسیدن به آنتن را نداشت اما در میان گزینهها قرار داشت.
در این میان پخش ۲ سریال دیگر نیز محتمل شده است که یکی از آنها مجموعهای برای سیمای استانها و دیگری یک مجموعه الف و فاخر است.
اما با این همه، شبکه یک پس از پایان محرم و صفر و ورود به فصل پاییز پس از پخش اپیزودی از «روزهای بهتر» که خود بخشی از یک سریال تقریبا قدیمی است، تصمیم گرفت «زیرخاکی» جلیل سامان را راهی آنتن شبکه یک کند؛ سریالی که فصل دومی هم دارد و با توجه به رویکرد تلویزیون، سریالهایی که در فصلهای بعدی ادامه پیدا میکند، پشت سر هم روانه آنتن میشوند. ولی به این ترتیب تا پایان فصل دوم «زیرخاکی» باید منتظر بمانیم که چه سریالی از جیب شبکه برای پخش درمیآید.
علت این شکل تصمیمگیریها و ندادن آنتن به سریالهای آماده پخش کمی مبهم است چراکه این سریالها پیشتر ساخته و آماده شدهاند و هر اصلاح و نکتهای هم که در نظر مدیران بوده در آنها اعمال شده است. مگر اینکه قرار بر این باشد که در انتظار مدیران جدید و نظرات جدید، مردم را با سریالهای تکراری بلاتکلیف رها کنند و انتظار جذب حداکثری مخاطب نیز داشته باشند.
انتهای پیام/
یک نظر