به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری صبا، دنیا خمامی فعال رسانه‌ای طی یادداشتی با تحلیل برنامه‌های درحال پخش تلویزیون به معضل مجریان ضعیف اشاره کرد.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

«تلویزیون در روزگاری به سر می‌برد که یکی از اصلی ترین معضلاتش در برنامه سازی نبود یک مجری توانا و حرفه ای‌ست، مجریان شاخص و قدرتمند یا اجازه فعالیت ندارند یا خود کناره گرفتند و گونه های دیگر فعالیت را انتخاب کردند و در این برهوت نام، برنامه های تولیدی یا دست به گزینش ستاره ها و بازیگران می‌زنند یا در اکثر اوقات نام های بی ارتباط به فرم برنامه را به عنوان مجری روی صندلی می نشانند.

همانطور که شاهد بودیم و هستیم در سال گذشته تا کنون از سام درخشانی و پوریا پورسرخ تا کامران تفتی و امیرعلی دانایی و این اواخر هم حمیدرضا پگاه اجرا را تجربه کردند که شبکه دو هم در دعوت از بازیگران به عرصه اجرا سهم عمده ای دارد.

این انتخاب های اشتباه شکل دیگری هم دارد و «احوالپرسی» برنامه تازه شبکه دو نمونه واضح دیگر این امر است؛ برنامه ای که دکور پر زرق و برقی دارد و چهره ها را دعوت می‌کند و به تبعیت از موفقیت «خندوانه» عروسک هم در برنامه حضور دارد و از قضا مردم هم در استودیو حاضر هستند اما به همه چیز شباهت دارد جز یک شوی حرفه ای و مفرح. مجری در گفتگوگردانی قدرتمند نیست، در ارتباط با عروسک همراه نیست، با مخاطبان حاضر در استودیو کلامی برقرار نمی‌کند و بود و نبود آنها تفاوتی در اصل برنامه ندارد از طرف دیگر با هنر هم آشنایی چندانی ندارد و در ارتباط با هنرمندان دست فرمان درستی ندارد. با اینکه روشن پژوه جزو مجریانی است که در ارتباط با نوجوان و برنامه های مربوط به این رده سنی خیلی خوب ظاهر می‌شود گزینه مناسبی برای اجرای تاک شویی که در بهترین زمان و روز هفته در کنداکتور شبکه دو قرار گرفته مناسب نیست و این برنامه سردرگم در فرم است و برای بهتر شدن علاوه بر تغییر مجری نیاز به اصلاحاتی چند دارد.

نمونه دیگرش را هم در برنامه «انتهای الوند» می‌بینیم که مجری اصلا مناسب فضا و محتوای برنامه نیست و خروجی کسالت باری را به مخاطب می رساند. شبکه های دیگر هم در این موضوع سهم دارند و مخاطبی که در شبکه سه برنامه صبحگاهی های حرفه ای نظیر «حالا خورشید»، «ویتامین ث» و… را دیده مدت هاست آنتن صبحگاهی را تحویل برنامه (سلام صبح بخیر) داده است که چند نفر همزمان اجرا می‌کنند و شلوغی و بلبشو، اطلاعات کم، تناسب نداشتن با فرم ضعف جدی را رقم می‌زند که بیننده را فراری می‌دهد.

از این دست مثال های زیادی هست که فقط این تحلیل را طولانی می‌کند و به همین چند نمونه بسنده می‌کنیم تا فقط از تصمیم گیرندگان این حوزه بخواهیم در دوره ای که مخاطب ریزش شدیدی پیدا کرده است برای بازگرداندنش فکری کنند یا سرمایه از دست داده را بازگردانند یا انتخابی درست داشته باشند یا نیروی جدید و قابل توجه و توانایی برای اجرا تربیت کنند.»

انتهای پیام/