به گزارش صبا، محسن سوهانی فیلمساز، نویسنده، مدیر رسانه و پژوهشگر در یادداشتی درباره اینکه «مدیریت تسخیر» چرا و چگونگی مهم ترین نیاز رویکردهای مدیریتی و اجرایی مملکت در این عصر و زمانه است، پرداخت.

متن یادداشت به شرح زیر است:

« دکتر مجتبی مینوی نخستین گروه اعزامی محصلان ایران به فرنگ در عهد عباس میرزا را کاروان معرفت نام نهاده اما حقیر از آن به کاروان بی معرفتی تعبیر می کنم چرا که جماعت محصل اعزامی در ادوار مختلف قاجار و پهلوی تحت تاثیر Intellectualism غربی با ژست و ادای منورالفکری به جای تسخیر تمدن، تکنولوژی و صنعت اجنبی به نفع فرهنگ ملی راه و رسم تقلید محض را در پیش گرفتند و گفتند: یگانه راه پیشرفت از فرق سر تا نوک پا غربی شدن است!

در مقابل ژاپنی ها اما از دوره ای که انقلاب میجی می گویند (۱۸۶۸ تا ۱۹۱۲ میلادی) راه و رسم دیگری را در مسیر توسعه و تحول خواهی اتخاذ کردند.

امپراتور میجی نیز چون عباس میرزا یا امیرکبیر دانشجویان بسیاری را برای تحصیل روانه اروپا و از آن مهم‌تر هزاران مستشار از اروپا و آمریکا به ژاپن دعوت کرد اما با رویکردی درون زا تا سال ۱۸۹۹ حدود ۳۰۰۰ مستشار در اکثر زمینه ها از هنر و موسیقی گرفته تا امور نظامی، اقتصادی، پزشکی و… رهسپار سرزمین آفتاب تابان شدند.

این مستشاران یا به قول خود ژاپنی‌ها (اویاتوئی گائی‌کوکوجین) وظیفه داشتند روند توسعه و تحول را تسریع کنند اما با وفاداری کامل به فرهنگ بومی و حفظ و گسترش هویت ملی. چشم بادامی ها به جای تقلید در مسیر تسخیر پیش رفتند. ژاپنی توسعه یافته بودن نه غربی محض شدن!

از مهم ترین مظاهر مدیریت تسخیر به سبک ژاپنی انیمیشن است. یکی از شاخه های مهم صنایع خلاق و یکی از دو صنعت رو به رشد جهان تا‌ سال ٢٠٢۵ که علاوه بر سودآوری و درآمد زایی سرشار اثرگذاری فرهنگی بالایی به ویژه بر قشر آینده ساز کودک و نوجوان دارد. اهمیت انیمیشن برای ژاپنی ها به اندازه ایست که اداره صنعت انیمیشن مستقلی به نام صنعت انیمیشن و کمیک دارند.

هنر_صنعت انیمیشن در ژاپن از سال۱۹۱۷ جان گرفت اما نقطه عطف آن به سال های پس از جنگ جهانی دوم بر می گردد آن ها در این مسیر اگر چه فن و مهارت کار را از آمریکایی ها و غربی ها آموختند اما به تدریج از آن ها پیشی گرفته و این صنعت را در ژانرهای اختصاصی چون انیمه، مانگا و… بومی سازی کردند و کار به جایی رسید که امروز به قطب اصلی تولید انیمیشن جهان تبدیل شده اند و پنجاه درصد بازار ۲۵۹ میلیارد دلاری این هنر-صنعت راهبردی را در اختیار داردند یعنی چندین برابر درآمد نفتی ایران.

شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که حکایت آن دو تکه چوبی که به گردن شخصیت خرس قهوه ای در کارتون معروف Don Chuck Monogatari که در ایران به نام پسر شجاع شناخته می شود، چیست؟! جالب است که این آلت موسیقایی سنج مانند به یک سنت کاملا بومی ژاپنی بر می گردد که در زمستان ها عده ای جارچی با نواختن آن دو تکه چوب به مردم برای مراقبت از خطر آتش سوزی هشدار می دادند. صنعت انیمیشن سازی ژاپن تا این حد نسبت به حفظ ‌و اشاعه فرهنگ بومی خود دقت نظر دارد.

ما ایرانی ها نیز برای عقب نماندن از قافله توسعه تمدنی به ویژه در مسیر گام دوم انقلاب و منظومه تمدن سازی نوین اسلامی چاره ای جز اتخاذ روش مدیریت تسخیر به ویژه در حوزه های راهبردی فرهنگ، هنر و رسانه نداریم. این مهم نیازمندان مدیران و متخصصان تسخیرگری است که توامان به حوزه های میان رشته ای، گفتمانی و دانش-مهارتی تسلط داشته باشند.»

انتهای پیام/