نوید توحیدی تدوینگر فیلم سینمایی «بندر بند» در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، با اشاره به اینکه قبل از ورود به حوزه تدوین در سال ۸۲ دستیار کارگردانان به نامی از جمله مانی حقیقی، همایون اسعدیان، کیومرث پوراحمد و… بوده است، اظهار کرد: تدوین را ابتدا با پروژه‌های سهراب شاه محمدلو آغاز کردم و بعد فعالیت در این حوزه را با تله‌فیلم و سریال ادامه دادم.

وی در پاسخ به این پرسش که چگونه با منیژه حکمت آشنا شده است، گفت: با منیژه حکمت پیش از پروژه «بندر بند» آشنایی داشتم چراکه با او آنونس «شهر موش‌ها» را کار کرده بودم. ایشان پس از پایان فیلمبرداری «بندر بند» به من زنگ زد و گفت که یک فیلم لوباجت کار کرده است و توضیحاتی را درباره آن ارایه داد. زمانی که قصه را شنیدم با کمال میل پذیرفتم و به «بندر بند» پیوستم.

تدوینگر فیلم سینمایی «بندر بند» تاکید کرد: باید بگویم «بندر بند» جزو کارهای خوب و دوست داشتنی در کارنامه کاری من است و هم در بحث تدوین فیلم و هم از همکاری با منیژه حکمت خاطره خوشی دارم.

توحیدی در پاسخ به این پرسش که پیوستن تدوینگر به یک پروژه بهتر است قبل از فیلمبرداری اتفاق بیفتد یا بعد از آن، مطرح کرد: تجربه‌های گذشته به من نشان داده است که اگر تدوینگر پیش از کلید زدن یک پروژه یعنی در مرحله پیش‌تولید به کار بپیوندد، می‌تواند نظرات خود را درباره فیلمنامه ارایه کند و با کارگردان تبادل نظر داشته باشد که این مساله به حل برخی از مشکلات کمک خواهد کرد البته در «بندر بند» این امکان وجود نداشت چراکه شرایط تولید فیلم سخت بود و عوامل باید همزمان با سیلی که اتفاق افتاده بود، خود را به لوکیشن‌ها می‌رساندند و صحنه‌ها را در سریع‌ترین زمان ممکن فیلمبرداری می‌کردند.

وی با بیان اینکه منیژه حکمت به عنوان کارگردان به او در تدوین اعتماد کرد و دستش را برای انتخاب باز گذاشته بود، تصریح کرد: عوامل سازنده «بندر بند» به دلیل شرایط خاص تولید با یک سیناپسی سر صحنه رفتند به همین دلیل در تدوین امکان بازی با روایت فیلم وجود داشت همچنین من، منیژه حکمت، فرهاد فزونی و دیگر دوستان مدل‌های مختلفی را تست می‌زدیم، همفکری می‌کردیم و به نسخه جدید می رسیدیم چندین چندبار این اتفاق افتاد تا به شکل نهایی آن که مدنظر همه ما به لحاظ چیدمان و کلیت کار بود، رسیدیم.

تدوینگر «بندر بند» درباره چالش‌های کار روی این پروژه عنوان کرد: شاید به دلیل آنکه منیژه حکمت قصد داشت این فیلم به حالت مستندگونه نزدیک شود، پلان‌های ابتدایی را به صورت لانگ تیک گرفته بود و این موضوع من را با چالشی روبه رو کرد چراکه باید به‌گونه‌ای کار را تدوین می‌کردم که هم ریتمش حفظ شود و هم دکوپاژ همانگونه که بود، باقی بماند. از سوی دیگر هنگام تدوین یک فیلم لوباجت شاید به دلیل شیوه دکوپاژ نتوان از ابزاری که در بسیاری از فیلم‌ها زبان سینماست، استفاده کرد و طبعا در تدوین هم این خصلت بروز پیدا می‌کند.

توحیدی ادامه داد: منیژه حکمت در هنگام تدوین این فیلم یک جمله کلیدی به من گفت و آن این بود که که شخصیت‌های فیلم با وجود آنکه مدام تغییر مسیر می‌دهند اما به در بسته می‌خورند و انگار در یک دور باطل گیر کرده‌اند به همین دلیل ما تلاش کردیم سرگشتگی کاراکترها را به نمایش بگذاریم. همچنین ریتم یک سوم پایانی فیلم را بالا بردیم تا زودتر به رویایی که آخر فیلم در ذهن کاراکتر نقش می‌بندد و جذاب است، برسیم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با بیان اینکه کارگردان «بندر بند» تلاش کرده است که نشان دهد با وجود همه موانعی که سر راه این بند موسیقی کوچک و سه نفره قرار دارد اما باز هم آن‌ها امیدوارانه برای هدف خود می‌جنگند، توضیح داد: زندگی کاراکترهای «بندر بند» شبیه زندگی واقعی است به همین دلیل سرزندگی و شادابی در کنار لحظات ناامیدکننده در طول فیلم حفظ می‌شود. به گونه‌ای که هر یک از ما در طول مسیر زندگی به ویژه در سال‌های اخیر با چالش‌های مختلف روبه‌رو بوده‌ایم که برخی از انسان‌ها گوشه‌نشینی و افسردگی را انتخاب کرده‌اند اما برخی دیگر نقطه امیدی پیدا کرده و به آن چنگ زده‌اند.

این تدوینگر افزود: در سینما نمی‌توان تقلب کرد یعنی نمی‌شود فیلمساز حرفی را بزند که به آن باور ندارد چراکه اتفاقی که باید برای مخاطب رخ بدهد، پیش نمی‌آید. «بندر بند» فیلمی صادق و مهمترین ویژگی‌اش این است که دروغ نمی‌گوید چراکه همه دست اندرکاران پروژه به صحبت‌هایی که در فیلم زده می‌شود، باور دارند.

به گفته توحیدی، مخاطب باوجود زیست معیوبی که کاراکترهای فیلم در آن گرفتار شده‌اند، با فیلم غم‌انگیزی روبه‌رو نیست بلکه فیلم امیدوارکننده‌ای را می‌بینید.

وی در پایان با اشاره به اینکه از نظر او «بندر بند» نزدیک به اتفاقی‌ست که این روزها برای جوانان رخ می‌دهد، خاطرنشان کرد: بسیاری از جوانان می‌توانند بخشی از زندگی و دغدغه‌های خود را در کاراکترهای فیلم ببینند و با آن همذات‌پنداری کنند پس به همین دلیل می‌تواند برای مخاطب دلچسب باشد. از سوی دیگر «بندر بند» جزو سینمای مستقل‌ست و برخلاف فیلم‌های معمولی که در سینمای ایران در سال‌های اخیر می‌بینیم، به مخاطب باج نمی‌دهد و صادقانه با او برخورد می‌کند.

انتهای پیام/