به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، دیروز ۱۸ بهمن ماه «بی‌رویا» ساخته آرین وزیردفتری در سالن برج میلاد به عنوان خانه چهلمین جشنواره فیلم فجر برای منتقدان و اهالی رسانه به نمایش گذاشته شد.

جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و منتقد سینما در یادداشتی به نقد و بررسی این اثر پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

«فیلم «بی رویا» اولین فیلم بلند سینمایی آرین وزیردفتری قصه زوج جوانی است که در گیرودار مهاجرت به دانمارک، پای دختری مرموز به زندگی شان باز می شود و… .

«بی رویا» سعی دارد رازآلود و تعلیق گونه مخاطب خود را درگیر فیلم کند. «بی رویا» تلاش می‌کند متفاوت باشد و گونه دیگری روایتگر قصه اش باشد، اما کارگردان در پیج و تاب این تفاوت و روایت، جا می ماند.

«بی رویا» می خواهد موضوعی روانشناختی و در جستجوی هویت بودن را به تصویر بکشد. هویت و اثر انگشتی که نه در ساحت و قالب فیزیکی که در ذهن و روح و روان آدم‌ها معنا و مفهوم پیدا می کند. منتهی چون پرداخت محکم، حساب شده و اثرگذاری ندارد ظرفیت و پتانسیل مضمون فیلم که همان در جستجوی هویت گمشده است هم به هدر می رود و با پرداخت خام دستانه، عقیم می ماند.

فیلم هر چه جلو می رود به توهم و کابوس نزدیک تر می شود و سردرگمی یقه فیلم را بیشتر می گیرد و مخاطب هم در گیجی و منگی منتظر یک اتفاق و پاسخ گرفتن سوالاتش است که این مهم در قالب تصویر رقم نمی خورد.

فیلم شروع بدی ندارد اما از جایی که غرق در توهمات رویا می شود از دیگر عناصری که می تواند در این راستا به کمک فیلم بیاید غافل می شود و از دست می رود و کاش با بهره گیری از عناصر تصویری و نماد و اشارات سینمایی مخاطب را در جریان بعد علمی، روانکاوانه و روانشناختی اثر می گذاشت نه این که در پایان فیلم به یکباره برای نتیجه گیری و پاسخ به انبوهی از سوالات مخاطب، سازنده اثر نوشته ای را بر فیلم سنجاق کند و نوع بیماری و اثراتی که رویا با آن درگیر است و احیاناً نتوانسته در فیلم به آن بپردازد را مطرح کند و این مهم چون پتکی بر سر فیلم و تماشاگر است و ضربه نهایی را این توضیح و تایتل به غیرسینمایی ترین شکل ممکن بر پیکره فیلم وارد می آورد.

«بی رویا» با توجه به پتانسیل مضمون و حضور بازیگران حرفه ای اش می توانست فیلم مقبول تری باشد که مخاطب را هم درگیر کند اما افسوس که هدر رفته است. فیلم خوب شروع می شود، در میانه از نفس و رمق می افتد و در پایان هم نای بلند شدن ندارد و مخاطب هم به حال خود رها می شود و در نهایت فیلم در حد طرح ایده و مضمون می ماند و تمام.»

انتهای پیام/