به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، مدتی پیش هیات مدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر نامه ای به نام «کارزار» با پیشنهاد تغییر در بخش مجمع عمومی و انتخابات در اساسنامه خانه تئاتر و حضور نمایندگان به جای تمامی اعضا در انتخاب هیات مدیره مرکزی یا شورای مرکزی کانون ها را منتشر کردند در پی انتشار این نامه مریم رحیمی یکی از اعضای هیات مدیره انجمن صنفی سراسری بازیگران تئاتر ایران با نوشتن یادداشتی این درخواست را حذف دموکراسی در فضای صنوف تئاتری خواند.

کاظم هژیرآزاد عضو  پیشین هیات مدیره مرکزی خانه تئاتر و عضو پیشین هیات مدیره انجمن بازیگران در راستای متن مریم رحیمی یادداشتی نوشته که به شرح زیر است:

«متن مریم رحیمی در ارتباط با پیشنهاد برخی همکاران مبنی بر تغییر شکل مجمع عمومی و انتخابات خانه تئاتر که از سوی خبرگزاری صبا منتشر شد، خواندم. قبل از آن هم نامه به اصطلاح کارزار هیات مدیره کارگردانان و غیره را خوانده بودم ناخودآگاه بیست و یک سال گذشته در ذهنم به تصویر کشیده شد.

دوستان عزیز به عنوان فردی که در هفت دوره عضو هیات مدیره مرکزی و ۹ دوره عضو هیات مدیره انجمن بازیگران بوده است از نزدیک با مسائل و مشکلات خانه ارتباط داشته و از قدرت و ضعف آن مطلع هستم میگویم.

متاسفانه اتفاقاتی که این مدت افتاده و اخباری که شنیده و اعمالی که می بینم نتیجه ای جز تخریب خانه ای که همه ۱۰ دوره هیات مدیره و همه اعضای خانه در ساختنش سهیم بوده اند، ندارد.

فراموش نباید کرد که داستان انتخابات خانه تئاتر چیز جدیدی نیست دوستانی در تمام دوره ها به ویژه در آخرین دوره کمپین مهیجی ترتیب دادند و تلاش کردند در انتخاب هیات مدیره خانه افراد مورد وثوقشان انتخاب شوند که این موضوع امر عادی در هر انتخاباتی هست و در نهایت توانستند تعدادی از همکاران جدید و گرامی را جایگزین اعضای قدیم کنند.

دوستانی که انتخابات آخر هم رضایتشان را جلب نکرده بود تمامی مشکلات را به گردن نوع انتخابات و به طریق اولی به گردن اساسنامه خانه تئاتر انداخته که خلایق چه نشسته اید که اساسنامه خانه سینما و موسیقی بهتر از اساسنامه خانه تئاتر است و تمام مشکلات تئاتر مملکت از این اساسنامه است و لاجرم باید اساسنامه ای تهیه کرد که شبیه به خانه سینما و موسیقی باشد.

دوستان عزیز، سخن من با آنهایی است که از گذشته تدوین اساسنامه خانه تئاتر بی خبرند و تحت تاثیر برخی شعارها و حرف های زیبا ولی بی پشتوانه قرار گرفته و یا هنوز برایشان سوالات باقی مانده زیادی وجود دارد.

تدوین و تهیه اساسنامه خانه تئاتر توسط وکیل پایه یک دادگستری و نویسنده داستان و رمان زنده یاد عنایت الله احسانی و هیات موسس صورت گرفت. چندین اساسنامه از جمله اساسنامه خانه سینما که نزدیکی های ارگانیک و عضوی با خانه تئاتر داشت، خوانده شد و مورد مداقه هیات موسس مرکب از حسین سلیمی، مجید شریف خدایی، آتیلا پسیانی، ایرج راد، محمود عزیزی، اصغرهمت، حسن قرایی و خانم لاله تقیان قرار گرفت.

از جمله نقایصی که به اساسنامه خانه سینما وارد دانسته شد همین نحوه انتخابات بود. مبنی بر اینکه همه اعضا در انتخاب نمایندگان مورد نظر خود شرکت ندارند در نتیجه هیات موسس در اساسنامه خانه تئاتر برای تک تک اعضای خود این حق را قایل شد.

اما ایراد به حقی که می توانست مطرح شود و اکنون نیز کمابیش به گوش می رسد این بود که معمولا اغلب انتخاب شوندگان از بین انجمن هایی با تعداد اعضای بیشتر و افراد شناخته شده تر مثل نویسندگان، کارگردانان و بازیگران هستند و انجمن های دیگر نماینده ای در هیات مدیره ندارند.

تدوین کنندگان اساسنامه خانه تئاتر در همان روزهای تهیه اساسنامه به این نقیصه پی برده بودند و با آوردن ماده ۲۶ دست هیات مدیره را باز گذاشتند که نمایندگان همه انجمن ها را در اداره خانه شرکت دهد.

ماده ۲۶ اساسنامه بخشی از شرح اختیارات هیات مدیره است که براساس آیین نامه مصوب خود می تواند با رعایت قوانین اساسنامه اقدام به تشکیل شوراهای هماهنگی درون گروهی نماید.

مدتی بعد با تصمیم هیات مدیره مرکزی، آیین نامه داخلی تشکیل شورای هماهنگی به تصویب رسید و از نمایندگان همه انجمن ها دعوت شد که یک روز در هفته طی جلسه ای با رییس هیات مدیره مرکزی داشته باشند و مسائل انجمن خود را مطرح کنند و سال ها جلسات شورای هماهنگی برگزار می شد اما در دوره ای هیات مدیره مرکزی قدم مهمتری برداشت و مصوب کرد برای ارتباط موثرتر و مستقیم نمایندگان انجمن ها در جلسات هیات مدیره شرکت کرده و به تشریک مساعی جهت راهبرد بهتر خانه بپردازند.

حاضران در آن جلسات می توانند، شهادت دهند که هیچ مانع و رادعی برای شنیدن و ارایه نظرات انجمن ها به هیات مدیره مرکزی وجود نداشت و به این ترتیب در خانه تئاتر بین هیات مدیره مرکزی و نمایندگان کلیه انجمن ها ارتباط بسیار دموکراتیک تر و نزدیک تر از خانه سینما و خانه موسیقی برقرار شد و تا جایی که به خاطر دارم تا پیش از این آخرین دوره هیات مدیره این جلسات به صورت مشترک برگزار می شد.

از سوی دیگر برای خود من که عضو خانه سینما هم هستم این سؤال پیش آمده بود و هنوز هم برایم باقی است که چرا به عنوان یک عضو در انتخابات هیات مدیره مرکزی خانه سینما نقشی ندارم؟

تنها جوابی که داده می شد و می شود این است که سالنی که همه اعضا در انتخابات هیات مدیره مرکزی شرکت کنند، نداریم.

برای اغنای بیشتر توضیح می دادند و می دهند که نمایندگان انجمن هایی که اعضای صنوف انتخاب کرده اند مورد اعتماد هر صنف اند. پس در هیات مدیره مرکزی هم از منویات صنف خود دفاع می کنند. در صورتی که در واقعیت اینطور نیست از ۳۲ انجمن خانه سینما ۲۲ انجمن صنف شده اند و در نهایت هم فقط ۱۰ انجمن در هیات مدیره مرکزی نماینده دارند.

در حالی که در شورای هماهنگی خانه تئاتر  و نمایندگان تمام صنوف در هیات مدیره مرکزی حضور داشتند.

نکته قابل توجه تر اینکه در هیات مدیره خانه در دفاع از منویات انجمن کم نشنیدیم که گفته می شد ما مدافع همه انجمن ها هستیم و هر عضو هیات مدیره که میخواست انجمنش را مطرح کند به او تاکید می شد که نباید فقط از صنف خودش دفاع کند بلکه باید منافع تمامی انجمن ها را در نظر بگیرد و صدای درخواست کننده با این توجیه ظاهر الصلاح به جایی نمی رسید اما با حضور شورای هماهنگی در هیات مدیره این توجیه کم رنگ شد زیرا نماینده انجمن آمده بود اساسا از خواست انجمنش دفاع کند و امکان مطرح کردن مسائل و مشکلات را داشت.

پس نمایندگان صنوف می توانستند بدون حق رای در جلسات هیات مدیره مرکزی جهت تشریک مساعی و مطرح کردن خواست های صنف خود و مطلع شدن از اخبار و عملکرد هیات مدیره مرکزی و یاری رساندن به حل مشکلات شرکت کنند و همچنین مسائل مطروحه در جلسه را بی کم و کاست در جلسه هیات مدیره انجمن خود ارایه دهند یعنی نوعی بده بستان مرتب هفتگی بین هیات مدیره مرکزی و هیات مدیره صنوف از طریق این حضور صورت می گرفت. مشارکت مثال زدنی شورای هماهنگی و هیات مدیره در صورت مجالس موجود و موید این ادعاست.

ذکر این نکته ضروری است که در تمام‌ دوره های حضورم در هیات مدیره مرکزی با وجودی که رییس هیات مدیره زنده یاد عزت الله انتظامی و مدیرعامل خانه ایرج راد و هر دو عضو انجمن بازیگران بودند هرگز جهت گیری و حرکتی بابت اولویت دادن به انجمن بازیگران را شاهد نبودم.

نتیجه اینکه تا اینجا دو مزیت را می توان در اساسنامه خانه تئاتر به دو اساسنامه سینما و مو سیقی قائل شد:

اول به همه اعضایش حق رای داده است.

دوم از طریق شورای هماهنگی همه انجمن ها را در راهبرد خانه شریک کرده از نظرات آنها سود برده و عمل کرده است.

دوستان حفظ خانه تئاتر از اولویت بی برو برگرد اکنون‌ و آینده است. چه من باشم چه دیگری.

آنچه به وجود آمده در خطر نابودی است و باید جلوی نابودی را گرفت. باید کاملا مراقب بود و از دوستانی که می گویند اساسنامه خانه سینما و موسیقی بهتر است سؤال کرد کجایش بهتر است!!!

آیا این کمپین یک نمایش زیبا برای خاموش کردن عطش جاه نیست که می خواهند به هر قیمتی خودشان باشند و آنچه آنان می گویند به کرسی بنشیند.

من طی این سال ها کاملا به قدرت و ضعف خانه تئاتر پی برده ام. نمی گویم اساسنامه خانه تئاتر وحی منزل است. اصلاح برنامه و پیشنهاد روشن، مشخص و قانع کننده می خواهد اما اساسنامه خانه سینما و موسیقی بر اساسنامه خانه تئاتر برتری ندارد.

چهار سال پیش من و تعدادی ذی‌صلاح کنار رفتیم تا راه برای مدعیان به اصطلاح اصلاح و چه و چه باز شود. اما نتیجه چه شد؟!

آیا جز این بود که اغلب این همکاران گرامی هر کدام با بهانه هایی و یا حتی بی بهانه جا خالی کردند و از مسئولیتی که مجمع عمومی بر دوش آنها گذاشته بود سر باز زدند؟!!

دوستان راه اصلاح بهم زدن بازی نیست. دم خروس پیداست که کمر به قتل دموکراسی حاکم بر اساسنامه خانه تئاتر بسته شده و همان قصه سه چهار سال پیش را آغاز کرده اند و در پی کسب محبوبیت هستند. با تمام توان در تلاشند که دست اعضای خانه تئاتر را از رای دادن کوتاه کنند و تک تک اعضا را از انتخاب اصلح حذف کنند!!

دوستان آیا نباید اندیشید که دود حذف بعضی از بزرگان به چشم همه و ابتدا خودشان خواهد رفت؟! تاریخ پر فراز و فرود ۲۱ ساله خانه تئاتر، حضور و نام همین بزرگان سرشناس خانه تئاتر را جذاب کرده که ایشان تمایل شدید به حضور در آن دارند.

واقعا عجیب است! آخر من چرا باید ناراحت باشم؟ باید افتخار کنم که وزیر و وکیل و…..به احترام بزرگان خانه ام از جای بلند می شوند و الا من ناشناس را که از در وزارت خانه هم راه نمی دهند.

خلاصه بگویم که حضور فعال شورای هماهنگی حلال مشکلات درونی خانه است نه اساسنامه خانه سینما یا موسیقی و حق رای، حق تک تک اعضای خانه تئاتر است

و تمام.»

انتهای پیام/