به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، شب یادبود زنده‌یاد ایران درودی نقاش نوگرای ایرانی عصر دوشنبه ۱۶ اسفندماه در نوزدهمین جشن تصویر سال برگزار شد.

شب یادبود زنده‌یاد ایران درودی با حضور یک مهمان ویژه برگزار شد؛ قباد شیوا طرح گرافیک پیشکسوت که به دلیل کسالت ۱۵ اسفندماه در شب بزرگداشت خود غایب بود، در این مراسم حضور به هم رساند و طبق قراری که در جشن تصویر سال وجود دارد، سیف‌الله صمدیان بنیان‌گذار این رویداد، تندیس تصویر سال را به این استاد هنرهای تجسمی ایران تقدیم کرد. این تندیس پیش‌تر به اکبر عالمی، محمود کلاری و زنده‌یاد کامبیز درمبخش اهدا شده بود و در این دوره به فخرالدین فخرالدینی و قباد شیوا نیز اعطا شد.

در ادامه این مراسم سیف‌الله صمدیان با بیان خاطره‌ای از زنده‌یاد ایران درودی به وسعت رفاقت‌های او اشاره کرد و گفت: ایران درودی خود را باور داشت و ذره‌ای حسادت و رقابت در وجود او دیده نمی‌شد و همین امر از او یک انسانی ساخته بود که فارغ از جنسیت سریعا تا تمام آدم‌ها ارتباط برقرار می‌کرد از کسی که در منزلش کار می‌کرد گرفته تا بزرگان و فرهیختگان هنر و ادب.

همچنین کلیپی از احمد شاملو پخش شد که در آن شعری که برای بانو ایران درودی سروده است، می‌خواند. شعر احمد شاملو برای زنده‌یاد ایران درودی بدین شرح است:

پیش از تو
صورتگران
بسیار
از آمیزه برگ ها
آهوان برآوردند؛
یا برشیب کوهپایه‌ای
رمه‌ای
که شبانش در کج و کوج ابر و ستیغ کوه نهان است؛
یا به سیری و سادگی
در جنگل پرنگار مه آلود
گوزنی را گرسنه که ماغ می کشد.
تو خطوط شباهت را تصویر کن:
آه و آهن و آهک زنده
دود و دروغ و درد را-
که خاموشی
تقوای ما نیست.
سکوت آب می تواند خشکی باشد و فریاد عطش؛
سکوت گندم می تواند گرسنگی باشد
و غریو پیروزمندانه قحط؛
همچنان که سکوت آفتاب
ظلمات است.
اما سکوت آدمی فقدان جهان و خداست.-
فریاد را تصویر کن!
عصر مرا تصویر کن
در منحنی تازیانه به نیشخط رنج؛
همسایه مرا
بیگانه با امید و خدا؛
و حرمت ما را
که به دینار و درم برکشیده اند و فروخته.
تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم
و آن نگفتیم
که به کار آید،
چرا که تنها یک سخن، یک سخن در میانه نبود:
آزادی!
ما نگفتیم
تو تصویرش کن!

در ادامه ویدیوهایی از سخنرانی‌ عمید نائینی رییس هیات مدیره بنیاد درودی، جواد مجابی نویسنده و منتقد هنری، طاها بهبهانی نقاش و نایب رییس بنیاد ایران درودی که در ۱۱ آبان ماه در مراسم تشییع پیکر این بانوی هنرمند سخنرانی کرده بودند، پخش شد.

همچنین ویدیویی از حسین محجوبی نقاش پیشکسوت برای حاضران به نمایش درآمد و این استاد درباره زنده‌یاد درودی بیان کرد: ایران شیرزنی بود که اولین نمایشگاه او پس از بازگشت از اروپا در تالار فرهنگ برگزار شد و بپس از آن در عرصه‌های مختلف نویسندگی، رادیو، مقاله‌نویسی و… فعالیت کرد و تا آخرین لحظه زندگی، حتی روی ویلچر تقاشی می‌کرد.

تکتم نعیمی مدیر برنامه‌های ایران درودی و عضو هیات مدیره بنیاد ایران درودی طی سخنانی درباره اهداف این بنیاد عنوان کرد: سال ۱۳۹۰ خانم ایران درودی موسسه‌ای با هدف حفظ آثار ارزشمندشان و ارائه آن‌ها در قالب موزه تاسیس کردند. از دیگر اهداف این بنیاد می‌توانم به چاپ کتب ایشان و تلاش های فرهنگی و هنری و به طور عام توسعه هنرهای تجسمی و به طور خاص توسعه هنر نقاشی معاصر اشاره کنم.

او در ادامه درباره تکلیف موزه ایران درودی توضیح داد: بانو درودی در زمان حیات همواره دوست داشتند تمام کارها را تنهایی پیش ببرند و بعد از فوت او جای خالی‌اش بسیار محسوس است اما ما در بنیاد گردهم آمدیم و جلسه تشکیل دادیم و در تلاشیم که موانع حقوقی، ثبتی و مالیاتی موزه ایران درودی را حل کنیم. چندسال گذشته شهرداری تهران قطعه زمینی را در اختیار ایشان قرار داد و من در آن زمان شاهد بودم که بانو درودی بالغ بر ۵ سال زجر کشید و پس از سال‌ها نامه‌نگاری و دشواری طی قراردادی بهره‌برداری از این زمین آغاز شد اما متاسفانه مساله حقوقی ایجاد شد و درحال‌حاضر یکی از دغدغه‌های ما این است که با کمک شهرداری تهران و شورای شهر تهران با حل مشکلات حقوقی افتتاح این موزه که آرزوی بانو ایران درودی بود، میسر شود.

نعیمی در پایان با بیان خاطره‌ا‌ی از آشنایی خود با کتاب «در فاصله دو نقطه» و زنده‌یاد درودی گفت.

همچنین مستانه مهاجر کارگردان مستند «در فاصله دو نقطه» و عضو هیات مدیره بنیاد ایران درودی با بغض و چشمانی پر از اشک گفت: فقط می‌خواهم این را بگویم؛ زمانی که این فیلم را ساختیم نمایشگاه ایران درودی در خانه هنرمندان ایران درحال برگزاری بود و او تازه از سفر آمده بود و برای من روسری قرمزی آورده بود و اصرار داشت که در مراسم افتتاحیه آن را سر کنم. من برای مراسم امروز یک روسری مشکی پوشیده بودم اما قبل از این برنامه دوستی یک روسری قرمز برای من آورد که این اتفاق برایم عجیب بود، انگار که خود ایران جان اینجا حضور دارد.

در پایان این مراسم مستند «در فاصله دو نقطه» ساخته‌ مستانه مهاجر و تصویربرداری هومن بهمنش برای حاضران به نمایش درآمد.

ندا زنگینه

انتهای پیام/