سال‌هاست که رسانه ملی، دغدغه جذب مخاطب دارد و
برای رسیدن به این هدف، تولید آثار مختلفی را در دستور کار قرار داده است. سریال‌سازی
که از قدیم‌الایام مورد توجه مسئولان بوده و در بین مخاطبان طرفداران خود را داشته
و دارد، هرچند وجود کاستی‌‌هایی چون کمبود بودجه، کیفیت چنین آثاری را تحت تاثیر
قرار داده و پرداختن به تولید آثار مناسبتی نیز نتوانسته آن‌گونه که باید به جذب
مخاطبان بیشتر بینجامد؛ زیرا باتوجه به رقابت سنگین رسانه‌‌های برون‌مرزی، کیفیت
در نزد مخاطب در درجه اول قرار دارد.
تاک‌شوها و مسابقات تلویزیونی نیز از دیگر برنامه‌‌هایی
هستند که تولید آن‌ها طی سال‌های اخیر رنگ و بوی جدی‌تری به خود گرفته روند قابل
قبولی را طی کرده و تا حدودی توانسته است رضایت مخاطبان را به خود جلب کند؛ البته
باید گفت در نوع و کیفیت آثار ذکرشده نیز کاستی‌‌هایی وجود دارد. با مقایسه‌ای اجمالی
می‌توان تشخیص داد که تاک‌شوها و مسابقات تلویزیونی داخلی نسبت به نمونه‌‌های خارجی
فاقد استانداردهای لازم بوده و همین موضوع باعث می‌شود که بینندگان رسانه ملی دیدن
شبکه‌‌های ماهواره‌ای را ترجیح دهند.
در این میان آن‌چه از سوی مدیران و مسئولان
تلویزیون نادیده انگاشته شده، موسیقی است و نباید فراموش کرد که یکی از امتیازاتی
که همچنان مد نظر رسانه‌‌های برون‌مرزی بوده، همین موضوع است. موسیقی یکی از
هنرهای پرطرفدار است و جای خالی آن همواره در رسانه ملی حس شده است. درست است که
سیاست‌‌ها و محدودیت‌‌های موجود، اجازه پرداختن همه‌جانبه به این مقوله پرطرفدار
را نمی‌دهد؛ اما می‌توان با رعایت همه‌جانبه قوانین و خط قرمزها، موسیقی و برنامه‌‌های
موسیقی‌محور را به کنداکتور شبکه‌‌های مختلف اضافه کرد. البته، باید یادآور شد که
شبکه‌‌های مختلف تلویزیونی طی سال‌های اخیر تا حدودی به تولید برنامه‌‌های موسیقی‌محور
توجه نشان داده‌اند اما در طی این مسیر روند مستمر و واضحی وجود نداشته و هرچه بوده
مقطعی و گذرا بوده است. به نظر می‌رسد زمان آن رسیده است که مسئولان با تغییر نگرش
و وضع قوانین جدید، بازار کساد موسیقی در تلویزیون را رونق بخشند؛ تا به این ترتیب
با صرف زمان و دقت در این زمینه به استانداردهای لازم برسیم و هم این‌که مخاطبان
بیشتری را به دیدن آثار تلویزیونی وطنی سوق دهیم.