یکی از عوامل تولید فیلم ‌سینمایی که چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد؛
اما در همه دنیا یکی از چرخه‌های مهم ساخت یک فیلم از زمان پیش‌تولید تا اکران
محسوب می‌شود، مشاور رسانه‌ای یا مدیر روابط عمومی‌ فیلم‌ است. مشاور رسانه‌ای نقش
مهمی در فرآیند معرفی و ارائه فیلم دارد و سبب می‌شود فیلمی در بازار رقابت اکران تبدیل
به یک فیلم پرفروش شود.

اما این‌که چرا این جایگاهِ مهم در سینمای ایران مغفول مانده و
نتوانسته ساختار اقتصادی سینما را به سمت جایگاه بایسته خط و ربط دهد ناشی از
عوامل متعددی است که مهم‌ترین آن عدم درک درست تهیه‌کنندگان از این مقوله است.

تهیه‌کنندگان مسیر درستی را برای انتخاب روابط‌عمومی برای فیلم خود
طی نکرده‌اند و در برخی مواقع تحت تاثیر فضای مجازی نیز قرار گرفته‌اند. بارها
شاهد این قضیه بوده‌ایم که یک تهیه‌کننده برای بهتر دیده‌شدن فیلمی که ساخته است
از ادمین پیج‌هایی با فالوور زیاد استفاده کرده‌ تا علاوه بر جذب بازخوردهای مثبت
به کمک گیشه فیلم بیاید. اما تهیه‌کنندگان باید به این نکته مهم توجه داشته باشند
که این روند انتخاب‌ها شاید در وهله اول در جذب مخاطب تاثیرگذار باشد؛ ولی در مقایسه
با معیارهای تبلیغاتی هالیوود؛ این قبیل روش‌ها نامتعارف است، زیرا که در کشورهایی
مانند آمریکا و با وجود حجم عظیمی از تولید فیلم در آن‌جا قاعدتا تبلیغات صرفا از
طریق اپلیکیشن‌‌های تبلیغاتی و یا فضای مجازی چندان جوابگوی هزینه‌‌های تولید فیلم‌های
میلیون‌دلاری نیست. بنابراین هالیوود به سمت تبلیغات خلاقانه و تشکیل تیم‌‌های روابط‌عمومی
و ایجاد نوعی پروپاگاندا البته از نوع هنری یا سینمایی رفته است. گروه‌های روابط
عمومی که متشکل از یک نفر نماینده تبلیغات محیطی، یک نفر متخصص فضای مجازی، یک نفر
ژورنالیست و یک نفر ایده‌پرداز است، با استفاده از هم‌فکری و تعامل به یک نتیجه
واحد و موثر خواهند رسید.

بنابراین استفاده از راه‌های خلاقانه و تشکیل تیم روابط‌عمومی به جای روابط
عمومی فردی و تبلیغات، صرفا از طریق اینستاگرام و… در ایران نیز می‌تواند کمک
شایانی به فروش فیلم و معرفی آثار چه در داخل و چه در خارج کشور کرده و موجبات
بازگشت سرمایه فیلم‌ها را فراهم آورد.