به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، توییت بحث‌برانگیز علی‌اکبر رائفی‌پور سخنران و فعال فضای مجازی که در آن سلبریتی‌ها را «دوزاری» خوانده و به زنان نیز توهین کرده بود، همچنان واکنش‌هایی را برمی‌انگیزد.

رامبد جوان، سیدعلی صالحی، محسن تنابنده، سیدجواد هاشمی، احمد ایراندوست و… از جمله بازیگرانی‌اند که در روزهای گذشته نسبت به این نوشته، واکنش‌های منفی نشان داده‌اند. امروز ۱۶ خردادماه نیز امیرعلی نبویان مجری و نویسنده در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رائفی‌پور، او را مورد خطاب و انتقاد قرار داد.

نبویان نوشت:

«بسمه تعالی

با سلام و احترام بسیار خدمت برادر ارجمندم جناب علی‌اکبر رائفی‌پور عزیز

من امیرعلی نبویان هستم که متاسفانه نه سعادت دارم سلبریتی باشم و نه کلا در هیچ بازاری «دوزار» می‌ارزم. اما به عنوان کسی که خواندن و گوش دادن بخش مهمی از شغلش، نویسندگی‌ست؛ خود را موظف می‌دانم این نامه سروته گشاده را برایتان بنویسم.

من همواره مخاطب سخنرانی‌های شما و البته دیگرانی که نظراتی متفاوت از شما دارند، بودم و هستم تا بلکه دنیا را بهتر بفهمم و درست‌تر بیندیشم. صادقانه اعتراف می‌کنم که بخش‌هایی از جهان‌بینی شما را آموخته‌ام، با بخش‌هایی از آن موافق نیستم و درصدی از آن را هم اصلا نمی‌فهمم و نسبت به آن ممتنعم. اما اگر شما را آدمی اهل گفتگو نمی‌یافتم اصلا زحمت این نگارش را به خود نمی‌دادم. امید است شما نیز زحمت خواندنش را به جناب مستطابتان بدهید.

رائفی‌پور جان! من با تمام نقدهایی که به برخی رفتارهای همکاران و دوستانم در بزنگاه‌های مهم تاریخ معاصر، و نیز بروز دادن برخی ناهنجاری‌های «مجازی» از جانب برخی‌شان دارم، قویا معتقدم جنش مردمی و حق‌طلبانه‌ای که از سوی بانوان سینمای ایران راه افتاده، بسیار قابل دفاع، شجاعانه، مهم و در فرهنگ مذهبی من و شما مصداق بارز «احقاق حق‌الناس» است. و حتما موافقید که در مواجهه با چنین مباحثی مطلقا «بامزه‌بازی»هایی که بوی بی‌غیرتی می‌دهند به شمای شیعه به نظر اهل مطالعه و مکاشفه نمی‌آید که مثل لعبتکان عشق جلب توجه، هیجان‌زده از چیزکی که به ذهنشان رسیده، کُنشی نشان دهد که صرفا «هجو موهن» یک تصمیم جمعی مقبول است.

علی‌اکبر جان! فحش دادن به سلبریتی‌ها، از ابزارهای کسب محبوبیت شده، قبول! اصلا و ظاهرا کلمه «سلبریتی» این روزها خودش به تنهایی فحش محسوب می‌شود، قبول! پوپولیسم دارد فرهنگ این مملکت را می‌بلعد، قبول! ولی حالا که جامعه زنان سینما، پرچمدار احقاق یک حق بَیِّن شده‌اند و یک بار «دیگر» دارند استفاده‌ای به‌جا از شهرت می‌کنند، شما آن را به مسخره می‌گیرید؟ چون زن هستند؟ یا چون اهل سینما هستند؟ کدام؟

حتما موافقید فسادی که از آن حرف زده می‌شود، فراگیرتر از این حرف‌هاست و منحصر به جامعه سینما نمی‌شود، بلکه خانم‌های این صنف فداکارانه، آبرو و احترام و اعتبارشان را کف دست گرفته و «پیش‌قدم» شده‌اند که شاید دیگرانی هم شهامتش را پیدا کنند، و مبادا آن اندوه مزمن، هراس را حیا جا بزند.

رفیق! به نظرت این جای تمجید دارد یا تمسخر؟ اصلا به مخیله‌ات خطور کرده که شاید بتوان قصه این بانوان سینما را این‌گونه هم نوشت؟ جواب ظاهرا منفی‌ست. و امان از پیش‌فرض‌هایی که گاه از هر چیزی قطعی ترند لابد! حتی از تقوای آدم… .

منِ نویسنده که تا دلت بخواهد خوانده‌ام و گوش داده‌ام، و نیز می‌دانم که انتخاب کلمه و لحن نگارش چه منزلتی دارد، کمترین نشانی از «تاسف و انسان‌دوستی» در آن دو خط افاضات شما نیافتم که هیچ، فقط و فقط ابراز شادمانی بود و سرمستی از اینکه «چه خوب که این جماعت مورد تعرض قرار گرفته‌اند». و همین است که آدم‌ها را رنجانده… .

اخوی! زنان این مملکت به قدر کفایت در تبعیض و حق‌کشی غرق هستند، تو این یک تخته پاره را هم نمی‌توانی به چنگشان ببینی؟

راستی اگر یکی از اعضای خانم خانواده شما، از خیاط و آشپز و بازیگر و منشی یا صاحب هر شغل دیگر، چنین واقعه‌ای از سر گذرانده یا نگذرانده بود و جمع زیادی از همکارانش جرات و اقدام به افشاگری‌هایی از این دست کرده بودند، واکنش حضرتعالی باز همین بود؟

می‌شود بپرسم کدام رسول و کدامیک از اهل بیت در واکنش به این موقعیت دست به «طنازی» می‌زدند که شمای بچه‌شیعه زدید؟

محض اینکه بدانی من چقدر خوب تو را «هم» شنیده ام و با جماعت «تقطیع‌کن» و «آدم‌خراب‌کن» فرق می‌کنم، عارضم که یک جا گفته بودی: وای بر ما که «ان اکرمکم عندالله اتقاکم» حالا تبدیل شده به این جمله که «هر کسی یک قیمتی دارد»!

چقدر این حرفت به دلم نشسته بود! حالا خودت مثل کاسب بازار برده‌فروشان، روی آدم‌ها قیمت می‌گذاری؟ دوزاری؟ کاش شما که نگاهت آن بود، این را نمی‌گفتید!

منصفانه به حرف‌هایم فکر کن آقا جان!

و در پایان…

یادم هست در یکی از سخنرانی‌هایت (البته در دوره دولت قبلی!) فرموده بودی اگر صحبت رفتن خانم‌ها به ورزشگاه شد، اگر حرف از دوچرخه‌سواری‌کردنشان زدند یا مسائلی از این دست، همگی فقط بپرسید «دلار چند؟» زیرا می‌خواهند با پیش کشیدن این مباحث، حواس‌ها را از نابسامانی‌های اقتصادی پرت کنند! پس فقط بگویید «دلار چند؟»

حالا که از قضا این اظهارنظرهای ابن‌الوقت شما انگار دارد همان کارکرد را پیدا می‌کند، به توصیه خودتان می‌پرسم «جناب رائفی‌پور! دلار چند؟»

ارادتمند و برادر شما امیرعلی نبویان

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»

انتهای پیام/