سریال «رهایم نکن» به تهیه‌کنندگی علی ‌‌پورکیانی
و کارگردانی محمدمهدی عسگرپور یکی از آثاری است که از ابتدای ماه مبارک رمضان به
روی آنتن شبکه سوم سیماست و بازیگرانی چون امین تارخ، فریبا متخصص، محمدرضا هدایتی
و مریم بوبانی در آن ایفای نقش می‌کنند.

دنیا مدنی نیز یکی از بازیگران سریال «رهایم نکن» است. او که
فارغ‌التحصیل رشته طراحی صحنه است و تجربه فعالیت در پشت‌صحنه را دارد؛ با وجود
این‌که در چند اثر تلویزیونی و سینمایی ایفای نقش کرده اما بازی او در این اثر
تلویزیونی بیش از پیش به چشم آمده است.

این بازیگر درباره روند فعالیت‌‌ها و چند و چون نقشش در
سریال «رهایم نکن» با روزنامه «صبا» به گفت‌وگو نشست.

شما از آن دسته بازیگرانی هستید که مستقیما به‌عنوان
بازیگر به سینما نیامدید و تجربه حضور در گروه صحنه و لباس را داشته‌اید. بفرمایید
که این تجربه‌‌ها چقدر در عرصه بازیگری به کمک شما آمده است؟

بله، خوشبختانه پیش از آن‌که بازیگری را شروع کنم این تجربه
را داشتم که با اشخاصی حرفه‌ای در زمینه‌‌های مختلف همکاری کنم. مثلاً گریم را با
آقای ایمان امیدواری تجربه کرده‌ام و در عرصه لباس با خانم آتوسا قلم‌فرسایی
همکاری داشته‌ام و این تجارب به من کمک کرد که بتوانم پیش از حضور در مقابل دوربین،
فضای حرفه‌ای پشت‌صحنه را تجربه کنم و با آن آشنا باشم.

شما طراحی لباس خوانده‌اید. چرا در این عرصه
فعالیت نمی‌کنید؟

در عرصه طراحی لباس که رشته تحصیلی‌ام بوده فعال هستم و
تاکنون با چند گروه نمایشی همکاری داشته‌‌ام؛ مثلاً سال گذشته طراحی لباس نمایشی
از کیومرث مرادی و چند تئاتر دیگر را به عهده داشتم. در حال حاضر نیز این روند را دنبال
می‌کنم و در این عرصه فعالم.

چه شد که وارد دنیای بازیگری شدید؟ در این‌باره
کمی توضیح دهید.

همیشه به بازیگری علاقه داشتم اما در دوران نوجوانی مادرم
با فعالیتم در این عرصه مخالفت می‌کردند و پس از آن‌که اشتیاق مرا دیدند بالاخره
موافقت کردند، تا این‌که سه سال پیش پیشنهاد آقای تیمورتاش را برای بازی در فیلم
«مفت‌آباد» پذیرفتم.

در دنیای هنر و بازیگری چقدر از اعتبار مادر
استفاده کرده‌اید و نسبت شما با خانم تیموریان چقدر مسیر بازیگری شما را تحت تاثیر
قرار داده یا حتی آن را کوتاه‌تر کرده است؟

داشتن خانواده‌ای هنرمند و تاثیر آن در موفقیت من موضوعی
غیرقابل انکار است. بی‌شک محمدمهدی عسگرپور نیز به اعتبار مادرم به من اعتماد
کردند و قطعا این‌گونه فکر کرده‌اند که مادرم در ارائه نقش به من کمک خواهد کرد و به‌نوعی
لیدر من خواهد بود. اما این‌که صرفا از اسم و اعتبار مادرم استفاده کنم و بنا به
این دلیل انتخاب شده باشم، این‌گونه نبوده است. یادم هست خانم لیلا رنگرزان دستیار
آقای عسگرپور، در فضای مجازی صفحه مرا دیده بودند و می‌دانستند که در عرصه فرهنگ و
هنر فعالم و بر همین اساس مرا انتخاب کردند؛ یعنی بازی در این نقش به پیشنهاد
مادرم نبوده؛ هرچند به‌خاطر مادرم نسبت به دیگران اطمینان بیشتری به من شد.

شما پیش از حضور در سریال «رهایم نکن» در چند
اثر دیگر حضور داشته‌اید؛ چرا در آن آثار آن‌گونه که باید به چشم نیامدید؟

مدیوم تلویزیون اصلا با مدیوم‌‌های دیگر قابل مقایسه نیست،
مثلاً تجربه قبلی‌ام بازی در فیلمی بود که در سینمای «هنر و تجربه» اکران شد و همان‌طور
که می‌دانید سینمای «هنر و تجربه» فضای آرتیستیکی را می‌طلبد و مخاطبان آن اشخاصی
هستند که به‌دنبال سینمای متفاوتند؛ یعنی این نوع سینما، مخاطبان خاص و کمتری دارد
و از این لحاظ نمی‌توان آن را با تلویزیون که رسانه‌ای فراگیر است مقایسه کرد. اما
مسئله‌ای که وجود دارد این است که من خوش‌اقبال بوده‌ام و این شانس را داشته‌ام که
نقشی پرچالش را بازی کنم تا به این ترتیب مردم بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.

به‌جز نقش، چه عوامل دیگری در انتخاب‌‌های شما
موثرند؟ عوامل؟ کارگردان؟ یا فیلمنامه؟

برای من عوامل، کارگردان و فیلمنامه به یک اندازه اهمیت
دارند؛ زیرا همه این عناصر مانند تکه‌‌های جورچین در کنار هم قرار می‌گیرند و اگر
هرکدام از این تکه‌‌ها دارای استانداردهای لازم نباشند بخشی از اثر آسیب خواهد
دید. یعنی این‌که همه اتفاق‌‌های جاری در یک فیلم یا سریال مهم هستند و نمی‌توان هیچ‌کدام
از عناصر ذکر شده را بر دیگری ارجح دانست. درواقع این گروه است که پروژه را پیش می‌برد
و همه اجزای آن مهم هستند.

حضور در سریال‌های مناسبتی، به‌خصوص آثار ماه
رمضانی چقدر در دیده شدن بازیگران و دیگر عوامل موثر است و چرا؟

این‌که مردم ما بیشتر در مناسبت‌‌ها به دیدن تلویزیون و
آثار تولیدی مناسبتی می‌نشینند عادتی است که تلویزیون در مخاطبان ایجاد کرده است.
گویی صداوسیما این اطمینان را به مردم داده که سریال‌های تولیدشده برای مناسبت‌‌های
مختلف، نسبت به دیگر آثار از کیفیت بالاتری برخوردارند و آن‌ها نیز با اطمینان
بیشتر چنین آثاری را دنبال می‌کنند. شاید هم موضوع و محتوای آثار مناسبتی است که
باعث علاقه مخاطبان به این‌گونه آثار شده است. به هرحال این تصمیم و سیاست‌گذاری صداوسیماست
و مردم نیز به آن اطمینان دارند.

چه شد که در سریال «رهایم نکن» حضور پیدا کردید
و یکی از نقش‌‌های موثر و اصلی را به عهده گرفتید؟

یک روز با من تماس گرفته شد و خانم لیلا رنگرزان از من
خواستند به دفتر بروم و پس از آن فیلمنامه را خواندم و فکر می‌کنم از همان ابتدا
این اطمینان را ایجاد کردم که انتخاب درستی برای نقش فرناز باشم و امیدوارم آقای
عسگرپور از این انتخاب راضی باشند.

درباره آنچه شما را به بازی نقش فرناز ترغیب کرد
کمی توضیح دهید.

اولین مورد جذاب برای من این بود که فرناز نقشی خنثی نیست و
من نیز به‌دنبال نقشی بودم که پرچالش باشد تا به این ترتیب بتوانم پتانسیلی که در
خودم سراغ دارم را نشان دهم. در واقع سختی کار برایم جذاب بود و دوست داشتم وارد این
جنجال شوم و مانند شخصی که وارد رینگ بوکس می‌شود و در جریان اتفاقات و سختی‌‌های پیش
رویش هست، می‌دانستم که قرار است با چه دشواری‌‌هایی مواجه شوم. البته این اطمینان
را داشتم و باور داشتم که می‌توانم از پس نقش بربیایم. نمی‌خواهم سوء برداشت شود و
شاید نقدهایی به بازی‌ام وارد باشد، اما به‌شخصه به اندازه توانم تلاش کرده‌ام و
از تمام انرژی و تجربه حضورم در پشت‌صحنه آثار مختلف، طی سال‌هایی که در کنار
مادرم بوده‌ام، استفاده کرده‌ام و اگر نقش فرناز مورد قبول قرار گرفته باعث
خوشحالی من است.

آن‌گونه که پیداست نقش فرناز در سریال «رهایم
نکن» مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. به نظرتان دلیل یا دلایل این اتفاق چیست؟

فرناز در ابتدا به‌عنوان دختری ساده به مخاطب معرفی می‌شود و
گاه کارهایی مخفیانه انجام می‌دهد و پس از آن درگیر اتفاقاتی عجیب می‌شود. به نظرم
یکی از دلایل خوب دیده شدن نقش فرناز چالش‌‌های بسیاری است که برای او پیش می‌آید.
اتفاق‌‌هایی که برای او می‌افتد وقایعی هستند که در جامعه بسیار رخ می‌دهند و
نمونه آن‌ها را در گوشه و کنار جامعه می‌بینیم؛ فجایعی مثل تعرض جنسی که درنهایت
همه این‌ها باعث می‌شوند مخاطب با نقش هم‌ذات‌پنداری کند.

آقای عسگرپور به‌دنبال چه شخصیتی برای ایفای
نقش فرناز بود؟ و شما چگونه اطمینان ایشان را جلب کردید؟

ایشان به‌دنبال بازیگری جوان بودند که دیده نشده باشد، البته
من تجربه بازیگری داشتم، اما نقش‌‌هایم آن‌طور که باید دیده نشده بودند. پس از آن
طی تمرینات و روخوانی‌‌های مکرر ایشان به من اطمینان کردند و نقش را به من سپردند.

ارتباط آقای عسگرپور با بازیگر چگونه است و در
پرداخت نقش چقدر با ایشان مراوده داشتید؟

آقای عسگرپور انسان عجیبی است؛ زیرا بدون هیچ حاشیه و جنجالی
به بازیگر آرامشی می‌دهد که بتواند درنهایت تمرکز و خلاقیت به آن چیزی که باید
برسد که این اتفاق خیلی نادر است و من، بازیگر خوش‌اقبالی هستم که این افتخار را
داشته‌ام تا در اثری حرفه‌ای و جدی با ایشان همکاری کنم. درباره خودم نیز باید
بگویم، از آن‌جایی که نقش فرناز پاساژهای حسی زیادی دارد در حین ضبط مدام با ایشان
در حال صحبت و گفت‌وگو بودم و از طرز نگاهشان متوجه میزان رضایتشان می‌شدم و بالاخره
این‌که آقای عسگرپور با درایت بسیار مرا پله‌پله به نقش رساندند و اگر نقش قابل
قبول است به خاطر راهنمایی‌‌ها و شیوه کارگردانی ایشان است.

تلویزیون محدودیت‌‌ها و خط قرمزهایی دارد و گاه
دیده می‌شود که مسئولان با اعمال نظرهای سلیقه‌ای اثر را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این
محدودیت‌ها چقدر می‌تواند بر کیفیت اثر و خلاقیت بازیگران تاثیر بگذارد و تا به امروز
چقدر با این معضل مواجه بوده‌اید؟

در سریال «رهایم نکن» خیلی با این مسئله مواجه نبوده‌ام،
زیرا تهیه‌کننده اثر با مسئولان تلویزیون در ارتباط بودند؛ اما برخی از تصمیم‌گیری‌‌ها
هست که شاید از نظر ما درست نیست، زیرا به‌صورت کلی و کلان به آن‌ها نمی‌نگریم و
همین عدم کلی‌نگری و تفاوت نگاه‌‌هاست که باعث می‌شود برخی از تصمیم‌گیری‌‌ها را
درست ندانیم. البته باید بگویم گاهی با تغییر مسئولان و مدیران تلویزیون، آن‌قدر
قوانین تغییر می‌کنند که در هر دوره شاهد سلایق مختلف هستیم و در این روند، برخی
مسائل خط قرمز به حساب می‌آیند و در دوره بعد با آمدن مدیر جدید همان محدودیت‌‌ها دیگر
خط قرمز محسوب نمی‌شوند و این‌گونه می‌شود که کارگردان‌ها، عوامل و بازیگران آثار
مختلف با قوانین مشخصی مواجه نیستند.

نظرتان درباره سانسور سکانس‌‌های سریال «رهایم نکن»
چیست؟ و چرا این اتفاق باعث دلخوری شما شد؟

بله، برخی از بخش‌های تعرض به فرناز سانسور شدند و دلیل این‌که
از این موضوع ناراحت شدم این بود که برای آن انرژی و زمان بسیاری صرف شده بود. این
حذف برایم دردناک بود؛ زیرا آن انرژی که بازیگر برای ارائه نقش صرف می‌کند زمانی
به او بازمی‌گردد که توسط مخاطب دیده شود و در غیر این صورت بازگشت انرژی در کار
نخواهد بود. به همین دلیل زمانی که شنیدم سکانس‌‌های مربوطه از سریال حذف شده‌اند برایم
سخت بود. البته این را هم بگویم که به دلیل چیدمان پازل‌وار سکانس‌ها، مخاطب متوجه
اتفاق شد و پس از آن نیز درباره اتفاقی که برای فرناز افتاده در اداره آگاهی صحبت
می‌شود. به هرحال دلم می‌خواست سکانس حذف شده دیده شود اما تشخیص مسئولان این بود
که مخاطبان با آن صحنه مواجه نشود.

به‌تازگی در تلویزیون فیلمنامه به‌صورت کامل به
دست بازیگر نمی‌رسد و گاه دیده شده که سکانس‌‌ها روزبه‌روز نوشته می‌شود و در اختیار
بازیگر قرار می‌گیرند. در سریال «رهایم نکن» با این وضعیت مواجه بودید؟

این روند را در کل غلط می‌دانم و به نظرم آسیب‌زننده است
زیرا بازیگر باید نموداری داشته باشد تا نقش را براساس آن پیش ببرد و زمانی که
فیلمنامه‌ای در اختیار او نیست نمی‌تواند براساس روندی مشخص نقش درستی ارائه دهد.
درباره سریال «رهایم نکن» نیز فکر می‌کنم پیش از کلید زدن ۳۷ قسمت نوشته شده بود،
هرچند برخی از قسمت‌ها براساس صحبت‌‌ها و اتودهای سر صحنه روتوش می‌شد یا تغییر می‌کرد.

یعنی شما از همان ابتدا در جریان جزییات قصه
بودید؟

بله. روزی که به دفتر آقای عسگرپور رفتم خوشبختانه از ابتدا
خط کلی قصه مشخص بود و ایشان کاملا جزییات نقش و نکات کلیدی را برایم توضیح دادند.
یعنی از همان ابتدا می‌دانستم کلیت اثر چیست.

بازخورد مخاطبان نسبت به سریال «رهایم نکن»
چگونه بوده است؟

باتوجه به عکس‌العمل مخاطبان در فضای مجازی و نظر اطرافیان
و مردم باید بگویم خدا را شکر سریال «رهایم نکن» با استقبال خوبی مواجه شده است و باتوجه
به آمار اعلام‌شده این اثر پربیننده‌ترین سریال ماه رمضان بوده است؛ البته باتوجه
به انرژی و زحمت عوامل و بازیگران در حین ضبط غیر از این نیز نمی‌شد انتظار داشت.

و سخن آخر؟

لازم می‌دانم از اعتماد آقای عسگرپور تشکر و قدردانی کنم و
باید بگویم به این موضوع آگاهم که مدیون ایشان هستم و اگر نقش فرناز مورد قبول
قرار گرفته حاصل زحمات ایشان است و امیدوارم ایشان را روسفید کرده باشم.

وحید خانه‌ساز