زینب زارع؛ مجری تلویزیون که اجرای برنامه‌‌های مختلفی را
به عهده داشته و مخاطبان طی این سه سال او را با برنامه «دعوت» می‌شناسند، درباره
مضمون و محتوای برنامه و نوع اجرایش با روزنامه «صبا» گفت‌وگو کرد.

به‌عنوان مجری ثابت برنامه «دعوت» بفرمایید که
این برنامه طی این سه سال چه روالی را در جهت کامل‌تر شدن طی کرده است؟

هدف این است که شب‌هایی شاد و مفرح را برای مخاطبان و
ببییندگان تلویزیون رقم بزنیم؛ زیرا کلا فضای ماه رمضان با این که آن را مبارک می‌خوانیم،
اما انگار از لحاظ ذهنی آن را غمگین می‌دانیم و در تولید برنامه‌‌ها به سمت نوعی
حزن می‌رویم. تلاش عوامل برنامه این است که از چنین فضایی بیرون بیاییم و از آن‌جایی
که برنامه تماشاگر دارد، انرژی مردم نیز در ایجاد فضایی شاد موثر است. به هرحال
برنامه «دعوت» از سال اول تا به امروز روند مشخصی را طی کرده و تلاش ما این بوده
که محتوا را به فضای شاد اضافه کنیم. این‌که این شادی همراه با محتوا باشد و برای
مخاطب پربار باشد دغدغه اصلی‌مان است.

نظم موجود در برنامه و این‌که همه موضوعات از
پیش تعیین شده‌اند، چقدر بر نوع اجرای شما و آقای کرمی تاثیر دارد؟ منظورم این است
که به‌عنوان مجری چقدر آزادی عمل دارید و اختیار شما در بداهه‌پردازی تا چه حد
است؟

اگر نویسنده برنامه به‌عنوان طراح گفت‌وگو به طرح سوال می‌پردازد؛
ما به‌عنوان مجری کلیتی از آن طرح را دریافت می‌کنیم و قرار نیست نعل به نعل به آن
وفادار باشیم.

درباره این روند کمی توضیح دهید.

به‌عنوان مثال من مجری از مهمان برنامه سوالی می‌پرسم که طی
بده‌بستان‌‌ها این سوال، سوال دیگری در پی خواهد داشت. مسلماً کیفیت برنامه‌‌های
گفت‌وگومحور به هوش مجری و قدرت بداهه‌پردازی او بستگی دارد، اما در برنامه «دعوت»
روال به این گونه است که یک ساعت زودتر با مهمان‌‌های اجتماعی به گفت‌وگو می‌نشینیم
و از جزییات زندگی آن‌ها سوال می‌کنیم تا نکات جذاب را برای گفت‌وگو پیدا کنیم.

با مهمانان هنرمند و سلبریتی‌‌ها نیز پیش از
آغاز برنامه گفت‌وگو می‌کنید؟

خیر. زیرا آن‌ها در موقعیت قرار می‌گیرند و اتفاق‌‌ها روی
آنتن شکل می‌گیرند.

«دعوت» یکی از برنامه‌‌های موفق تلویزیون است و
نوع اجرای شما و آقای کرمی از ویژگی‌‌های آن است که به جذب مخاطب کمک می‌کند، به‌جز
این مورد به نظرتان دیگر دلایل موفقیت برنامه «دعوت» چیست؟

در برنامه‌‌های مشابه که در ماه رمضان به روی آنتن می‌روند
و استودیوی نیستند، برنامه به اتفاقات و موقعیت‌‌های در لحظه سپرده می‌شود و روند
مشخصی در نوع اجرا وجود ندارد؛ اما در برنامه «دعوت» چنین روالی وجود ندارد و همین
که از لحاظ فرم به تعریف و روند مشخصی رسیده‌‌ایم و برنامه بدون چهارچوب و رها
نیست، خودش امتیاز است؛ زیرا مخاطب از قبل می‌داند که قرار است چه اتفاقی بیفتد.

و ویژگی‌‌های دیگر؟

مورد مهم‌تر این‌که در برنامه «دعوت» صداقتی میان ما و
تماشاگر وجود دارد که مورد قبول مخاطبان است و آن را پذیرفته‌اند. این صداقت در
نوع اجرای ما، آیتم‌‌ها و موضوعات و بخش‌‌های مختلف دیگر وجود دارد و شاید این
موضوع دلیل مهمی است که باعث پذیرش برنامه از سوی مخاطبان شده است.

شما با مخاطبان ارتباط مستقیم دارید و شاید این
موضوع باعث می‌شود که بی‌واسطه پیشنهاد‌‌ها و انتقادها را بشنوید و به کار گیرید.

هم مخاطبانی که در حین اجرا ما را همراهی می‌کنند و هم
اشخاصی که ما را در خیابان می‌بینند به دو نکته اشاره می‌کنند. اول این‌که آن‌ها خیلی
تاکید دارند که حرف دل آن‌ها را بزنیم و چیزی را بگوییم که آن‌ها دوست دارند؛
هرچند نه فقط در برنامه «دعوت» که در همه برنامه‌‌ها مردم می‌خواهند که حرف دل آن‌ها
را بزنیم. نکته دوم این‌که از وجود فضای شاد برنامه تشکر می‌کنند و استقبالشان از
برنامه به همین دلیل است. مثلا در اجراهای یکی دو شب گذشته برنامه پس از یک‌ساعت‌ونیم
تاخیر شروع شد؛ یعنی از ساعت دوازده‌ونیم گذشته بود، اما با این حال مخاطبان پای
برنامه ماندند و منتظر شدند تا شروع شود؛ من نیز در حین اجرا به مخاطبان گفتم که
از خوبی و بزرگی و مهربانی آن‌هاست که مانده‌اند و واقعا هم برای من قابل تقدیر
بود.

و سخن آخر؟

از شما تشکر می‌کنم و امیدوارم مخاطبان از برنامه «دعوت»
راضی باشند.