ملیحه ذوالفقاریان نویسنده کتاب «ناپیدا» که به تازگی در انتشارات‌ سروش منتشر شده است، در گفتگو با خبرنگار ادبیات صبا عنوان کرد: ما دوره‌ای در بنیاد ادبیات داستانی با استاد خسرو باباخانی کلاس نویسندگی داشتیم که ایشان در حین تدریس خاطره‌ای درباره ایام جوانی‌شان در زمان جنگ تعریف کردند و گفتند که این خاطره آنقدر برایشان سخت و سنگین بوده است که هرگز نتوانسته‌اند آن را تبدیل به یک داستان و کتاب کنند.

او ادامه داد: آقای باباخانی پس از روایت این خاطره از زمان جنگ خطاب به بچه‌های کلاس گفتند «هرکس دوست دارد، می تواند درباره این خاطره داستان بنویسد» و به همین ترتیب من از خاطره استاد برای نگارش این داستان کمک گرفتم.

نویسنده «صنم» اظهار کرد: من در دهه ۶۰ به دنیا آمدم و مواجهه مستقیمی با جنگ نداشتم و براساس سن و سال هم نمی‌توانستم جنگ را به درستی تصور کنم اما برای درک فضای جنگ را برای نوشتن این داستان بسیار تحقیق کردم، کتاب‌هایی که درباره خرمشهر بود و خاطرات مردم آن زمان را خواندم، با آدم‌هایی که درگیر جنگ بودند صحبت کردم و سری به مستندات و عکس‌های به جا مانده از آن زمان زدم.

او افزود: یک بار هم خرمشهر را از نزدیک دیده بودم و با تمام این پشتوانه‌ها به تدریج شروع کردم به نوشتن داستان این کتاب.

این نویسنده درباره محتوای داستانی این زمان توضیح داد: محتوای «ناپیدا» درباره یک دختر خرمشهری است که در زمان جنگ خانواده‌اش موافق ماندن او در شهر نیستند و زمان درگیری او به واسطه برادرش که رزمنده است، داخل شهر می‌ماند اما به این شرط که فقط در مسجد اقامت بماند. به این ترتیب در طول داستان اتفاقاتی رخ می دهد که این دختر مجبور می شود مسجد را ترک کند و حوادثی برای او به همراه دارو که در نهایت به واسطه خانواده محکوم به ترک شهر می شود.

او بیان کرد: این اتفاق در روزهای پایانی سقوط خرمشهر رخ می دهد و این دختر هنگام‌ خروج از شهر همراه تعداد زیادی از مردم مجبور به عبور از بیابان های ماهشهر می شود.

ذوالفقاریان در پایان درباره کتاب جدید خود گفت: کتابی به نام «کلاه سفید» نوشته‌‌ام که دنبال چاپ آن هستم. همچنین مشغول تحقیق برای نگارش یک کتاب دیگر نیز هستم.

ندا زنگینه

انتهای پیام/