ارشا اقدسی یکی از بهترین بدلکاران سینمای ایران به‌حساب می‌آید، بدلکاری
که خیلی از مردم او را مثل هنرپیشه‌های اصلی فیلم‌ها می‌شناسند. بدلکاری سینمای
ایران، جزو بخش‌هایی است که طی چند‌سال اخیر پیشرفت‌های خوبی داشته و در‌ضمن، به
ساحتی رسیده است که در آن صدمات جانی و خسارت‌های جرحی به حداقل رسیده‌اند. «به‌وقت
شام» شاید مهم‌ترین پروژه‌ی بدلکاری ارشا اقدسی در سینمای ایران، طی سال‌های اخیر
باشد. با او راجع‌به حضورش در «به‌وقت شام» گفت‌وگوی کوتاهی انجام داده‌ایم که آن
را در ادامه می‌خوانید.

‌‌آقای اقدسی به‌عنوان یک بدلکار، مضمون فیلم‌هایی که در آن‌ها کار
می‌کنید هم برایتان مهم است یا صرفا به‌عنوان شغل، در آن‌ها حضور پیدا می‌کنید؟

قطعا مضمون فیلم برایم اولویت اول را دارد و بعد از آن عوامل فیلم
هستند که اهمیت دارند‌.

کجای مضمون «به‌وقت شام» برای شما جذاب بود؟

سوژه‌ خیلی جالب و خاصی به‌‌نظر می‌رسید. البته طبیعتا همه‌ی آدم‌ها،
یک جبهه‌گیری خاصی نسبت‌به داعش دارند که این شامل من هم می‌شود.

عوامل کار هم همان‌طور که اشاره کردید، طوری بودند که کار با آن‌ها
رضایت‌بخش باشد؟

کلا تیم خوبی بودند. همه‌شان را دوست داشتم. از کارگردان و تهیه‌کننده
گرفته تا گروه تولید و گروه خوب فیلمبرداری، بچه‌های صحنه و بقیه، همه آدم‌های
نازنینی بودند.

شما برای فیلم‌های هالیوودی هم کار کرده‌اید. سینمای حاتمی‌کیا را به‌لحاظ
فنی با فیلمسازان آمریکایی مقایسه می‌کنند. شما خودتان به‌عنوان کسی‌که در بطن هر‌دو
کار بوده‌اید، چقدر این مقایسه را قبول دارید؟

مقایسه سینمای ایران و هالیوود یک مقایسه فاصله‌دار است. یعنی اصلا
نمی‌شود مقایسه کرد. مثلا آقای فرهادی اسکار می‌گیرند، اما این دلیل نمی‌شود که
بگوییم سینمای ایران سینمای اسکار‌بگیری است. هر‌وقت ده‌ها نفر توانستند چنین
افتخاری را کسب کنند، آن‌وقت است که می‌شود سینمای ایران را اسکار‌بگیر حساب کرد.
این قیاس شامل بقیه مدل‌های سینمای ما هم می‌شود. یعنی اگر آقای حاتمی‌کیا فیلمی
داخل استانداردهای بالای فنی می‌سازد، نمی‌شود گفت که سینمای ما داخل این
استانداردها شده و ما خودمان را از این‌جهات نمی‌توانیم با هالیوود مقایسه کنیم.
به‌عبارتی امثال او استثنا هستند. ما نه‌تنها با هالیوود، بلکه با بالیوود هم امکان
مقایسه نداریم.

جلوه‌های بصری «به‌وقت شام» بشدت چشمگیر هستند. باور این قضیه مقداری
مشکل است که تمام این جلوه‌های ویژه، استدیویی باشند. اگر این صحنه‌ها به‌صورت
میدانی ضبط شده‌اند، باید بپرسیم که آیا طبق عرف معمول در سینمای ایران، کسی هم
صدمه دید یا خیر؟

‌‌جالب است برای شما بگویم اکثر اتفاقاتی که در فیلم دیدید، به‌صورت
میدانی انجام شده‌اند. ما در فرودگاه این کارها را انجام دادیم و کنترل ایمنی هم
کامل بود و کوچکترین مشکل و خسارتی پیش نیامد.