قصه پایه نوشتن فیلمنامه ،ساخت مجموعه های تلویزیونی و فیلم های سینمایی است. در کشورهای صاحب سینما به قصه بسیار اهمیت می دهند، در کشور ما با اینکه جشنواره قصه گویی هم برگزار می شود،اما به قصه ها آن طور که باید اهمیت نمی دهند. این در حالی است که درتاریخ ایران قصه گویی از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.در همین خصوص با ایرج محمدی تهیه کننده سریال های کودک ونوجوان گفت و گویی انجام داده ایم که می خوانید:
محمدی در پاسخ به این سوال که چرا آن طور که باید به قصه ها در ساخت فیلم های تلویزیونی اهمیت نمی دهند به صبا گفت: این مسئله موضوعی است که سال های سال در جلسات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. در اینجا باید بگویم درست است در طول تاریخ معاصر و غیر معاصر داستان های زیادی برای نسل ها روایت شده است ، اما داستانی  که از لحاظ محتوا و ساختار فرم بشود آنها را به فیلمنامه تبدیل کنیم ، کم داریم.  درواقع با کمبود آثار مواجه هستیم.
وی درباره راه حل این مشکل توضیح داد:باید کتابهایی را منتشر کنیم که از لحاظ ساختاری بشود آنها را تبدیل به یک فیلمنامه و حتی نمایشنامه کرد. بخش سینما با تلویزیون متفاوت تر است. اگر به فیلم های سینمایی نگاه کنیم ، آثاری که فروش بالایی داشتند ،فیلم های کمدی بودند. به همین دلیل تمام تهیه کننده ها به ساخت فیلم های کمدی روی آورده اند.  در این زمان وقتی به آثار ادبیات نمایشی  مراجعه می کنیم ، شاهد اثر های ضعیف هستیم. باید نویسندگان و ناشران یک فکری به حال این موضوع بکنند. اگر می خواهیم ادبیات داستانی را با فیلم های سینمایی و سریال های داستانی آشتی دهیم، باید ساختار و فرم آن ها را بالا ببریم.
تهیه کننده فیلم «شکلاتی» درباره این موضوع که در گذشته  قصه یکی از پایه های برنامه کودک در گذشته بود، چرا الان به این مهم کمتر توجه می شود،عنوان کرد: انگار قصه گفتن  برای بچه ها و یا سریال سازی برای این رنج سنی دیگر دغدغه مدیران نیست و به یک سری برنامه های ترکیبی بسنده کرده ایم. در سال های نه چندان دور سریال های خوبی بر پایه همین داستان ها و قصه ها برای بچه ها ساخته می شد. مثل سریال «قصه های مجید»  یا سریال «دنیای شیرین دریا» .این سریال ها مخاطب های نوجوان و جوان را پای تلویزیون نگه می داشت. هرکدام از ما خاطرات خوبی درباره قصه شنیدن داریم، چرا این ذهنیت را از نسل کودک امروزی گرفته ایم؟ بعد انتظار داریم کودکان مان از قهرمانان غربی الگو نگیرند؟ تا به حال چند بار از اسطور های ایرانی برای شان روایت کرده ایم؟ چرا در جشنواره هایی که برگزار می شود بخش داستانی فیلم های کودک و نوجوان نداریم ؟ اصلا در این دهه گذشته فیلم داستانی برای این رده سنی ساخته شده است.