یوسف مرادیان در ارتباط با وضعیت بازیگری و فیلنامه هایی که به بازیگران ارائه می شود به صبا گفت:همه نوع فیلمنامه ای وجود دارد و این اجتناب ناپذیر است،هم فیلمنامه های خوب و هم فیلمنامه های متوسط . ممکن است خیلی از آنها هم زیاد مناسب نباشند.می شود تاحدودی گفت آشتی بین فیلم ها و مردم اتفاق افتاده است  و شاهد این موضوع هستیم که مردم  بیشتر به سینما می روند.امیدوارم سینماگران هم  بتوانند کارهایی را بسازند که خوب بوده و کارهای فاخری باشد. در کنار این کارهای فاخر باید کارهای سرگرم کننده هم وجود داشته باشد. سینمای ما نباید یک بعدی باشد و فقط و فقط گیشه را لحاظ کند،چون ممکن است خیلی اتفاقات را شاهد باشیم که ما را از بدنه سینما و سینمای واقعی دور می کند.

او در پاسخ به این سوال که کارگردان چه میزان بر نقش بازیگر موثر است؟توضیح داد:اعتقاد شخصی من این است که یک کار خوب قطعا به صورت مجموعه اتفاق می افتد، ولی پایه و اساس آن را فیلمنامه خوب، کارگردان قدرتمند و «کَست» خوب رقم می زند.فکر می کنم زمانی که یک فیلمنامه خوب داریم،یک کارگردان خوب می تواند اتفاقات خوبی را  در آن رقم بزند و از بازیگران بازی های خوبی بگیرد.

مرادیان کلیشه ای شدن بازیگران در یک نقش را ناشی از ضعف کارگردان و بازیگر دانست و گفت:اصولا کارگردان می خواهد تا حد امکان خطر و ریسک نکند، به محض اینکه دستیار یا فردی که بازیگر را انتخاب می کند شخصی را پیشنهاد می دهد که قبلا هم آن نقش را بازی کرده خیلی زود آن را می پذیرد.از طرفی خود بازیگران هم در این برهه از زمان خیلی حساس به این موضوع  نیستند. من معتقدم یک بازیگر نباید به صرف اینکه دستمزدی قرار است دریافت کند هرکاری را بپذیرد.من یوسف مرادیان با کارهایی که انجام می دهم،نقش هایی که می پذیرم  یا نمی پذیرم ،در واقع کاراکتری از خودم در طول زمان را تعریف خواهم کرد که آن من واقعی است و نگرش و ایدئولوژی ام را نسبت به حرفه ام مشخص می کند.

او که در فیلم سینمایی «ماهورا» یکی از منتخبان جشنواره فجر حضور داشته در ارتباط با این فیلم توضیح داد:قصه «ماهورا» قصه اتفاقاتی است که در منطقه هور العظیم می افتد . هواپیمای یک خلبان در آن منطقه سقوط می کند و این خلبان زنده می ماند و با فرود آمدنش با چتر در این منطقه مشخص، قصه فیلم آغاز می شود.داستان این فیلم نیز براساس واقعیت ساخته شده است.این اتفاقات در دوره جنگ و اوایل جنگا افتاده و الان تبدیل به یک فیلم سینمایی شده است.

او در ارتباط با آخرین فعالیت هایش گفت:مشغول بازی در سریال «از یادها رفته» بهرام بهرامیان هستم . چند کار دیگر به من پیشنهاد شده  که نمی دانم شرایطش فراهم می شود که در کنار این کار بتوانم آن را هم انجام دهم یا نه.شیوه این کار به نحوه ای است که من در همه سکانس ها حضور نخواهم داشت و چون طولانی است، اگر شرایط فراهم شود شاید کارهای دیگری هم انجام دهم.

مرادیان فعالیت در سینما را نسبت به تلویزیون در اولویت دانست و افزود:علی رغم اینکه تلویزیون رسانه ای است که خیلی سریع و زود آدم ها را می شناساند و مطرح می کند،ولی اعتقاد من این است که سینما یک دنیای دیگری است. سینما فضایی است که هر بازیگری غایت آرزویش این است که در آن، جایگاهی که به آن تعلق دارد را به دست آورد.

او در پایان درباره اغتشاشات اخیر و آتش زدن پرچم ایران که یکی از نمادهای ملی ایرانیان است عنوان کرد: قطعا این کار درست نیست،ولی سرزمین ماهم نیاز دارد که در این زمینه ها فرهنگسازی،اطلاع رسانی و آموزش داده شود که من شخص اگر به مسئله ای اعتراض دارم به چه  شیوه درستی اعتراضم را بیان کنم.این بستر قطعا باید فراهم باشد.همان طور که می بینیم این موضوع  در همه جای دنیا وجود دارد.اگر انسان ها توانستد در کمال آرامش و بدون خشنونت و تنش حرف شان را بزنند و شنیده شود بسیار خوب است،در غیر این صورت به اختلاف و تنش تبدیل می شود.هیچ کدام از ما دوست نداریم در سرزمین مان شاهد آشوب،تشنج و نا امنی باشیم،چون ما در جغرافیایی زندگی کرده ایم که اطراف مان را دیده ایم.همه ما دنبال یک زندگی آرام و توام با آرامش و رفاه نسبی هستیم.من به عنوان یک شهروند وقتی کارو تلاش می کنم باید بتوانم یک زندگی متوسط خوب داشته باشم و جلوی خانواده ام سرم را بالا کنم و از عهده هزینه ها بر بیایم که این بستر در جامعه باید فراهم شود.