الهام فخاری هنرمند نقاشی که نمایشگاه انفرادی آثارش به نام «گام‌های رهایی» در نگارخانه بهارک برپا است، در گفتگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا عنوان کرد: همواره گستردگی دشت ها در درونم حس رهایی ایجاد می کند و این حس برایم گیراست. گاهی هم با همه‌ شلوغی کارها در بازدیدهای کاری یا سفر از دشت و پهنه‌های باز، عکاسی کرده ام. گرچه تجربه‌ من از هنر نقاشی با آموزش هنر نقاشی بود ولی کارکرد مهم دیگرش پناه بردن به آن از رنج‌ها و فشارها است.

او ادامه داد: نقاشی کشیدن درباره‌ دشت‌ها هم روان و هم دست و قلم‌موی من را نجات می‌داد و از گرفتگی، وضعیت بسته و دفاعی، کمال‌گرایی و جزپردازی و از خودسانسوری رهایم می‌کرد. نزدیک بیست و چند سال پیش هم هنگام طراحی، همیشه دشت‌ها حس متفاوتی برایم پدید می‌آوردند ولی در این سال‌ها رهایی با قلم‌مو و رنگ روی بوم تجربه‌ای دیگر و گام‌هایی سبک‌بارتر بوده است.

این هنرمند خاطرنشان کرد: این نقاشی های من بازنمایی حس درونی و تجربه‌ رهایی ذهنی‌ام هستند. کم و بیش همه‌ این کارها در چند ساعت استراحت هفتگی میان روزهای کاری بسیار پرتنش و در اتاق کشیده شدند و انگار گویای نیاز و کشش و دل‌خواسته‌ رهایی در آن فضاهای گسترده هستند. برخی از این ها بازنمایی گام برداشتن و تنفس در آن فضاهاست ولی در همان جا کشیده نشده‌اند بلکه پرسه‌های ذهنی در فضای دشت‌ها و رهایی درونی من بوده‌اند.

فخاری درباره هدف خود از خلق این نقاشی‌ها توضیح داد: بازجستن رهایی گمشده، برجسته‌ترین خواسته و هدفم در این مجموعه بود. ما در یک ترکیب آسیب‌رسان گیرافتاده‌ایم که سلامت روانی و بدنی و اجتماعی‌مان را دچار مساله کرده است. تجربه‌ روزمره‌ ما در کلان‌شهرها و به‌ویژه تهران سرشار از گیرافتادن در فشردگی مکانی، انسانی، زمانی، اقتصادی و … است. تعامل‌های زیاد، فرساینده و پرکشش اجتماعی، ابهام‌ها و ماجراها همه‌اش با خود حس گیرافتادگی و رسیدن به درماندگی را به همراه دارد. زندگی روزمره‌‌ بسیاری از ما هم شب‌هنگام در فضاهای کوچک و گیرافتاده‌ خانه‌های یک ابرشهر پیچیده به خواب می‌رود. در برابر این‌همه گیرافتادگی پرداختن به گستردگی دشت‌های روینده و زنده خودش یک کار توان‌بخشی روان‌شناختی است. از سوی دیگر هنر و ازجمله نقاشی فراتر از فن و مهارت، که بایسته هم هستند، بالاترین سطح رهایی است که به آفرینش می‌انجامد. پرورش این رهایی و دویدن در آزادی زیستن بخش مهمی از نقاشی و هنر است که من هنرجوی نقاشی هم آن را در گام‌های رهایی جسته‌ام.

او که سابقه مدیریت شهری و حضور در شورای شهر را داشته است، خاطرنشان کرد: جامعه ما در دست‌کم چند سال یا دهه‌ گذشته زیر فشارهای توان‌فرسا بوده است، چالش‌های اقتصادی، اجتماعی-هویتی و زیستی نه تنها کاسته نشده‌اند که وضعیت روزبه‌روز پیچیده‌تر هم شده است. شاید تلاش من در این تجربه که درست در روزهای پرفشار کاری‌ام پیش می‌رفت، این بود که آن هوای خوب رهایی و لحظه‌های دشت‌های باز را به‌یاد داشته باشم. گذشته از چگونگی فن و دست نقاشی که باید نقد و ارزیابی شود ولی به راستی هم این یادآوری، بازاندیشی و نقاشی دشت‌ها حالم را خوب می‌کرد. من به آن فضای اتاق آتلیه‌ دوست و استادم بهشت پنهان می‌گویم، چون با همراهی او بود که در آن گیرافتادگی‌ها و تلخی‌های زهرآگین کار اجتماعی در شهر توانستم نیروی ادامه دادن پیدا کنم.

فخاری در پایان اظهار کرد: این سال‌ها و این روزها پیامد بدرفتاری آدمی با خودش، زندگی و زمین نمایان‌تر است. رودها خشکیده، خاک پوسیده، جنگل‌ها در چنگ سوداگران، و گرمای توان‌فرسا است. دشت‌ها به ما یادآوری می‌کنند که چه لحظه هایی را فراموش کرده‌ایم و چه بسا تلنگری باشند که برای پاسداری از زندگی، شتاب و کنش‌ سازنده‌تری داشته باشیم.

نمایشگاه انفرادی «گام‌های رهایی» تا ۵ مرداد ماه در نگارخانه بهارک تهران، ده‌ونک، خیابان شهید صابری، کوچه یکم، پلاک یک ادامه دارد.

انتهای پیام/