مارال علیزاده انیماتور در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره داستان انیمیشن «بیماری دلسوزی» که در روز ۲۹ تیر ۱۴۰۱ در بخش پلانکتوون جشنواره سوپرتون کرواسی به نمایش درآمده بود، توضیح داد: محوریت داستان انیمیشن «بیماری دلسوزی» درباره دختربچه‌ای است که در ابتدای داستان، نگاهی زیبا نسبت به دنیای پیرامون خود دارد اما پس از آشنایی و ماجراجویی در دنیای بیرونی، آن زیبایی که در ذهنش نقش بسته بود، کم کم از بین می‌رود و دید واقع‌گرایانه‌تری نسبت به جهان اطرافش پیدا می‌کند.

وی درباره منبع الهام بخشی که موجب ساخت پویانمایی «بیماری دلسوزی» شده است، گفت: بنا به درخواست کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قرار بر این شد که برای ساخت این انیمیشن از خود کتاب‌های کانون استفاده کنیم و وفادار به داستان کتاب مورد نظر، الهام و ایده بگیریم و به همین دلیل تصمیم گرفتم که از کتاب «بیماری دلسوزی» نوشته طاهره ایبد که بسیار جذب اسم این کتاب شده بودم به عنوان منشا ایده استفاده کنم.

علیزاده افزود: البته باید این نکته را بیان کنم که با این وجود داستان انیمیشن با فضای داخلی کتاب از تفاوت‌های زیادی برخوردار است چراکه داستان اصلی از فضای ذهنی من دور بود و برای همین سعی کردم تا فضای داستان شخصی‌تر شود.

این انیماتور به ساختار تکنیکی این انمیشن اینگونه پرداخت: ساخت این انیمیشن حدود یک سال و هشت ماه زمان برد یعنی در واقع حدودا پنج ماه برای تکمیل فیلمنامه و تقریبا ۲ ماه برای انتخاب ایده‌های مختلف زمان صرف شد و باقی این یک سال نیز در حال ساخت انیمیشن بودیم. گرافیک این پویانمایی دو بعدی است اما با این حال سعی کردم که با حفظ یکپارچگی انیمیشن، گرافیک فیلم را تا پایان داستان تغییر دهم که از این رو فکر می‌کنم این بخش، به دلیل اینکه تاکنون با این پدیده رویارویی نداشته‌ام، یکی از چالش‌های سختی بود که برای ساخت این انیمیشن پشت‌ سر گذاشتم. همچنین کلمه بیماری دارای بار منفی و واژه دلسوزی دارای بار مثبت است و از آنجایی که یک تضاد زیبا از کنار هم گرفتن این واژگان ایجاد می‌شود، سعی کردم این پارادوکس را نیز در انیمیشن به صورت استفاده از رنگ‌های شاد و جیغ در کنار رنگ سیاه به تصویر بکشم.

او علت صامت بودن کاراکترها و نبود دیالوگ میان آن‌ها را به این صورت تشریح کرد: این پویانمایی نیازی به دیالوگ نداشت زیرا شخصیت اصلی ارتباط کلامی چندانی با بقیه کاراکترها ندارد و همچنین این اتفاق باعث می‌شود تا مخاطبان بیشتری در سراسر دنیا جذب این فیلم شوند.

کارگردان «بیماری دلسوزی» درباره مدیوم پخش اثرش بیان کرد: با وجود ساده و کوتاه بودن داستان، فکر می‌کنم پخش این پویانمایی در تلویزیون خیلی مناسب نیست زیرا وقتی مخاطب در خانه و از طریق تلویزیون به تماشای این فیلم بپردازد، توجه کمتری به محتوای آن می‌کند و به همین دلیل ترجیح می‌دهم که این فیلم در محیط سینما و یا پلتفرم‌های اینترنتی پخش شود.

مارال علیزاده در پایان از برنامه‌های کاری در آینده خبر داد: اکنون در حال ساخت یک انیمیشن جدید هستم که این اثر برخلاف انیمیشن «بیماری دلسوزی» که محیط شهری را به تصویر می‌کشد، نمایانگر فضای طبیعی و طبیعت است.

پریسا مقیلان

انتهای پیام/