به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، نمایشگاه مجسمه‌های هادی روشن‌ضمیر در نمایشگاهی به نام «آنچه از تو به یاد دارم» این روزها در گالری ساربان برپا است.

این هنرمند در گفتگو با خبرنگار صبا درباره شکل‌گیری این نوع از آثار خود توضیح داد: از سال ۸۶ که کار نقاشیخط می‌کردم به این نتیجه رسیدم که علاوه بر نوشتن اشعار عاشقانه، تنها با کلمه «عشق» کار کنم و تابلوهایی با ترکیب‌بندی عشق بسازم. حدودا سال ۹۰ که سراغ فضای حجم رفتم این ایده همچنان ادامه پیدا کرد.

او درباره پیچیدگی فرم مجسمه‌های خود تشریح کرد: به نظر من عشق یک معنا و مفهوم ساده و سرراست نیست و هرکسی می‌تواند درک و دریافت شخصی خود را از این کلمه داشته باشد. درنتیجه پیچیدگی فرم‌های من از پیچیدگی مفهوم عشق نشات می‌گیرد. من عشق را مانند یک فیگور می‌بینم حال این فیگور می‌تواند معشوق ما باشد یا وقتی درهم می‌آمیزند عاشق و معشوق را تداعی کنند.

این هنرمند با اشاره به اینکه در وضعیت اجتماعی کنونی به عشق بیشتری احتیاج داریم، درباره متریال این مجسمه‌ها گفت: این آثار به سه دسته تقسیم می‌شوند؛ یک دسته آثار برنز که در فضای سنتی ریختگری کار شدند. یکسری کار را با ورق آهن کار کرده بودم و درواقع حجم را با ورقه آهن ساخته و رنگ کردم. در یک دسته کار هم کلمه عشق با برش لیزر ساخته شده و من این کلمات را روی هم سوار کرده و فرم سیاه‌مشق‌گونه‌ای از این کارها پدید می‌آمد.

او درباره استفاده از رنگ‌های متفاوت در این آثار اظهار کرد: همان طور که عشق در ذهن هر کسی مضمون متفاوتی را متبادر می‌کند در این آثار سعی کردم نوعی تنوع رنگ داشته باشم تا طیف زیاد و متفاوتی از مخاطبان را دربر بگیرد، یعنی من کاری کردم که مخاطب با حجم‌ها همذات‌پنداری کند و خود را در مقام عاشق یا معشوق قرار دهد. در انتخاب رنگ هم قصد داشتم دیدگاه‌های مختلف را پوشش دهم و تنها دنبال این مساله سنتی که عشق را تنهابا رنگ قرمز نشان می‌دهند، نبودم.

روشن‌ضمیر در پایان خاطرنشان کرد: فعلا این مجموعه جای کار دارد و اتودهای زیادی دارم که هنوز اجرا نکرده‌‌ام و متریال‌های زیادی هست که هنوز سراغشان نرفته‌ام.

نمایشگاه «آنچه از تو به یاد دارم» تا دوشنبه ۱۰ مرداد ماه ۱۴۰۱ در گالری ساربان به نشانی تهران، سهروردی شمالی، هویزه غربی، نبش شهید یوسفی، پلاک ۱۳ ادامه دارد.

ندا زنگینه

انتهای‌ پیام/