مسعود حاتمی کارگردان، نویسنده و تدوین‌گر سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا درباره فاصله گرفتن از سینما در سال‌های گذشته و شروع کار در حوزه هنرهای تجسمی گفت: من در این سال‌ها فعالیتم را در هنرهای تجسمی ادامه دادم و همینطور به کار موسیقی پرداختم چون قبل از این‌که سینما را شروع کنم به کار نقاشی و موسیقی مشغول بودم و بعد از آن وارد عرصه سینما شدم اما در این سال‌ها بعد از مواجهه با مسائلی در سینما، تجربیاتم و روابطی که در این عرصه وجود دارد به شخصه برای من دیگر سینما به تنهایی از جذابیت کافی برخوردار نیست.

کارگردان فیلم سینمایی «موریانه» در ادامه با تاکید بر علاقه بسیارش به فیلمسازی و اهمیت بسیار آن بیان کرد: سینما بسیار جذاب است و دربرگیرنده همه هنرهاست ولی شرایط سینمای ایران باعث شد که دوباره سراغ آن هنرهایی بروم که از کودکی شروع کرده بودم و پایه ورود من به سینما بودند.

حاتمی با وجود همه این مسائل، از کامل شدن ساخت فیلم کوتاه جدیدش به نام «دریچه» خبر داد: ساخت این فیلم تمام شده و اکنون به دنبال‌ کارهای پخش آن هستیم. احتمالا اولین نمایش آن در ایران در جشنواره فیلم کوتاه تهران باشد و بعد از آن امیدوارم در جشنواره‌های دیگر چه در ایران چه در جاهای دیگر جهان نیز پخش شود و مخاطب فرصت تماشای آن را پیدا کند.

این کارگردان سینما درباره برنامه‌هایش در عرصه‌های هنری دیگر به جز سینما بیان کرد: درحال حاضر درحال آماده کردن مجموعه مجسمه‌ با متریال سرامیک هستم و در مورد موسیقی هم یک گروه موسیقی کوچکی تشکیل دادیم که البته فعلا فقط در کنار هم ساز می‌زنیم و باید دید در آینده چه پیش می‌آید.

حاتمی در ادامه به فعالیت در حوزه هنرهای تجسمی و و برگزاری نمایشگاه مجسمه‌ پرداخت: احتمال می‌دهم که تا پایان امسال این نمایشگاه برگزار شود اما هنوز با هیچ گالری خاصی به قطعیت برای برگزاری نرسیدم چون من به عنوان هنرمند فیلمساز شناخته می‌شوم و گالری‌ها نیز هنرمندهای تجسمی را انتخاب و با آن‌ها همکاری می‌کنند.

او ادامه داد: اما کار سرامیک با وجود تمام جزئیات، گاهی افراد را سورپرایز و خروجی کار را از آن‌چه برنامه‌ریزی شده متفاوت می‌کند. به همین دلیل ترجیح می‌دهم بعد از تمام شدن مجسمه‌ها و براساس فرم کار برای نمایشگاه و برگزاری‌ آن تصمیم بگیرم.

کارگردان فیلم کوتاه «دریچه» درباره ایده ساخت مجسمه‌ها گفت: فعلا درحال کشف متریال‌ هستم و دغدغه‌ام، قابلیت‌ها و ویژگی‌های فیزیکی مواد است و در تلاشم تا از طریق این متریال‌ مفاهیم انسانی و روابط اجتماعی انسان‌ها را منتقل کنم. هرگاه که در کوره را باز می‌کنم انگار که در جهنم را باز کرده‌ام اما مجسمه‌ها بعد از خروج از دل این جهنم به چیزهایی بسیار برتر از قبل از ورودشان به کوره تبدیل می‌شوند. ما انسان‌ها هم چیزی شبیه به این روند را در زندگیمان تجربه می‌کنیم و من می‌خواهم این را به مخاطب نشان دهم. برخی از ما با گذر از مسیرهای سخت در پایان تبدیل می‌شویم به انسانی برتر اما برخی انسان‌ها مانند گلی که در گوشه کارگاه مانده، دست نخورده می‌مانیم.

وی در پایان درباره فیلمنامه جدیدش توضیح داد: یک فیلم سینمایی نوشته‌ام که نزدیک به اتمام است البته چون من زیاد فیلمنامه می‌نویسم و بعد از پایان کار تصمیم می‌گیرم که آن را بسازم یا نه. موضوع این فیلم زندگی یک دختر افغان است که بعد از حمله طالبان مجبور به فرار همراه با پدرش می‌شود و به ایران می‌آید و در ایران نیز با مشکلاتی مواجه می‌شود. روند نهایی نوشتن درحال انجام شدن است و امیدوارم بعد از صحبت با تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار در زمستان بتوانیم فیلم را کلید بزنیم.

انتهای پیام/‌