به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، نمایشگاه گروهی «انسان، حیوان، طبیعت» تا ۱۲ مرداد ماه در گالری ایده برپا است.

شهرام شهسواری منتقد هنری طی یادداشتی به تشریح روایت ۱۴ هنرمند معاصر از «انسان، حیوان و طبیعت» در گالری ایده پرداخت.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

«طبیعت فصلِ مشترک همه‌ هنرمندان است و به تعبیری طبیعت، خودِ هنر است. نو شدن و تازگی یافتن تنها به وسیله‌ طبیعت ممکن است و تمام جهان پیرامون از این قانون هدایت می‌شود؛ چرا که هنر به دست طبیعت شکل می‌گیرد و رشد می‌کند. هنر طبیعت را الگوی خود قرار می‌دهد؛ از این رو پناه بردن به طبیعت ساده و متواضع و الگو گرفتن از آن، تنها راه آرامش انسان امروزی و دور شدن از دغدغه‌های زندگی است. جذابیت طبیعت به قدری برای ما امری بدیهی است که در طول تاریخ بشریت و حتی در تجربه‌های خودمان به دشواری می‌توانیم به یاد بیاوریم که طبیعت آشکارا ارزش تحسین شدن داشته است.

گالری ایده این روزها پذیرای آثار ۱۴ هنرمند معاصر با موضوع «انسان، حیوان، طبیعت» شده است؛ نکته‌ای که پس از تماشای آثار این ۱۴ هنرمند معاصر به چشم می‌خورد، این است که آثار نمایشگاه اغلب یا از آن هنرمندان تثبیت‌شده در حراج‌ها است و یا از آنِ هنرمندانی که می‌توان آنان را نمایندگان جریان هنری معاصر ایران بدانیم. می‌توانیم بگوییم این نمایشگاه چکیده‌ای از طیف متنوعی از جریان غالب هنر معاصر ایران است. در بدو ورود به گالری، اثری از رضا هدایت جلب توجه می‌کند که با تکنیک آکریلیک روی بوم در ابعاد ۱۵۰ در ۱۵۰ سانتی متر اجرا شده است. این یکی از دو تابلوی هدایت در این نمایشگاه است. اثر دوم در ابعاد ۷۰ در ۱۶۰ سانتی متر و با تکنیک آکریلیک اجرا شده و سال ۱۳۸۷ پای آن به چشم می‌خورد. منابع ذهنی و تصویری نقاشی‌های رضا هدایت تلفیقی از ادبیات فارسی و کردی و خاطرات دوران کودکی و قصه‌هایی است که شنیده است. هدایت افسانه نمی‌گوید، بلکه افسانه می‌سازد. او روش ساده و در عین حال ممتنعی دارد؛ ذهنش را عادت داده تا چیزهایی معمولا نامنتظر را کنار هم قرار دهد. نتیجه نیز فضایی سوررئالیستی نیست، بلکه به نظر می‌رسد عبارت فضایی جادویی توصیف مناسب‌تری برای نقاشی‌هایش باشد. رضا هدایت در این نقاشی‌ها به تصویرسازی بسیار نزدیک شده است و از جهاتی می‌توان گفت که از قابلیت‌های تصویرسازی در نقاشی‌های خود بهره برده است. نوع استفاده از رنگ، خطوط و البته فیگورها و شخصیت‌هایی که در هر کدام از تابلوها به تصویر در آمده است به گونه‌ای تصویرهایی داستان‌گو هستند. مجاور این تابلو، اثری از آرمان یعقوب پور دیده می‌شود که با تکنیک آکریلیک روی بوم اجرا شده است. یعقوب پور نقاش منظره‌پردازی است که آثارش به دلیل تفاوت بسیار با نمونه‌های رایج طبیعت‌گرایی و ویژگی‌های شخصی نهفته در آنها در سال‌های اخیر با استقبال رو به رو شده است. منظره‌های یعقوب پور واجد فضایی مینیمال است و معمولا سفیدی بوم و جِرم رنگ‌ها در همه آثارش دیده می‌شود. اثر بعدی نمایشگاه، یک تابلوی بدون عنوان از عبدی اسبقی است. در اکثر کارهای اسبقی همواره نمادی از نوعی پوشش، خواه با کاغذ و روزنامه و خواه با پارچه یا چیز دیگری دیده می‌شود؛ گویی که رمز و رازی در پشت این پوشش‌ها وجود دارد. در اثر بزرگ این هنرمند در این نمایشگاه، درختچه‌ای کاغذ پیچ شده را در قالبی سورئالیستی و قدیمی نشان می‌دهد.

اکرم افضلی با تابلویی آکریلیک متعلق به سال ۱۳۹۱ در ابعاد ۸۰ در ۱۰۰ سانتی متر در این نمایشگاه حضور دارد که عنوان «سفری آرام در ضمیر خویشتن» برای آن انتخاب شده. در سالن میانی گالری، آثاری دیگر از نیلوفر قادری نژاد، طاهره صمدی طاری، رضا هدایت، مسعود کشمیری، حامد صدر ارحامی، ساغر مسعودی، امیرعلی مؤمن، حسین خوش رفتار، زهرا پرکاه، الیاس ستاری، پروانه رزاقی، ابـوحمید اسدی و آرزو صفایی به چشم می‌خورد. در این سالن از نیلوفر قادری‌نژاد دو اثر ارائه شده است. طراحی‌های محکم و ساختارمند در کنار بیان اکسپرسیو رنگ و خط، زبان شخصی قادری‌نژاد را در اغلب آثارش شکل می‌دهد. او که از مهم‌ترین هنرمندان زن فیگوراتیو ایرانی است در طی نیم قرن فعالیت مستمر هنری توانسته خود را به عنوان نقاشی توانا در عرصه هنر ایران مطرح کند.

اثری بزرگ از ساغر مسعودی در ابعاد ۲۰۰ در ۲۰۰ سانتی متر با تکنیک ترکیب مواد روی بوم اجرا شده است. مسعود کشمیری نیز با یک نقاشی فیگوراتیو در ابعاد ۱۲۰ در ۱۲۰ سانتی متر در این نمایشگاه حضور دارد. اثر حامد صدرارحامی نیز به ابعاد ۴۵ در ۶۰ و تکنیک رنگ روغن روی بوم با استفاده از شیوه بازنمایی کلاسیک سعی در نشان دادن شکوه از دست رفته روح بشر دارد. حسین خوش رفتار با تابلویی در این نمایشگاه حضور دارد که با تکنیک آکریلیک روی بوم در ۱۳۹۸ ابعاد ۱۷۰ در ۱۷۰ سانتی متر اجراشده. ابوحمید اسدی نیز با تابلویی به ابعاد ۱۳۵ در ۱۳۵ سانتی متربا تکنیک رنگ روغن روی بوم در این نمایشگاه حضور دارد. طاهره صمدی طاری دیگر هنرمند حاضر در این نمایشگاه، با تابلویی به ابعاد ابعاد ۸۰ در ۱۰۰ سانتی متر با تکنیک رنگ روغن روی بوم است. در دنیای تخیل صمدی، هیچ‌چیز پایان ندارد، همه چیز در حال گذر و شتابزدگی، به سوی هدفی بی‌پایان و در جریانی مداوم است. گویی مانند قوه تخیل و اندیشه بشر که لحظه‌ای از حرکت نمی‌ایستد، هیچ چیز ثابت نیست. همه چیز در حرکت به سوی آینده و پیشی گرفتن از حال خلاصه می‌شود. شاید بتوان گفت تنها عنصر ثابت در نقاشی‌های طاهره صمدی، همین پویایی مداوم است. تجربه‌ای آشنا برای انسان معاصر، که هر لحظه در گذر زندگی، جوشش، خروش، حرکت و فعالیت را تجربه می‌کند.

در بخش دیگری از این نمایشگاه تابلویی از ابوحمید اسدی جلب توجه می‌کند که ابعاد آن ۱۳۵ در ۱۳۵ سانتی متر است و با تکنیک رنگ روغن روی بوم اجرا شده است. اثر پروانه رزاقی در این نمایشگاه نیز «انتظار ماه کامل» نام دارد و با تکنیک رنگ روغن روی بوم در ابعاد ۱۲۰ در ۱۲۰ سانتی متر در سال ۱۳۹۹ اجرا شده است. اثر امیرعلی مؤمن نیز با عنوان «تعلیق» با تکنیک ترکیب مواد روی بوم در ۷۰ در ۹۰ سانتی متر خلق شده است. الیاس ستاری نیز با تابلویی در ایعاد ۱۰۰ در ۱۰۰ سانتی متر در این نمایشگاه حضور دارد.

«بوی زُهم زندگی» نام اثر دیگر این نمایشگاه است که توسط زهرا پرکاه با تکنیک آکریلیک روی بوم در ابعاد ۱۰۰ در ۱۰۰ سانتی متر خلق شده است. عناصر به‌کار رفته در تابلو «بوی زهم زندگی»، رابطه تأثیرپذیری نسبت به هم دیگر دارند و کنار هم قرار گرفتن ماهی و زن، آن‌هم گره‌خورده با طناب قرمزرنگ به یک دیگر برای بیان آنچه که هنرمند در ذهن دارد بسیار درست و جالب است. زهرا پرکاه از تناژ رنگی تیره و بیشتر از رنگ‌های سبز، نارنجی، قهوه‌ای، آبی و… در خلق اثر خود استفاده کرده است. فضاسازی اثر دلگیر و تاریک به چشم می‌خورد و هنرمند تصویر ماهی‌ها و حتی ساختمان‌های موجود در پس زمینه را نیز با ریتمی منظم به تصویر کشیده است.

نمایشگاه گردان این نمایشگاه، آرش سلطانعلی مؤسس و صاحب امتیاز موسسه فرهنگی هنری و پژوهشی ایده است. در استیتمنت نمایشگاه به قلم سلطانعلی می‌خوانیم: «انسان هزاره‌ها در دامان زمین و آسمان بالید، از آن تغذیه و آن را ستایش کرد و از آن الهام گرفت تا آن زمان که میان خود و باقی هستی فاصله انداخت و به طبیعت به‌شکل بیگانه‌ای نگاه کرد که تنها می‌توانست از آن بهره‌برداری کند. او دیگر نه حیوانی ناطق، نه حیوانی ابزارساز بود؛ او فقط و فقط انسان بود؛ انسانی جدا مانده از باقی هستی، تکه‌ای تک افتاده از یک کل بهم پیوسته. و این‌گونه بود که انسان از دامان طبیعت به دامان خودش پناه آورد، از طبیعت برید و به آینه چشم دوخت، جدا مانده از آنچه زمانی بخشی از آن بود. اما طبیعت همیشه برای هنرمندان رهایی‌بخش و الهام بخش بوده و هست و هنرمند همچنان جهان را ترکیبی می‌داند از خودش، طبیعت و حیوان، هروله‌ای میان دنیای درون و بیرون. نمایشگاه «انسان، حیوان و طبیعت»، با این نگاه به آثار هنرمندان ایرانی معاصر نگاهی انداخته است، هنرمندانی که نگاهشان اگرچه شاید به درون باشد اما همچنان به این پیوستار پایبندند و آن را رهایی بخش می‌دانند.»

نمایشگاه آثار تجسمی «انسان، حیوان، طبیعت» تا ۱۲ مرداد ماه ۱۴۰۱ در گالری ایده واقع در تهران، کریمخان زند، خیابان سنایی، خیابان هجدهم (رمضانی) پلاک ۲۶ پذیرای علاقه مندان هنر نقاشی خواهد بود.

انتهای پیام/