این مسئله که از
دیرباز در سینمای ایران وجود داشته هرچند سال یک‌بار دوباره مطرح می‌شود.
سینماگران و سینما‌دوستان افراد اصلی هستند که در این مسئله متضرر می‌شوند اما به‌نظر
می‌رسد مشکل اصلی که باعث این اتفاق می‌شود را باید در جای دیگر جست‌وجو کرد.

بهانه این گزارش
صحبت‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است. سید‌عباس صالحی اخیرا با بیان این‌که تعداد
فیلم‌های توقیفی، آمار بسیار محدودی در قیاس با فیلم‌های دارای پروانه نمایش دارند
و در چهارسال گذشته، تعداد ۴۰۰ فیلم پروانه نمایش گرفتند و فقط کمتر از ۱۰ فیلم بودند
که امکان نمایش عمومی پیدا نکردند. او همچنین گفته است: «نسبت فیلم‎های اکران
شده به فیلم‌هایی که امکان نمایش عمومی نداشتند بسیار زیاد است، اما در‌عین‌حال باید
این رقم را هم به حداقل یا به صفر رساند.»

غلامرضا موسوی؛ تهیه‌کننده
سینما در گفت‌وگو با «صبا» درباره گفته‌های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره لزوم
کاهش فیلم‌های توقیفی گفت: واقعیت این است که اصولا یک فیلم، یک سال زمان می‌برد تا
پروسه ساخت خود را طی کنند و فاصله زمان درخواست پروانه ساخت با صدور پروانه نمایش
حداقل بین یک‌سال طول می‌کشد؛ در این میان ممکن است جوهایی ساخته شود و صحبت‌های گفته
شود تا اعضای شورای پروانه نمایش را دچار معضلات و مشکلاتی کنند و در مواردی بسیار
محدود اعضای این شورا دست به توقیف فیلم بزنند.

او افزود: ضمن
این‌که در بسیاری از موارد، فیلم حتی پروانه نمایش می‌گیرد و پس از اخذ این
پروانه، اکران آن متوقف می‌شود. از آن جمله‌اند فیلم‌های «رستاخیز» که یک فیلم
مذهبی بسیار خوش‌ساخت و«عصبانی نیستم»که اثری درخشان از کارگردان جوانش بود. این دو
فیلم به‌رغم داشتن پروانه نمایش نمی‌توانند اکران شوند. این نشان‌دهنده آن است که تنها
یک ارگان یا یک نهاد در نمایش فیلم‌ها تاثیرگذار نیست و پروانه نمایش هم به‌معنای اجازه
اکران فیلم نیست. هر دوی این فیلم‌ها با پروانه نمایش دچار مشکل شدند که یکی از آن‌ها
پس از چند روز از اکران پایین آمد و دیگری هرگز رنگ پرده را هم ندید. این وجه از
ماجرا و به نظر من خطرناک‌تر از وجهی است که فیلمی اصولا پروانه نمایش نگیرد؛ چون هرکدام
از این موضوعات وجوه مختلف خود را دارند.

موسوی در ادامه
گفت: قطعا باید از سخنان وزیر استقبال کرد چون ایشان فردی فرهنگی است و دقیقا می‌داند
که کار هنرمند وقتی ارائه نمی‌‌شود مثل این است که آن کار را اعدام کرده‌ و از بین
برده‌اند. این نگاه را باید پاس داشت و قطعا می‌توان کاری کرد که همه فیلم‌ها امکان
نمایش پیدا کنند. ضمن این‌که تجربه ما در جمهوری اسلامی نشان داده که همه فیلم‌ها بالاخره
اکران می‌شوند؛ ممکن است در دوره‌ای به دلایلی فیلمی امکان نمایش نداشته باشد اما بعدا
همان فیلم امکان نمایش پیدا می‌کند و این موضوع در مورد اکثر فیلم‌های توقیفی صدق می‌کنند.

این تهیه‌کننده
با اشاره به لزوم تقویت سعه‌صدر در مسئولان نظام، گفت: موضوع دیگر این است که جمهوری
اسلامی قدر قدرت‌تر از این است که انتقاد یا نگاهی بتواند در آن مشکل ایجاد کند. نظام‌هایی
باید از هنرمندان بترسند که مثل کشور ما قدرتمند نباشند، نظامی که در کنار مردم است
و به مردم متکی است طبیعتا باید با سعه‌صدر بیشتری نسبت به هنرمندان برخورد کند. طبیعی
است که هنرمندان در مقاطعی نگاهشان با نگاه هنرمندان متفاوت است و باید سعه‌صدر زیادی
وجود داشته باشد؛ ضمن این‌که خط قرمزهای ما در نظام مشخص است و بخشی از مشکل از
این‌جا ناشی می‌شود که عده‌ای در بعضی موارد خط‌قرمز‌های خود را با خط‌قرمزهای نظام
یکی می‌بینند و فکر می‌کنند چون خودشان از چیزی خوششان نمی‌‌آیند قطعا نظام همه باید
آن را بپسندد در‌حالی‌که این واقعیت وجود ندارد و خط‌قرمزهای نظام بسیار ساده‌تر از
چیزهایی است که بعضی از دوستان گهگاه در بخش‌های مختلف هنری نسبت به آن حساسیت به خرج
می‌دهند.

علی ظهوری راد