هما روستا بازیگری بود با توانایی بالا که در تئاتر،سینما و تلویزیون خوش
درخشید، هنرمندی صاحب کمال و ذوق با سوادی مثال زدنی. هر چند او همسر
کارگردان بزرگ و فقید تئاتر حمید سمندریان بود و به او عشق می ورزید و هنرش
را می ستود، اما هرگز در سایه همسر هنرمندش باقی نماند و خود هنرمندی شد
مثال زدنی. او از آخرین بازمانده های عصر طلایی تئاتر بود، نسلی که دیگر
تکرار نشد. به بهانه فرا رسیدن زادروز و سالگرد درگذشت این هنرمند گفت و
گویی با شبنم فرشادجو انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:

شبنم فرشاد جو بازیگر و از دانش آموختگان  آموزشگاه
تئاتر حمید سمندریان نیز درباره هما روستا به صبا گفت : هنوز هم وقتی از خیابان
ایتالیا رد می شوم فکر می کنم که باید بروم پیش هما و یک فنجان چای مهمان
او باشم. این دلتنگی همیشه با من هست، دوسال از نبودن هما روستا گذشته،
اما دل من همیشه هوای هما روستا را دارد. خیلی دوست دارم که باشد، اما
متاسفانه نیست و من به شدت دلتنگم.

 بازیگر مجموعه «در حاشیه»
در رابطه با خاطره مشترک از هما روستا عنوان کرد: با هما روستا همیشه برای
تفریح به درکه می رفتیم و با هم به تماشای تئاتر های مختلف می نشستیم، چه
زمانی که آقای سمندریان بودند یا بعد ها که استاد از بین ما رفتند همیشه
همراه وی بودم . هما همیشه سعی می کرد تا به من کادوهای زنانه هدیه دهد،
چون معتقد بود رفتار من به شدت مردانه است. همیشه به نوان کادو به من
گردنبند یا پیراهن هدیه می داد .دائما به من تذکر می داد که شبنم زنانه تر
رفتار کن ، چون زنی بود که از فرنگ آمده بود ،به خاطر لهجه و نوع صدا رفتار
های خانمانه جذابی داشت .من همیشه به شوخی می گفتم که من باید زنانگی را
از شما یاد بگیرم .

 وی در ادامه افزود: من هما روستا را مثل
مادرم دوست داشتم ،ایشان به من بسیار نزدیک بود. تمام راز ها و دغدغه های
من را می دانست . چیزهایی که از ایشان به یاد دارم استقامت مثال زدنی ایشان
در زمان بیماری همسرش به انضمام صبوری و تحملی که  در این سال ها داشت به
من درس زندگی داد. به طوری که اگر خدایی ناکرده اتفاقی برای نزدیکان من
بیفتد تجربه های بسیاری در این زمینه از هما آموختم. رفتار خوب وی با همه
اطرافیان و امید به بهبودی از خصوصیات اخلاقی است که همیشه می توانم در
ایشان ستایش کنم. فقط می توانم بگویم دلم برایش تنگ می شود و پاییز که می
شود از همیشه بیشتر دلتنگ هستم . روح هما روستا در آرامش ابدی باشد و برای
همه نزدیکان و خودم، چون من خودم را از نزدیکان هما می دانم برای این
دوری صبر می خواهم به هرحال زمان چیزی از دلتنگی من کم نکرد.