امیر مهران نویسنده و کارگردان انیمیشن «آسمان دوست‌داشتنی» از تازه‌ترین تولیدات امور سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که به تازگی آماده نمایش شده است٬ در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا از ایده اولیه ساخت این پویانمایی گفت: داستان این پویانمایی مربوط به یک خلبان هواپیمای جنگنده است که از صبح تا بعد از ظهر خود را درگیر بمباران کردن شهرهای مختلف است و هنگامی که به خانه بازمی‌گردد٬ توانی برای بازی کردن و وقت گذراندن با دختر کوچک خود را که او نیز علاقه‌مند به پرواز کردن در آسمان است٬ ندارد.

او درباره علتی که باعث شداین موضوع را برای داستان انیمیشن «آسمان دوست‌داشتنی» در نظر بگیرد، عنوان کرد: همیشه به فیلم‌ها و موضوعات جنگی و ضدجنگی علاقه‌مند بودم و به همین سبب همیشه در تلاش بودم تا این گونه از مضامین را همانطور که در آثار قبلی بنده قابل مشاهده است٬ به تصویر بکشم و چون این دغدغه همیشه در سرم وجود داشته است٬ برای ساخت این پویانمایی از موضوعات جنگی و ضد جنگی استفاده کردم. همچنین نکته دیگری که همیشه برایم بسیار مهم بوده است٬ آن است که امروزه اکثر انسان‌ها درگیر کار و مشاغل خاص خود هستند و به همین دلیل از خانواده و فرزندان دور می‌شوند و این روند، همانند داستان زندگی پدری است که کل روز را درگیر کار است و هنگامی که به خانه بازمی‌گردد٬ نیرویی برای گذراندن وقت خود با خانواده ندارد و به همین علت سعی کردم دنیایی را خلق کنم که این موضوع را با مضمون جنگ پیوند بدهم.

این انیماتور در پاسخ به این پرسش که پویانمایی «آسمان دوست‌داشتنی» مناسب چه گروه سنی است٬ توضیح داد: این انیمیشن برای گروه سنی نوجوان مناسب است. همچنین فکر می‌کنم داستان این پویانمایی نکاتی دارد که می‌تواند مخاطب بزرگسال را نیز جذب خود کند.

مهران با بیان اینکه فرآیند ساخت این پروژه حدود یک سال و هشت ماه زمان برد٬ توضیح داد: یکی از دلایلی که باعث طولانی‌تر شدن این پروژه شد٬ این بود که تولید پویانمایی «آسمان دوست‌داشتنی» همزمان با شیوع ویروس کرونا آغاز شد و نزدیک به چهار ماه٬ کارها آن طور که باید باشد٬ پیش نمی‌رفت. همچنین به لحاظ فنی و تکنیکی بنده شخصا به کارهای ۲ بعدی علاقه‌مند هستم و در اکثر کار‌های دیگرم نیز تکنیک فیلم‌ها به صورت ۲ بعدی است و نکته مهم‌تری که وجود دارد٬ آن است که من همیشه سعی کردم تا در ساخت آثارم٬ قاب‌بندی‌ها و پلان‌بندی‌ها را به گونه‌ای خلق کنم که جذابیت بصری لازم را داشته باشد و به همین سبب رنگ و نور در کارهای من از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. همچنین در زمینه انیمیشن میل خاصی به کارهای ژاپنی و نیز آثار هایائو میازاکی دارم و در مسیر ساخت این کار همواره انیمه‌های مختلفی را تماشا کردم و نکات بسیار مهمی را از ایشان یاد گرفتم و تلاش کردم تا در این اثر هر چقدر هم که کم٬ از کارهای میازاکی تاثیر و الهام بگیرم.

او درباره ارسال این اثر به جشنواره‌های مختلف اظهار کرد: تنها جایی که شانسی برای دیده شدن فیلم‌های کوتاه وجود دارد٬ وجود همین جشنواره هاست چراکه حمایتی از فیلمسازی کوتاه به شکل حرفه‌ای صورت نمی‌گیرد و ما صرفا به واسطه برگزاری جشنواره‌ها می‌توانیم بستری را داشته باشیم تا آثارمان را به نمایش بگذاریم، از این رو بنده به همراه دوستان و همچنین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که صاحب اصلی این اثر است٬ برای ارسال این پویانمایی به جشنواره‌ها کمک خواهم کرد چراکه ما همواره در ابتدای راه سعی کردیم تا این پویانمایی را به فستیوال‌هایی که نسبتا برتر هستند و از رده‌های الف به حساب می‌آیند٬ معرفی کنیم و دوست دارم در این لحظه به دلیل وجود حمایت دوستان و به ویژه کانون و آقای محمدرضا کریمی صارمی که تهیه‌کننده این کار هستند، در راه ساخت این پویانمایی تشکر کنم.

این کارگردان انیمیشن در باب ساخت کار جدید خود٬ بیان کرد: فعلا کار خاصی را برای ساخت در نظر ندارم اما درگیر تکمیل یک فیلمنامه بلند داستانی هستم که باید ببینیم آیا در سال‌های آینده شرایط ساخت این فیلمنامه فراهم می‌شود یا نه؟ که امیدوارم حمایت‌هایی در زمینه انیمیشن صورت گرفته است٬ بیش‌تر از قبل شود و بتوان به واسطه آن به صورت سینمایی در زمینه انیمیشن فعالیت داشته باشیم و من و دوستانم بتوانیم چنین فرصتی را تجربه کنیم.

کارگردان انیمیشن «شهر خاموش» وضعیت موجود انیمیشن‌سازی در ایران را اینگونه تشریح کرد: ساخت انیمیشن کوتاه و تجربی در سال‌های اخیر به واسطه حمایت‌های مرکز گسترش سینمای مستند٬ تجربی و پویانمایی و همچنین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مسیر نسبتا بهتری را طی کرده است و به بیانی دیگر٬ آخرین شمع هنوز روشن مانده است. در سال‌های اخیر نیز تولیدات خیلی خوبی ارائه شدند و همچنین پشتیبانی خوبی در این زمینه صورت گرفته است که البته در زمینه حمایت مالی چندان پشتوانه قدرتمندی کنار ما نبوده است و با بودجه‌ای که برای تولیدات این چنینی در نظر گرفته می‌شود٬ گاهی اوقات به سختی می‌توان یک اثری را تولید کرد و به دست مخاطبان رساند اما با تمامی این اوصاف همچنان نمی‌توان گفت که حمایتی صورت نمی‌گیرد و به واسطه همین کمک ها بسیاری از فیلمسازها توانسته‌اند آثار مختلفی را تولید کنند که حال ممکن است این تولیدات ایده‌آلشان نبوده باشد.

مهران اضافه کرد: همین اقداماتی که انجام می‌شود٬ بسیار خوب است و امیدوارم که این کمک‌ها به شکلی جدی‌تر و بزرگ‌تر انجام بشود چراکه به تازگی برای تعدادی از فیلمسازان و سازندگان انیمیشن شرایط تولید پویانمایی‌های بلند سینمایی فراهم شده است که البته مرکز گسترش هم جدیدا از این جریان حمایت می‌کند و فکر می‌کنم که این هم نکته بسیار مثبتی برای صنعت انیمیشن‌سازی در ایران است و آرزومندم که این روند همچنان ادامه یابد تا ما بتوانیم انیمیشن‌های بلندی را به شکل هنری و حتی به صورت تجاری تولید کنیم و به جز مخاطب خاص٬ مخاطب عام را نیز در نظر داشته باشیم.

وی در پایان پیش‌بینی‌اش را درباره آینده ایران در زمینه حرفه انیمیشن‌سازی اینگونه تبیین کرد: جایگاه انیمیشن‌سازی در ایران در مقایسه با ژاپن بسیار متفاوت است و فاصله زیادی میان این ۲ وجود دارد و ژاپن در این بخش بسیار جلوتر از ما عمل می‌کند چراکه سال‌هاست که در این زمینه کار می‌کند و سرمایه گذاری‌ها و بودجه‌های خوب و بزرگی برای این حوزه در نظر گرفته شده است و به همین دلیل نمی‌توان این ۲ کشور را در حرفه ساخت انیمیشن با یکدیگر مقایسه کرد٬ با این وجود من فکر می‌کنم که اگر سرمایه‌گذاری‌ها و حمایت‌ها در این زمینه بیشتر شود و تداوم داشته باشد٬ ایران نیز می‌تواند در این زمینه پیشرفت خوبی را تجربه کند و کارهای تولیدی به سمت کارهای هنری و جشنواره‌ای هدایت شود ولی با این وجود اینکه بگوییم ایران می‌تواند در سال‌های نزدیک در حرفه ساخت انیمیشن به درجات بالایی برسد٬ چندان واقع‌بینانه نیست و به نظر نمی‌رسد که حداقل به زودی زود چنین اتفاقی رخ دهد زیرا بیشتر بودجه ما در زمینه هنر صرف صنعت سینما می‌شود تا ساخت انیمیشن، البته باید این پدیده را مورد بررسی قرار دهیم که با وجود حمایت‌هایی که نسبت به سینما صورت گرفته است٬ سینمای ایران نسبت به سینمای کشورهای دیگر در چه جایگاهی قرار گرفته است؟ و به همان نسبت نیز باید در نظر بگیریم که پشتیانی خاصی در زمینه پویانمایی در ایران ایجاد نمی‌شود و شاید سال‌ها زمان ببرد تا بتوان در این حرفه به جایگاهی برسیم که بشود که انیمیشن بلند داستانی با استاندارد جهانی تولید کرد.

پریسا مقیلان

انتهای پیام/