مجموعه «روزهای بهتر» این روزها با پخش
اپیزود «نامه آخر» به کارگردانی دانش اقباشاوی روی آنتن شبکه سه سیما است.
اقباشاوی که پیش‌تر فیلم سینمایی «تاج محل» و «هیهات» را کارگردانی کرده بود حالا
اولین کار تلویزیونی‌اش را تجربه می‌کند. او در گفت‌و‌گو با «صبا» درباره همکاری‌اش
با احمد زالی و معرفی‌اش به عنوان یکی از کارگردانان سریال «روزهای بهتر» گفت: مدیران
شبکه از جمله آقای آشتیانی‌پور تصمیم داشتند در مجموعه‌های جدید شبکه از
کارگردانان جوان استفاده کنند، تا از این طریق آن‌ها را به تلویزیون معرفی کنند.
گویا پس از دیدن «تاج محل» و«هیهات» یکی از گزینه‌ها برای کارگردانی یک اپیزود از
«روزهای بهتر» من بودم، البته در این میان من و احمد زالی تهیه‌کننده سریال دوستان
مشترکی داشتیم که معرف من به این پروژه شدند.

اقباشاوی
در خصوص این‌که چرا یک سریال را به
طور کامل کارگردانی نکرد و تصمیم گرفت یک اپیزود شش قسمتی را کارگردانی کند، توضیح
داد: این مجموعه کار اول من در تلویزیون است، پیش از این تصمیم داشتم فیلم بعدی‌ام
پس از «هیهات» را در سینما بسازم که وقتی دوستان پیشنهاد ساخت مینی سریال شش قسمتی
«نامه آخر» را مطرح کردند با مطالعه فیلمنامه جذب قصه شدم و فکر کردم این قصه بستر
مناسبی برای ساخت یک مجموعه تلویزیونی جذاب و تاثیر‌گذار است. این سریال اپیزودیک
است اما قصه‌های مجزایی دارد مثلا «نامه آخر» داستانی مجزا از قسمت‌های بعدی و
قبلی مجموعه «روزهای بهتر» دارد؛ به همین خاطر به هیچ وجه احساس نکردم که ساختار
اپیزودیک است.

این کارگردان در پاسخ
به این سوال که آیا گروه بازیگران از پیش انتخاب شده بودند یا خودش آن‌ها را
انتخاب کرده گفت: برخی از اعضای گروه مثل مدیر تولید، طراح صحنه، و مدیر برنامه‌ریزی
از قبل در گروه بودند و مابقی افراد از جمله کسانی که پشت دوربین یا مقابل دوربین
هستند را من با مشورت تهیه‌کننده انتخاب کردم.

اقباشاوی با کارگردانان
شاخصی مثل ابراهیم حاتمی‌کیا و احمدرضا درویش و… همکاری کرده‌است، او درباره این
که چقدر از تجربه‌های به‌دست آورده در همکاری با آن‌ها را در کار خود اعمال می‌کند
توضیح داد: خواه، ناخواه انسان تحت تاثیر معلم‌هایش و فضاهایی که تجربه می‌کند
قرار خواهد گرفت. پس بدیهی است که من هم خودآگاه یا نا خودآگاه در مهارتی که به
نام صنعت سینما آموخته‌ام حتما از نگاه و توانمندی معلمان خودم از جمله احمدرضا
درویش و ابراهیم حاتمی‌کیا تاثیر پذیرفته‌ام اما میزان تاثیرپذیری من از اساتیدم
را مخاطب باید بگوید، یعنی وقتی مخاطب اثری از مرا می‌بیند اگر با آثار حاتمی‌کیا
و درویش آشنا باشد شاید رگه‌هایی پیدا کند؛ اوست که باید در این باره نظر بدهد اما
تاثیری که من گرفته‌ام در کارهایم ناخودآگاه نمود پیدا می‌کند.

این نکته همواره وجود
دارد که برخی کارگردانان به محض قرار گرفتن در کنار یک کارگردان حرفه‌ای سریعا و به
طور مستقل کارشان را آغاز می‌کنند اما اقباشاوی در این مورد کمی تعلل کرده است، او
در پایان دراین‌باره اظهار داشت:

من سال‌ها فیلم‌کوتاه
ساختم، زمانی که ۲۳ ساله بودم جایزه‌هایی زیادی برای ساخت فیلم کوتاه گرفتم،‌ همان
موقع هم فرصت ساخت فیلم بلند را داشتم اما من به شکل کاملا خودخواسته تصمیم گرفتم
با دستیاری کردن، تجربیات خودم را بیشتر کنم و شرایط، فضاها، محیط‌، معنا و
محتواهای مختلفی را یاد بگیرم و پخته‌تر شوم؛ به همین دلیل از ۲۳ تا ۳۲ سالگی
تصمیم گرفتم در فضای سالم و شریف سینمای ایران تنفس کنم، پس از آن در سال ۹۱ و در
۳۲ سالگی اولین فیلم سینمایی‌ام به نام «تاج محل» را ساختم. به هر حال از بودن در
کنار بزرگان هم لذت می‌بردم و هم تجربه می‌اندوختم اما فکر می‌کنم که فیلم اولم را
هم چندان دیر نساختم در حالی که آن زمان هم جوان و هم با تجربه بودم. بنابراین به
این منظور سعی می‌کردم از بودن کنار احمدرضا درویش، ابراهیم حاتمی کیا، خسرو سینایی،
رسول صدرعاملی و دیگر بزرگان بهره ببرم، سپس «تاج محل» و «هیهات» و الان هم اپیزود
«نامه آخر» را ساختم.