«دستپخت» اولین
مسابقه بین‌المللی در رسانه ملی است که با هدف برگزاری رقابت آشپزی بین سرآشپزان
حرفه‌ای انجام می‌شود. این برنامه در فصل جدید خود
تغییراتی داشته است که برنامه را هرچه بیشتر به سمت ارتقا یافتن و جذب مخاطب بیشتر سوق می‌دهد. «دستپخت» عنوان
پربیننده‌ترین برنامه شبکه یک سیما را به خود اختصاص داده است؛ با وحید حسینی تهیه‌کننده،
مجری، نویسنده و کارگردان این برنامه گفت‌وگوی مفصلی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

تغییرات فصل جدید «دستپخت» شامل چه
مواردی می‌شود؟

در سری جدید «دستپخت» چند کار اساسی
کرده‌ایم، ما تنها مسابقه آشپزی حرفه‌ای ایران هستیم و در واقع یک مرجع علمی برای
آشپزی به حساب می‌آییم که در جامعه هم آشپزی ما را قبول دارند، بنابراین تلاش می‌کنیم
خودمان را تخصصی‌تر کنیم و برنامه تخصصی‌تری در حوزه آشپزی ارائه دهیم. تا پارسال
شرکت‌کنندگان باید در تمام دسته‌های غذایی شرکت می‌کردند اما امسال دسته‌های غذایی
را به چهار گروه تقسیم بندی کرده‌ایم که شامل غذاهای ایرانی، ملل، فست‌فود، فینگرفود
و سس‌ها، قنادی، دسر و نان می‌شوند. بیست و چهار گروه از این دسته‌های غذایی تا
ماه بهمن با هم رقابت می‌کنند؛ برگزیدگان این گروه‌ها در اسفند رقابت دارند و سپس
در نوروز شش نفر نهایی برای دستیابی به عنوان آشپز برتر رقابت خواهند داشت. این
اقدام ما حرکتی بزرگ در جامعه آشپزی است. توجه داشته باشید ما تا پایان سال با
بیست و چهار برگزیده، یک آموزشگاه در «دستپخت» دایر کردیم که هریک حوزه تخصصی خود
را به بقیه آموزش می‌دهند. بنابراین ما تا پایان سال بیست و چهار نیروی متخصص
تربیت می‌کنیم که هر کدام را در هر رستورانی به کار بگیرید می‌توانند آن را در اوج
بگردانند؛ دوم این‌که در همین راستا تعداد شرکت‌کنندگان هم از ۹ نفر به ۶ نفر کاهش پیدا کرده‌اند تا بتوانند بهتر کار کنند، تصاویر
بیشتری از آن‌ها را نشان دهیم و پلان‌های بیشتری از رقابت را ببینیم. تغییر بعدی
در مورد سالن مسابقه است که وسایل را به واسطه حامی مالی برنامه حرفه‌ای‌تر کردیم
و در واقع امکانات و تجهیزات را در راه تخصصی شدن به کار گرفتیم؛ تغییر دیگر،
کارکردن روی مردم است، تا به عنوان مثال درک درستی از تزیین غذا داشته باشند، یا با
آن‌ها تمرین می‌کنیم که چشم و ذائقه‌شان به غذای قشنگ و جذاب عادت کند. کانالمان
در فضای مجازی را هم فعال کردیم و دستور غذاها را به محض تمام شدن برنامه در آن
قرار می‌دهیم.

حضور اسپانسر و حامی مالی که البته شرط
لازم برنامه‌سازی است لطمه‌ای به شاکله اصلی «دستپخت» نمی‌زند؟

وجود حامی مالی در برنامه‌های تلویزیون
انتخابی نیست، بلکه اجباری است؛ در حال حاضر صدا‌و‌سیمای جمهوری اسلامی ایران برای
ساخت هر برنامه‌ای نیاز به حضور یک حامی مالی دارد و خودش سرمایه مالی و بودجه‌ای
برای این کار کنار نمی‌گذارد؛ تا هفت، هشت سال پیش شرایط طوری بود که ما برنامه را
برآورد می‌کردیم و از تلویزیون مبلغ مورد نظر را دریافت می‌کردیم و شرایط بهتری
وجود داشت اما در چند سال گذشته برای این‌که فردی بتواند در تلویزیون یک برنامه
بسازد الزاما باید هزینه آن را خودش فراهم کند، بنابراین من تهیه‌کننده مجبورم
برای این‌که «دستپخت» تولید و پخش شود در شرکت‌های مختلف در پی حامی مالی باشم؛ پس
من انتخاب نمی‌کنم چون همه برنامه‌های مطرح تلویزیون باید یک حامی برای خود دست و
پا کنند. البته بنده در همین راستا دو کار کرده‌ام، یکی همکاری با تولید‌کننده ایرانی
و دوم همکاری با تولید کننده‌ای که فعالیتش با کار من مرتبط است؛ مضاف براین‌که
سعی کردیم در تبلیغ این محصولات به سمتی برویم که مردم را دلزده نکنیم، یعنی در
شکل نامناسب تبلیغات نداریم؛ البته با وجود تمام این ملاحظات حس می‌کنم که مردم
بعضی قسمت‌های تبلیغی را نمی‌پسندند؛ اما در مجموع من باید ابتدا پول برنامه را تامین
کنم سپس برنامه بسازم به همین دلیل انتخابی برایم وجود ندارد.

انتخاب عنوان برنامه قبل از تولید
برنامه «دستپخت‌های ‌خودمانی» اتفاق افتاد یا بعد از آن؟ بهتر نبود اسم دیگری برای
برنامه انتخاب می‌کردید که با آن همپوشانی هم نداشته باشد؟

سال ۹۴ که کار خود را آغاز کردیم نمی‌دانم «دستپخت های‌ خودمانی»
تولید شده بود یا نه! ما برنامه را تولید کردیم و بعد به یک همزمانی رسیدیم؛ نا‌گفته
نماند عنوان «دستپخت» به انتخاب مدیران شبکه بود و از بین اسم‌هایی که ما پیشنهاد
دادیم «دستپخت» انتخاب شد؛ عوامل «دستپخت‌های خودمانی» از دوستان من هستند اما دقت
کنید که این دو برنامه تفاوت‌هایی اصلی با هم دارند، «دستپخت‌های خودمانی» یک
برنامه سرگرم‌کننده است که شوخی و خنده در آن وجود دارد و آشپزی نمک برنامه است
اما برای ما آشپزی در برنامه جدی است، مسابقه ما با سرآشپزان حرفه‌ای است؛ در آن
برنامه چهره‌ها حضور دارند اما ما در برنامه خودمان با افراد معمولی مسابقه‌ای
کاملا حرفه‌ای برگزار می‌کنیم.

حضور داوران بین‌المللی و افرادی غیر
ایرانی این ذهنیت را به وجود نمی‌آورد که شاید به علت نا آشنایی با طبع و ذائقه
ایرانی قضاوت درستی نداشته باشند؟

تا سال گذشته این ضعف وجود داشت، یعنی
یک داور خارجی غذای ایرانی را داوری می‌کرد که در همین خصوص گلایه‌هایی هم مطرح شد
مبنی بر این‌که فردی که تصوری در مورد غذای مورد نظر ندارد چطور در‌باره آن نظر می‌دهد،
اما امسال این ایراد را برطرف کردیم و برای هر دسته غذایی یک هیات علمی در نظر
گرفتیم، داورانی که امسال حضور دارند به شدت تخصصی داوری می‌کنند یعنی اگر قرار
است غذای حوزه ملل را داشته باشیم داوران همان حوزه قضاوت آن بخش را بر عهده
دارند.

«دستپخت»
یک برنامه تخصصی در حوزه آشپزی است، در ابتدا و هنگام ارائه طرح با مشکلی برخورد
نکردید؟ تغییرات زیادی در برنامه حادث نشد؟

واقعیت این است در ابتدا فکر نمی‌کردیم
برنامه تا این اندازه تخصصی شود؛ در آغاز کار پی این بودیم که برنامه‌ای جذاب و در
شأن مردم ایران تولید کنیم؛ برنامه‌های آشپزی الان در گوشه‌ای از دفاتر
تولیدکنندگان در فضایی بیست تا سی متری تولید می‌شوند، اما مساحت دکور «دستپخت» ۵۰۰ متر است. برنامه‌ای که ما می‌سازیم
متناسب با شأن مردم ایران است. بعد از شروع و دیدن استقبال مردم و آشپزان به سمت تخصصی
شدن رفتیم. متاسفانه جامعه آشپزان ایرانی فضایی دارد که یکدیگر را خیلی قبول
ندارند و همه در آن مدعی‌اند، ما تنها مرجعی هستیم که همه قبولمان دارند به همین
علت تبدیل به یک چتر حمایتی بزرگ شده‌ایم که همه صنعت آشپزی ایران را زیر این چتر
قرار داده‌ایم؛ این موارد کار و تعهدات مرا سخت می‌کند و باید با دقت و وسواس
بیشتری برنامه بسازم، چون فقط یک برنامه تلویزیونی نمی‌سازم بلکه برای آشپزی ایران
قدم بر‌می‌دارم. به عنوان مثال اولین گام، تربیت بیست و چهار نیروی مولتی مدیا در
همه زمینه‌هاست؛ این فاکتورها بسیار مهم هستند، فاکتورهایی که ما را تخصصی کردند؛
با این اوصاف حواسم هست که «دستپخت» در هر صورت یک شوی تلویزیونی هم هست یعنی مردم
باید آن را دوست داشته باشند و درگیر آن شوند.

اجرا، تهیه‌کنندگی، کارگردانی و
نویسندگی توأمان در «دستپخت» تداخلی با هم ندارند و کار را برای شما پیچیده و
دشوار نمی‌کنند؟

در دو سال گذشته و در دو سری اول برنامه
من فقط کارگردان و مجری بودم، تهیه‌کنندگی بر عهده من نبود؛ اما از سال ۹۶ «دستپخت» به طور کامل به من واگذار شد. از آن‌جا که سلیقه‌ام
با گروه قبلی متفاوت بود و دوست داشتم کار متفاوتی بکنم، در انتهای هر بخش نظرات و
افکار خود را دخیل می‌کردم تا به نقطه دلخواه برسم، امکان خواستن نظر چهار، پنج
نفر همزمان ممکن نبود، زیرا بعضی تصمیمات مانند تخصصی شدن ریسک بالایی داشت که کار
انفرادی برای آن بهتر بود، اما در آینده نیروهای متخصص زیادی به مجموعه ما اضافه
خواهند شد.

اجرای خود را با توجه به تغییرات به عمل آمده در
برنامه چقدر به‌روز کرده‌اید؟

در حوزه اجرای این برنامه من وحید حسینی هستم، مجری
نیستم؛ توجه کنید تعداد زیادی فیلم و سریال تا‌کنون ساخته‌ام که در آن‌ها با
بازیگر تمرین می‌کنم، بازیگردانی می‌کنم تا جلوی دوربین بروند، اما این‌جا با
آشپزانی سروکار دارم که هرگز جلوی دوربین نبوده‌اند، دو سه روز قبل از ضبط آن‌ها را
می‌بینم، با آن‌ها تمرین می‌کنم، شوخی‌می‌کنم تا جلوی دوربین خود را رها کنند و خوب
حرف بزنند، نظر دهند، اعتراض کنند و…این کارها را نمی‌شد من پشت صحنه انجام دهم
و کس دیگری به عنوان مجری صحنه را بگرداند، بنابراین خود وحید حسینی که کارگردان
است کار را با بچه‌ها اجرا می‌کند؛ اگر دقت کرده باشید سرآشپزانی که در برنامه
هستند گویا آموزش بازیگری دیده‌اند، خوب حرف می‌زنند، از حرکت دستان خود خوب
استفاده می‌کنند و توضیحات کاملی را ارائه می‌دهند. تمام این اتفاقات در کارگردانی
و اجرای همزمان میسر شد؛ تلاش می‌کنم در اجرا خودم باشم، همین قدر که مردم به من
لطف دارند و کمتر نظر مخالف شنیده‌ام، نشان می‌دهد راه را درست می‌روم. به علاوه
همه این موارد، فاصله خودم را با آشپزی کم کرده‌ام و به دانشگاه آشپزی می‌روم، این
اقدام باعث شده در حوزه کاری خود متخصص جلوه کنم.

«دستپخت» اولین مسابقه بین‌المللی رسانه ملی است،
چقدر بیننده مسابقات خارجی مشابه آن بوده و هستید؟ «دستپخت» چه تفاوت‌هایی با آن‌ها
دارد؟ اصلا تفاوتی باید وجود داشته باشد یا نه؟

من معتقدم تقلید چیز بدی نیست، اما الگوبرداری درست
چیز خوبی است، نه تقلید کورکورانه. وقتی نمونه‌های خارجی ساخته شدند که شکل، فرم و
ساختار درستی دارند لزومی ندارد من کار خیلی عجیبی بکنم، سعی می‌کنم تمام مسابقات
آشپزی روز دنیا را رصد کنم. ما الگوی رقابتی خود را از برنامه‌های موفق آشپزی دنیا
می‌گیریم اما آن را ایرانیزه می‌کنیم. تفاوت «دستپخت» با برنامه‌های دیگر در چالش‌های
آن است، من چالش‌هایی در برنامه می‌گذارم که پنج حس سرآشپز با آن درگیر شود.
تمرکز، برنامه‌ریزی، مدیریت ‌خرید، عدم اسراف، حفظ منابع محیط‌زیستی و… هم
مدنظرمان است.

حضور تماشاچیان در برنامه چه بار مثبتی برای شما
داشته است؟

حضور تماشاچیان را امسال با تمام سختی‌هایش اجرایی
کردم، کار بسیار سختی است؛ استقرار حدودا۲۵۰ نفر آدم در یک استودیوی حرفه‌ای کار
مشکلی است اما هدف‌هایی هم در این خصوص داشتم مثل دیدن از نزدیک یک برنامه
تلویزیونی. مردم با دیدن برنامه و پخت غذا، عطر و بوی آن را حس می‌کنند و از این
طریق به آشپزی علاقه‌مند می‌شوند. قبل از شروع برنامه یک ساعت با مردم حرف می‌زنیم،
آن‌ها را با غذاهای جدید آشنا می‌کنیم، توصیه می‌کنیم ذائقه غذاییشان را تغییر
دهند و غذاهای فراموش شده اقوام و نواحی را به آن‌ها یادآوری می‌کنیم؛ بنابراین حضورشان
عاملی است برای ترغیب آن‌ها به تغییر. در نهایت مایل بودیم تا از نزدیک داوری را
ببینند و پیامی در این رابطه داشته باشیم که تا می‌توانید قضاوت نکنید و تزئین غذا
را یاد بگیرید. به طورکل مردم را با هدف به برنامه می‌آورم نه فقط به عنوان کسانی
که تشویق کنند یا هیجان برنامه را افزایش دهند. فکرهای بزرگی برای آن‌ها دارم.

زمان پخش برنامه و البته روزهای آن راضی کننده است؟

سال گذشته یک‌شنبه تا چهارشنبه پخش داشتیم اما
امسال شبکه تصمیم گرفت چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه روی آنتن باشیم؛ به ظاهر باکس
خوبی است اما ایرادی دارد که مردم در روز پنج‌شنبه و جمعه که آخر هفته است اکثرا
در مهمانی و خارج از منزل هستند. همچنین تعداد پخش آنونس‌های ما کم است، که خودمان
سعی می‌کنیم این کم وکاست را با تبلیغات در فضای مجازی پر ‌کنیم.

لی‌لا سلمانی