کامبیز دیرباز (متولد ۱۲شهریور۵۴ ، تنکابن) بازیگر سینما و تلویزیون است. وی
فارغ‌التحصیل رشته بازیگری از دانشگاه آزاد اسلامی است.

دیرباز فعالیت هنری را از سال۷۶ در
تئاتر سیاوش‌خوانی شروع کرد.

فعالیت سینمایی او از سال۷۸ با
حضور در فیلم «دختران انتظار» آغاز شد. او سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
را در بیست‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر در سال۸۲ برای بازی در فیلم «دوئل» احمدرضا درویش به دست آورد.

«ماه‌گرفتگی»(۱۳۹۵)، «ساکن طبقه وسط»(۱۳۹۲)، «خاکستر و برف»(۱۳۹۱)، «شاباش»
(۱۳۹۱)، «شرط اول»(۱۳۸۸)، «انعکاس»(۱۳۸۷)، «عیار۱۴»(۱۳۸۷)، «کلبه»(۱۳۸۷)، «یک گزارش واقعی»(۱۳۸۷)، «اخراجیها»(۱۳۸۵)، «سرگیجه»(۱۳۸۵)، «مقلد شیطان»(۱۳۸۵)، «به نام پدر»(۱۳۸۴)، «گرداب»(۱۳۸۳)، «دوئل»(۱۳۸۲)، «نغمه»(۱۳۸۰) و «دختران
انتظار»(۱۳۷۸) در کارنامه سینمایی وی به چشم می‌خورد.

«همسفر»، «رستوران خانوادگی»، «تب سرد»، «در چشم باد »، «نابرده رنج»، «پریدخت»، «میکائیل»،
«آقا و خانم سنگی»، «پشت بام تهران» و «زیر پای مادر» سریال‌‌هایی هستند که دیرباز
در آن‌ها نقش‌آفرینی کرده است.

وی در مصاحبه‌‌هایش درباره بازیگری گفته است: ۸۰درصد بازیگری،
تکنیک و ۲۰درصدش حس است، پس در تمام مدتی که دارم بازی می‌کنم، باید حواسم باشد که
بازیگر هستم و دارم نقشی را که به من محول شده بازی می‌کنم. بنابراین به‌محض این‌که
آخرین پلان یک کاراکتر را بازی کردم، آن را یکسره از خودم دور می‌کنم تا درگیرش نشوم.

بازیگری عشقی است که می‌توانم آن را به قله یک کوه بلند تشبیه
کنم که بازیگر با عشق از آن بالا می‌رود و با علم به این که، با همه تلاشی که می‌کند،
هرگز به قله نخواهد رسید اما کماکان عاشقانه از آن بالا می‌رود. بازیگر هیچ وقت به
انتها نمی‌رسد و آدم هیچ‌وقت از آن شناخت کافی پیدا نمی‌کند. بازیگر مرتب خودش را محکم
می‌زند تا بلکه خود گم‌شده‌‌اش را پیدا کند.