علیخانی از تهیه‌کنندگانی است که اغلب فیلم‌هایی که تهیه می‌کند
اگر سود آنچنانی نداشته باشد قطعا هزینه‌‌های فیلم را در فروش برمی‌گرداند.

صاحب پویا فیلم بعد از سی‌سال کار در حوزه سینما مخاطب و
سلیقه‌‌اش را به‌خوبی می‌شناسد و خوب می‌داند در چه زمانی چه فیلمی تهیه کند که
مردم استقبال کنند.

فیلم ما نتوانست در سینماهای حوزه و شهرداری اکران شود و
حتی ۹۰ سینما در شهرستان‌‌ها را هم از دست داد اما با تمام این مشکلات زمین نخورد
و توانست در فروش مرز یک‌میلیارد را رد کند، بسیاری از فیلم‌های دیگر هستند که با
حمایت‌‌های زیاد باز هم نمی‌توانند به این فروش دست پیدا کنند.

به‌طور طبیعی ما باید طبق قوانین جمهوری اسلامی و باتوجه به
ذائقه مردم فیلم بسازیم ولی در سینمای کمدی بیشتر سلیقه‌‌ها حرف اول را می‌زند ما
باید ضمن جلب نظر ارشاد فیلمی بسازیم که طبق سلایق مدیران شهرداری و حوزه هنری هم
باشد تا امکان اکران در سینماهای آن‌ها را نیز از دست ندهیم و البته باید نظر
تلویزیون هم تامین شود که تیزر فیلم را پخش کنند به همین خاطر فرآیند ساخت فیلم‌های
کمدی همیشه طولانی‌تر از فیلم‌ها دراماتیک و… است و درنهایت هم که ساخته می‌شود مسئولان تغییر کرده‌اند
و سلیقه‌‌های جدید و مسائل پیچیده عجیب‌وغریب همین مسئله باعث می‌شود فیلمسازان،
کمتر به سراغ ساخت این گونه از فیلم‌ها بروند.

مردم ما همواره آماده دیدن فیلم‌های کمدی هستند

با شرایط امروز جامعه و با گرفتاری‌‌هایی که همه ما امروزه
با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم به‌یقین همه دوست دارند جایی باشند که حداقل دوساعت
بتوانند از مشکلات فاصله بگیرند و شاد باشند به همین خاطر مردم کشور ما همواره از
رفتن به سینما و دیدن فیلم‌های کمدی استقبال می‌کنند.

حضور سی‌ساله ما در سینما باعث شناخت سلایق
مخاطب است

سی‌وچند سال است که پویافیلم در زمینه سینما بدون وقفه و
بدون هیچ کمکی به‌شکل کاملا مستقل فعالیت می‌کند و این مسئله باعث می‌شود شناخت
خوبی نسبت به مخاطب پیدا کنیم و سلیقه تماشاگر دستمان بیاید و بدانیم در شرایط روز
جامعه مردم نیاز به چه خوراک فرهنگی دارند، البته این نکته را هم متذکر شوم که
حرفمان را می‌زنیم ولی غر نمی‌زنیم، عید نوروز فیلم «خصوصی» ما را از اکران پایین
کشیدند ولی ما دلمان به تماشاگرمان قرص بود و می‌دانستیم تماشاگران از ما حمایت می‌کنند.

سینما عصر جدید عملا هیچ درآمدی برای ما ندارد

از زمان هدفمندی یارانه‌‌ها و این‌که پول آب و برق چندبرابر
شد و از سویی بلیت سینماها گران نشد بسیاری از سینمادارها ورشکسته شدند و همان‌گونه
که شاهد هستید تعداد زیادی سینما بسته شد، عملا سینما برای ما درآمدزا نیست و ما
مجبوریم در بسیاری از مواقع برای این‌که خرج پرسنل سینما دربیاید از درآمدمان در
پویافیلم استفاده کنیم و خرج سینما را بدهیم.

به ماهواره هیچ تیزری برای تبلیغ فیلممان
ندادیم

ما به ارشاد نامه نوشتیم و گفتیم که هیچ تیزری برای تبلیغ
به شبکه‌‌های ماهواره‌ای نداده‌‌ایم اما در برنامه‌‌هایی که مختص سینما می‌سازند
درباره فیلم ما هم حرف زده شده و حتی به‌گونه‌ای فیلم ما را تبلیغ هم کرده‌اند، مطلوب
ما این است که تبلیغ فیلم ما از تلویزیون خودمان پخش شود اما متاسفانه تلویزیون در
این زمینه با ما همکاری نکرد.

ممیزی‌‌ها سینمای کمدی را بسیار محدود می‌کند

متاسفانه ممیزی‌‌ها که اغلب سلیقه‌ای اعمال می‌شود محدودیت‌‌های
بسیار زیادی را در ژانر کمدی ایجاد می‌کند و عملا ما نمی‌توانیم کمدی موقعیت به‌معنای
واقعی کلمه بسازیم. حرکات بدن برای خنداندن مخاطب شامل ممیزی می‌شود به همین خاطر
اکثر فیلمسازان برای ساخت فیلم‌های کمدی به شوخی‌‌های کلامی صرف روی می‌آورند.

……………………………………………………………………………………..

حسین فرحبخش کارگردان «پا تو کفش من نکن»

کارگردانی کمدی کار من نیست

حسین فرحبخش از تهیه‌کنندگان قدیمی و خوش‌نام کشورمان است
که چند سالی است ضمن کار تهیه‌کنندگی کارگردانی هم می‌کند و دو فیلم «خصوصی» و «آبنبات
چوبی» توانست نظر منتقدان را جلب کند، او این‌بار در سمت کارگردان «پا تو کفش من
نکن» را ساخته است که به‌گواه بسیاری از منتقدان فیلم‌هایی که در ژانر ملودرام
اجتماعی می‌سازد به‌مراتب قوی‌تر از فیلمی است که در ژانر کمدی ساخته است.

اساسا قرار نبود«پا تو کفش من نکن» را من بسازم

این فیلم را در گام اول قرار بود آرش معیریان بسازد و همه چینش‌ها
بسته شده بود و قراردادها هم منعقد شده بودند اما متاسفانه یک هفته قبل از این‌که کار
کلید بخورد پای کارگردان شکست و او مجبور بود یک ماه استراحت کند. باتوجه به این‌که
از قبل تمام چینش‌ها هماهنگ شده بود ما نمی‌توانستیم کنسل کنیم و باید کار ساخته
می‌شد به همین خاطر من ناچار شدم کارگردانی کار را به عهده بگیرم که البته تجربه
بدی هم نبود.

کارگردانی ژانر کمدی تبحر خودش را می‌طلبد

کارگردانی کمدی کار من نیست، فیلم بعدی من صددرصد اجتماعی
است و حتی رگه‌‌هایی از طنز هم ندارد، به عقیده من کارگردانی کارهای کمدی تبحر
خودش را می‌طلبد و کار بسیار تخصصی است. ابدا ساخت این نوع فیلم‌ها آسان و دم‌دستی
نیست.

در فیلم‌های کمدی موقعیت همراه دیالوگ تماشاگر
را به خنده وامی‌دارد

من معنی کمدی موقعیت را درک نمی‌کنم، موقعیت صرف نمی‌تواند
مردم را بخنداند باید همراه دیالوگ شود تا مردم بخندند و خوششان بیاید. در سینمای
ما و بیشتر کمدی به‌دلیل محدودیت‌‌هایی که وجود دارد بیشتر بار طنز روی دوش دیالوگ
می‌افتد، فیلم باید در گام اول قصه داشته باشد و این قصه به‌واسطه موقعیت و دیالوگ
طنز را به‌وجود آورد.

سلیقه مخاطب عام را به‌خوبی می‌شناسم

بین مردم کوچه و بازار هستم و همیشه گفته‌ام من فیلم را
برای همه مردم می‌سازم، هرگز هنگام ساخت فیلم‌هایم به این فکر نکرده‌ام که قشر
خاصی ببینند و لذت ببرند، ما تنها تشکیلات بخش خصوصی هستیم که مستقر و مستمر است و
صددرصد با هزینه شخصی اداره می‌شود بنابراین باید با این شرایط فیلم‌هایی بسازیم
که مردم ببینند و بپسندند چون پشتمان به حمایت هیچ ارگان و تشکیلاتی گرم نبوده و
نیست، باید آگاهی و شناخت نسبت به واقعیت‌‌های جامعه و علایق مردم داشته باشیم که
فیلممان را حمایت کنند.

فیلمساز نباید از مردم جامعه عقب بیفتد

قبلا اگر اتفاقی در دنیا می‌افتد شش‌ماه طول می‌کشید تا ما
خبردار شویم ولی امروزه به‌دلیل وجود شبکه‌‌های مجازی ظرف چند ثانیه خبر به همه می‌رسد
و مردم بسیار باهوش هستند و اگر فیلمساز غفلت کند تماشاگر با سرعت نجومی از
فیلمساز جلو می‌افتد. به همین دلیل فیلمساز باید حواسش را جمع کند.

سعیده خدابخش