مجید واشقانی؛ یکی از آن بازیگران
مستعدی است که خودش می‌گوید دوست دارد آهسته و پیوسته اما تاثیرگذار جلو برود. او
این شب‌ها با سریال «برادر» به کارگردانی جواد افشار به شبکه دو آمده است و همین
بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید.

این شب‌ها سریال«برادر» روی آنتن سیما می‌رود؛
از نقشتان دراین سریال و همکاری با جواد افشار بگویید.

در حال حاضر مشغول بازی در سریال «برادر» هستم که
تصویربرداری آن تا ۱۰ روز
دیگر ادامه دارد. نقش من در سریال «برادر» خیلی نقش پررنگی نیست اما به اندازه
کافی تاثیرگذار است، در واقع اگر تاثیرگذار نبود آن را قبول نمی‌کردم. من نقشم در
سریال«برادر» را دوست دارم زیرا گریم متفاوتی دارد و تا به حال چنین نقشی را بازی
نکرده بودم. این شخصیت خیلی پیچیده نیست و بیشترین میزان حضورش در بخش دوم دیده می‌شود.
از طرف دیگر خیلی دوست داشتم با جواد افشار همکاری کنم البته چندین مرتبه قرار بود
این اتفاق بیفتد اما از بد‌شانسی من نشد. کار کردن با جواد افشار برایم انگیزه
بیشتری داشت تا بازی کردن در این نقش و دوست داشتم همکاری‌ام را با او از یک جایی
شروع کنم تا این‌که این نقش موجب همکاری ما شد. در سریال «برادر» فضا و پشت صحنه
خیلی خوب و آرامی داریم که هم کار می‌کنیم و فشار کار را متوجه نمی‌شویم، هم خوش
می‌گذرد و هم یک کارگردان کار بلد داریم. از طرف دیگر حضور پوریا پورسرخ -که دوست
صمیمی من است- دلیل شد تا در این کار حضور داشته باشم.

اگر اشتباه نکنم این اولین سریال مناسبتی است
که شما در آن حضور دارید. چطور مجاب شدید تا در این کار حاضر شوید؟

این سریال اولین کار مناسبتی من بود. می‌توانم بگویم یکی از
دلایلی هم که این کار خیلی برایم مهم است مناسبتی بودن آن و پخشش در ماه مبارک
رمضان بود. البته من کارهای ماه رمضانی هم داشته‌ام که هر بار در دقیقه نود به این
نتیجه رسیدند که آن را در زمان دیگری پخش کنند و در نهایت سریال دیگری جای سریال
ما را گرفت. امسال نیز دو سریال داریم که در این ایام پخش می‌شود یکی سریال محمد‌حسین
لطیفی به‌نام «پادری» که یک سریال کمدی است و دیگری هم سریال «برادر» که ژانر جدی
دارد. حس می‌کنم چون داستان سریال پیچیده و عجیب‌و‌‌غریب نبودن نیست، «برادر» دیده
شود. قصه‌ای از جنس مردم که آدم‌های بخصوصی ندارد وحرف عجیب‌وغریب هم نمی‌زند.
«برادر» خیلی ساده حرف می‌زند و ساده هم قرار است بیننده‌اش را پیدا کند. می‌توانم
بگویم این مجموعه تا به امروز بازتاب خوبی داشته است. رسالت یک سریال هم اول دیده
شدنش است و بعد این‌که بتواند در همان قصه، حرفش را بزند.

با این وجود اگر دوباره پیشنهادی برای کارهای
مناسبتی داشته باشید؛ می‌پذیرید؟

حتما می‌پذیرم چون که کار مناسبتی را دوست دارم. سریال‌های
مناسبتی را یک شخص کارشناس باید تولید کند. ما چند کارگردان و تهیه‌کننده داریم که
شرایط کارهای مناسبتی را درک می‌کنند و تجربه‌اش را دارند. نمی‌خواهم بگویم که
ساخت کارهای مناسبتی مختص چند نفر است ولی کسی که می‌خواهد کار مناسبتی بسازد اعم
از نویسنده، کارگردان یا تهیه‌کننده باید تجربه کافی را در این زمینه داشته باشد.
از طرفی ما همیشه در دقیقه نود به این نتیجه می‌رسیم که می‌خواهیم یک سریال بلند
بسازیم و از آن‌جا که زمان کوتاهی داریم، نیازمند یک فرد باتجربه هستیم. به نظرم
هرکسی نمی‌تواند این کار را درست از آب در بیاورد مگر این‌که یک نفر از مثلث
نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده با تجربه باشند. حال‌وهوای مردم در ماه رمضان،
ایام محرم، عید نوروز و دهه فجر با هم متفاوت است بنابر‌این باید نسبت به حال مردم
حرف زد. کما این‌که خیلی از سریال‌های مناسبتی ساخته شده که حتی یکی دو قسمت اولش
هم دیده شده است؛ کسی متوجه نشده که تا پایانش چه شده است.

تا به حال سریال‌های زیادی با مضمون سریال
«برادر» ساخته شده‌اند؛ فکر نمی‌کنید با این وجود سریال محتوایی تکراری داشته باشد؟

سریال «برادر» ساده است و قرار نیست مسئله پیچیده‌ای را
بیان کند. روزی که من با جواد افشار صحبت کردم او معتقد به همین بود که نمی‌خواهیم
کار عجیب‌و‌غریبی کنیم و کار لایه‌های پیچیده‌ای داشته باشد. سریالی داریم که شاید
داستانش هم تکرار شده باشد اما این اشکالی ندارد. جنس شخصیت‌های «برادر» به مردم
نزدیک است و شخصیت‌های قابل درکی دارد؛ البته بودجه و زمان اندک هم بی‌تاثیر نیست
اما مطمئنم سریال آبروداری است زیرا جواد افشار انسان باهوشی است طوری که می‌داند
چه سریالی را روی آنتن بفرستد تا کمی و کاستی نداشته باشد. داستان‌هایی که عاقبت
کار خیر و شر را نشان می‌دهند را زیاد دیده‌ایم که در این بستر نوشته شده و سنخیتی
هم با مردم در آن فضا روحانی داشته‌اند. به‌نظرم کار، آن ویژگی همیشگی را دارد؛
البته حتما کمی‌وکاستی هم خواهد داشت.

قله شما در بازیگری کجاست و از میان مدیوم سینما
و تلویزیون بیشتر به کدام اهمیت می‌دهید؟

در حال حاضر درگیر مدیوم سینما و تلویزیون نیستم و فقط به‌دنبال
یک نقش خوب هستم. شاید تا به امروز فیلم‌های‌تلویزیونی را بازی کرده‌ام که خیلی
چنگی به دل نمی‌زد با این که فیلم‌های‌تلویزیونی از پایه ضعیف بوده ولی نقشی را که
به من داده‌اند شوخی نگرفتم و درست بازی کرده‌ام؛ حتی اگر داستان بی‌خاصیت بوده بنا
به بقا و اقتصاد زندگی‌ام آن را انجام داده‌ام ولی در سریال «برادر» این اتفاق
نیفتاده است. خیلی هم اهل شعار نیستم که بگویم طول نقش برایم مهم نیست و عرض آن
مهم است. من سریال‌هایی را که نقششان، طول یا عرض زیاد داشته‌اند هم بازی کرده‌ام
و هر دو را دوست داشته‌ام و تا به امروز نسبت به هر آنچه که پذیرفته‌ام با خودم
شوخی نکرده‌ام. به عنوان مثال درحال حاضر یک سریال به من پیشنهاد شده است که قرار
دادش را هم بسته‌ایم و به نظرم متن خیلی خوبی هم دارد ولی احساس می‌کنم در آن فضا
نمی‌توانم کار کنم. زمانی هم که فضای کار را نپذیرم از پس آن نقش خوب بر نمی‌آیم
این باعث می‌شود که نقش خوب از آب در نیاید. من هم همیشه سعی کرده‌ام نقش را به‌خوبی
از آب در بیاورم تا شرمنده آن نشوم. من مدعی این هستم که تا به امروز سریال‌هایی
که در آنها بازی کرده‌ام؛ همه‌شان دیده شده‌اند. همیشه تلاشم این است نقشی را که
به من می‌سپارند با استاندارد لازم انجام بدهم تا انگ کار بد را نخورم و در آخر
نگویند که بازیگر بی‌استعدادی است. مطمئنم اگر با تلاش در همان راهی که می‌خواهم
بروم به قله‌ای که می‌خواهم می‌رسم.

آیا تنها خوب بازی کردن نقش برایتان مهم است یا
به محتوا و ماهیت آن هم اهمیت می‌دهید؟

قطعا محتوا هم مهم است. نقش باید به من یک خمیر مایه بدهد؛
به عنوان مثال اگر نقشی که به من پیشنهاد شده در پله هفتم داستان قرار دارد، من به
عنوان بازیگر موظفم دو سه پله آن را بالا تر ببرم ولی نقش باید در یک نقطه و در یک
پله‌ای ایستاده باشد؛ یعنی اگر ارزشی نداشته باشد نمی‌توانم به آن چیزی اضافه کنم.
همه نقش‌هایی را که بازی کرده‌ام در سریال‌های پر بازیگر بوده است؛ یعنی سریال‌هایی
که شاید به راحتی باعث می‌شوند نقش من دیده نشود زیرا من بین چند بازیگر حرفه‌ای و
قوی‌تر از خودم قرار گرفته‌ام. من تمام تلاشم را می‌کنم تا نقشم میان بازیگران
حرفه‌ای و با تجربه دیده شود و حرفم را در کنار حرف آنها بزنم.

بیشتر دوست دارید در چه قالب نقش‌هایی دیده
شوید؟

نقشی که اول خودم با آن ارتباط برقرار کنم و بدانم که در
فیلمنامه تاثیر‌گذار است. من در ابتدا با کمدی کارم را شروع کردم و بعد وارد فضای
جدی شدم. این جمله کلیشه‌ای است ولی به هر حال اصول فیلمنامه است که اگر زمانی نقشی
تمام می‌شود آیا داستان صدمه‌ای می‌بیند یا نه؟ همیشه وقتی سریالی را بازی می‌کنم
به این مسئله فکر می‌کنم. از آن دست بازیگران هم نیستم که هر چی بگویند بروم جلوی
دوربین و همان را تکرار کنم. به هر حال من برای خودم آنالیزهایی دارم و آن شخصیت
را شناسایی می‌کنم تا بدانم آن‌را چطور بازی کنم. من یک مدتی محکوم شدم به این‌که
نقش سه پلیس را پشت سر هم بازی کردم اما من نقش سه پلیسی را بازی کرده‌ام که مدعی‌ام
هر سه با هم متفاوتند. نقش پلیس‌هایی که در«میکائیل» و نقش پلیسی که در «ماتادور»
و «انقلاب زیبا» بازی کرده‌ام از الف تا یا، با هم فرق دارند ولی در نهایت نقشی که
جان داشته باشد، من هم از جان خودم به آن اضافه می‌کنم تا پررنگ شود.

از نظر شما چرا سریال‌هایی که در این چند سال
اخیر در ماه رمضان پخش می‌شوند؛ کیفیت سریال‌های سال‌های قبل را ندارند؟

قطعا بستگی به
عوامل مختلفی دارد؛ یکی از عوامل این است که مملکت ما در تحریم بوده و این بی‌پولی
به تلویزیون هم فشار آورده و باعث پایین آمدن تولیدات و انگیزه‌ها شده است؛ قطعا
خیلی‌ها هم این وسط بیکار شده‌اند. این باعث می‌شود که بازیگر به اولین انتخاب‌ها
بله بگوید زیرا وقتی که وضعیت اقتصادی هنرپیشه‌ها و گروه فیلمسازی به‌ هم می‌ریزد؛
به اولین پیشنهادی که مطرح می‌شود دست رد نمی‌زنند تا از این وضعیت اقتصادی بحرانی
در بیایند. با پیشروی مشکلات اقتصادی یک‌سری شبکه‌های ماهواره‌ای هم جلو آمده‌اند
و مردم بیننده آن سریال‌ها شده‌اند. من همیشه هم گفته‌ام که روزی می‌رسد که مردم
ما از این سریال‌ها زده شوند و این هم پیش آمد اما این مسئله را نمی‌توان نادیده
گرفت که باعث شد؛ مردم سه‌چهار سال تلویزیون ما را بایکوت کردند و سراغ سریال‌های
ماهواره‌ای رفتند. در نهایت آنهایی که همیشه پای سریال‌‍‌های ترکی و کره‌ای می‌نشستند؛
بخش زیادشان فهمیدند که چه وقتی را تلف کرده‌اند. زمانی بود که ما سریالی را کار
می‌کردیم و هم‌زمان با ما یک سریال ماهواره‌ای هم پخش می‌شد که متاسفانه نقش ششم
آن سریال از نقش اصلی سریال ما معروف‌تر بود. این مسئله انگیزه بازیگر ایرانی را
از بین می‌برد اما در کل من با تغییر مدیریت جدید خوش‌بینم و مطمئنم که اتفاقات
بهتری می‌افتد.

اکرم رضایی‌ثانی