به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری صبا،هنرمند جوانی که زاده نیشابور است و اهل شعر و
موسیقی.حجت اشرف زاده که نزد پدرش با لحن ها و موسیقی ایرانی آشنا شد یکی از
خوانندگان سنتی کشور است که طرفداران بسیاری دارد و در میان جوانان از شهرت خوبی
برخوردار است.این هنرمند در ۲۶ فروردین سال جاری کنسرت “ماه و ماهی” را
در تالار اندیشه حوزه هنری برگزار خواهد کرد که به همین بهانه با او به گفت و گو
نشستیم و از وضعیت موسیقی در جامعه امروز صحبت کردیم که در ادامه می خوانید.

وضعیت
موسیقی سنتی در ایران چگونه است؟

موسیقی سنتی موسیقی رسمی و جدی کشور ماست که از
گذشته بوده والمان هایش همه ایرانی است از این رو مثل هر المان فرهنگی وایرانی که
قابل ارزش و ماندگار است موسیقی سنتی هم از بین رفتنی نیست و علاقمندان خودش را
دارد. در هر هنر و صنعتی وقتی ایستایی باشد پیشرفت بی معناست و نباید هیچ وقت ساکن
بود. خوشبختانه در سال های اخیر خواننده های خوب و گروه های فعالی به این حوزه پا
گذاشتند و حرکتی نو در موسیقی اصیل ایرانی شکل گرفت. این به نوبه خود یک پیام است
که مردم چقدر موسقی سنتی را دوست دارند و این نوید را هم می دهد که وضعیت در آینده
بهتر خواهد شد.

چه فاکتورهایی برای موفقیت در موسیقی سنتی
حائز اهمیت است؟

به اعتقاد من چه در این جنس موسیقی و چه در هر
هنر دیگری  اولین فاکتور مهم برای موفقیت
آموزش صحیح است. آموزشی که قدم به قدم، پله پله و صحیح باشد.البته در بحث آموزش از
یک طرف ساز و کار  درستی نیست و از طرف
دیگر جوان ها و نوجوان هایی که پا در این وادی می گذارند خیلی عجول هستند و بعد از
آموختن یک آواز و مفاهیم ابتدایی سعی در ارایه اثر دارند، درحالی که در گذشته چنین
نبود و هر هنرجو می دانست که باید سال ها شاگردی کند و مرحله به مرحله جلو برود و
پس از تایید اساتید در دنیای حرفه ای وارد شده و تولید هنری داشته باشد.

مطلب دیگر اینکه پیشرفت تکنولوژی، دنیای نرم
افزاری و صفحات مجازی رابطه تنگاتنگی بین مخاطب وهنرمند ایجاد کرده که هم خوب است
و هم آسیب زا. چنان چه یک نفر اثری را ارایه دهد که مورد اقبال مخاطبان دنیای
مجازی واقع شود نباید متوهم شد و آن نظر را مبنای خوب و بد بودن کار قرار داد.
معیار اصلی برای حرفه ای بودن کار نظر اساتید و متخصصان است که هنرمند باید به آن
توجه داشته باشد. باید نقدهای درست را در مورد ساختار کارش از زبان کاربلدان این
عرصه بشنود و در جهت بهبود آن برآید.

در بخش آغازین صحبت هایتان اشاره کردید که
جوان ها برای ورود به دنیای حرفه ای عجول هستند یعنی اعتقاد دارید در موسیقی نمی
شود یک شبه ره صدساله را رفت؟

واقعا نمی شود.البته بستگی به تعریف ما از ره
صدساله هم دارد که آن را چه بدانیم.وقتی وارد یک شغل یا حرفه می شوی باید همه زیر
و بم  و اصول آن را بیاموزی و نسبت به آسیب
ها و بالا و پایین هایش شناخت پیدا کنی. تازه آن زمان است که پس از شناخت کافی می
توانی به تولید اثر برسی و ویا در هر شغلی موفق شوی.عجله داشتن باعث می شود فرد بخشی
از آموخته هایش را در روند کار فراموش کند و آزمون و خطا ها او را از تولید تفکر،
اندیشه و هدف باز می دارد. در این شرایط فرد از جانب اطرافیانش مورد توجه قرار
گرفته از خلاقیت دور میشود و دست به شبیه سازی می زند.اکثر آسیب ها اینگونه وارد
می شود و می بینیم که صداهای شبیه به هم اجراهای یک شکل و حتی لباس پوشیدن و رفتار
کردن های شبیه رواج پیدا می کند و چنین آثاری نه تنها ماندگار نخواهد بود که به
راحتی از عرصه خارج می شوند.

پس می توان نتیجه گرفت تقلید کردن در هنر
موسیقی جایگاهی ندارد؟

در یک محدوده زمانی از آموزش تقلید کردن مفید
است مثلا در هنر خطاطی هنرجو خط استاد امیرخانی را می گذارد مقابلش و از روی آن
مشق کرده و سعی می کند حروف را شبیه به آن بنویسد.در موسیقی هم در یک دوره آموزش
ممکن است اثر یک هنرمند مورد بررسی قرار بگیرد و توسط هنرجو اجرا شود یا قطعاتی که
اساتید بزرگ ساخته اند چراغ راه هنرجو باشد اما از یک نقطه ای به بعد فرد باید تلاش
کند تا خودش باشد و هنر خودش را ارایه دهد.

وقتی هدف این باشد که تقلید فقط در یک دوره
آموزش اتفاق بیفتد هیچ اشکالی ندارد و این سبک آموزش در همه جای دنیا پذیرفته است
اما نباید این تقلید ماندگار شود چرا که هنرباید بکر و آزاده باشد.

از حرف‌های شما این طور استنباط می شود که
خلاقیت در موسیقی بهای زیادی دارد؟

بله. جایگاه خلاقیت در موسیقی بسیار بالاست. اگر
به آثار ماندگاری  که در ۱۰۰ سال گذشته در
عرصه های اجتماعی و هنری تولید شدند نگاه کنیم از تصنیف های وطنی عارف قزوینی گرفته
تا “ای ایران” و قطعه‌هایی مثل “الهه ناز” می‌بینیم که همگی به
شیوه‌ای خلاقانه تولید و تنظیم شدند و پس از گذشت این همه سال هنوز گوش کردن به
این آثار حال و هوای آن دوره را در ذهن تداعی می‌کند.

آقای اشرف‌زاده به نظر شما داشتن تحصیلات
آکادمیک موسیقی چقدر مهم است؟

ورودی دانشگاه‌ها در رشته‌های موسیقی در کشور ما
بسیار سخت است و ظرفیت‌ها در مقایسه با آمار متقاضیان این رشته پایین است پس تحصیل
همه علاقمندان در این رشته به راحتی ممکن نیست. اما خوشبختانه موسسه ها و آموزشگاه
های موسیقی یا مراکز فنی و حرفه ای که در این زمینه کار می کنند این فرصت را فراهم
آورده اند که هرکسی با هر سنی با گذراندن دوره های تئوری و عملی موسیقی را بیاموزد
مدرکی معادل دیپلم بگیرد و حتی تا دکتری ادامه تحصیل دهد. وقتی فرد برای رسیدن به
جایگاهی تلاش کرده و علم آن را کسب کرده باشد ارزش کار را بیشتر می فهمد و به
راحتی حاضر به تقلید یا تولید اثری با کیفیت پایین نمی شود.

از نظر شما بهترین اتفاقی که در سال ۹۵ می‌تواند برای موسیقی بیفتد چیست؟

من همیشه و در هر محفلی با افتخار از سرزمینم
یاد کرده ام و می دانم که در طول سالیان گذشته همواره دستخوش اتفاقات سیاسی و
تاریخی تلخ و شیرین بوده است. طبق مطالعاتی که داشته ام می دانم که در دوره های
مختلف گاهی بخش های مختلف از کشور جدا شده اما افتخار می کنم که در حال حاضر کسی
جرات دست یازیدن به کشورم را ندارد.

من زاده شرق کشور هستم و طی سفرهایی که به شهرها
و استان های مختلف کشور داشتم و هم وطنانم را با لهجه ها و گویش های مختلف دیدم
برایم بسیار لذت بخش بود که با این همه تفاوت های اقلیمی و گویش های مختلف همه
مردم ما متحد و همدل و یکپارچه هستند.به اعتقاد من بهترین اتفاق در حوزه موسیقی
این است که این همدلی در اهالی موسیقی دوباره جان بگیرد و هیچ گسستگی بین افراد
نباشد.

در ضمن سلامتی خسرو آواز ایران، اجرای دوباره او
در این مرز و بوم و به دور ریختن کینه ها و یک رنگ تر شدن بزرگان موسیقی آرزوی
قلبی من است که بدون شک این یکپارچگی پشتوانه ای بزرگ برای همه و بویژه جوان ترها
خواهد بود.

در مورد کنسرتی که در مرکز موسیقی حوزه هنری
برگزار می شود هم توضیح می فرمایید؟

بعد از انتصاب آقای دکتر فاضل نظری در مرکز
موسیقی حوزه هنری جمعی از دوستداران و اهالی موسیقی جمع شدند و آثار خوب را وارد
بازار کردند که آلبوم ماه و ماهی هم یکی از آن ها بود و خوشبختانه با استقبال خوب
مخاطبان همراه شد

تصمیم بر این بود که کنسرت هایی که در تالار
اندیشه حوزه هنری مدتی به حال تعویق افتاده از سر گرفته شود و بنا شد آغاز آن با
اجرای کنسرت ماه و ماهی باشد و چراغ این راه با ماه و ماهی روشن شود. 

گفت‌گو از :عاطفه گودرزی

انتهای پیام