علی خودسیانی کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار تئاتر صبا درباره نمایش «من یک زنم» به نویسندگی و کارگردانی خودش و بازی الهه خوش قامت که از ۱۴ مهر تا ۱۳ آبان‌ماه در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می‌شود، گفت: انتخاب زمان اجرا اتفاقی بود و قراردادها و هماهنگی‌های مربوطه از اردیبهشت‌ ماه انجام شده بود.

او ادامه داد: برای دعوت مخاطب به سالن نمایش ما همچنان نیازمند فضای مجازی و پلتفرم‌هایی هستیم که فرصت تبلیغات را در اختیار صاحب اثر و علاقه‌مندان به هنر بگذارند. درحال حاضر موقعیت مناسبی برای تبلیغ نیست و فضایی هم برای دیده شدن وجود ندارد و در تبلیغات با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم. در این شرایط اکثر کارها به تاخیر افتاده‌اند و برای تبلیغات محیطی هم ضرر کرده‌اند.

کارگردان نمایش «من یک زنم» درباره وضعیت هنر در جامعه امروز اظهار کرد: دوری اهالی هنر و هنرمندان از عرصه هنر اصلا برایم رضایت‌بخش نیست و اکنون نیز وضعیت خوبی را شاهد نیستیم. از طرفی معتقدم که حال و هوای مردم برای کارهای فرهنگی مناسب نیست و هرکدام برای دوری از هنر دلایل خودشان را دارند.

نویسنده «ماشین‌نشین‌ها» درباره موضوع و سبک نمایش «من یک زنم» توضیح داد: این نمایش از نظر فرم و محتوا بسیار به اتفاقات اخیر جامعه شبیه است و حال و روز امروز جامعه را نشان می دهد و گویای مشکلات و سختی‌هایی است که همه ما آن را تجربه می‌کنیم، به همین دلیل من مخالفتی برای اجرا در این زمان نداشتم زیرا همسو با وضعیت امروزمان است.

او افزود: این نمایشنامه برای اجرای الهه خوش‌قامت نوشته شد و بنده کارم را با سه نمایشنامه به پایان رساندم که الهه خوش‌قامت تصمیم داشت هر سه نمایشنامه را اجرا کند اما در نهایت نتیجه این شد که هر سه نمایشنامه را در قالب یک نمایش اجرا کنیم و تبدیل به یک متن شود. این نمایشنامه سه زن را در سه مقطع تاریخی نشان می‌دهد که یکی تهمینه مادر دادخواه، دیگری همسر فراموش شده و آخری دختری امروزی‌ست که مورد تجاوز قرار گرفته است.

خودسیانی در پایان از فضای کنونی تئاتر شکایت کرد و گفت: من اگر ۱۰ تماشاگر هنری داشته باشم، بهتر از فروش کل سالن است زیرا ما به دنبال فروش زیاد و صحنه‌هایی با بازی سلبریتی‌ها نیستیم. بازبینی این اثر همزمان با آغاز شلوغی‌ها در جامعه بود و فکر می‌کنم با توجه به محتوا و داستان این اثر اگر صبر می‌کردیم قطعا در هیچ زمان دیگری قادر به اجرا نبودیم و این نمایشنامه برای همیشه فراموش می‌شد. مضمون این نمایش بسیار به احوالات امروز جامعه نزدیک و تداعی‌گر زندگی سخت تک تک افراد جامعه است. این اثر در یک سال تایید شد و متن آن بارها و بارها رد شد، که در نهایت با مسئولیت رییس شورای ارزشیابی و نظارت اداره کل هنرهای نمایشی تایید شد زیرا این اثر را در جشنواره دانشجویی دیده بودند.

عکس از میلاد میرزاعلی است.

انتهای پیام/