خواسته شما از مدیران ارشد مجموعه هنرهای نمایشی چیست؟

در حوزه نمایش، فعالین هنرمند با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند، یکی از بزرگترین آنها، این است که در مراحل انجام کسب مجوز اجرا، طوری اعمال نظر و سلیقه می‌کنند، که با وجود مرارت‌های زیاد، در نهایت آنچه که خواسته قلبی هنرمند است به اجرا نمی‌رسد، حمایت‌های کمک هزینه‌ای برای سالن های دولتی اتفاق خوبی بود که من بسیار بابت آن سپاسگزارم، در ادامه لازم است،  کمک هزینه‌ای نیز برای نمایش‌های ارزشمند در نظر بگیرند، نمایش‌هایی که مخاطب دارند اما اجرای آنها با توجه به شرایط اقتصادی مردم و هزینه‌های جانبی مسدود می شود، با حمایت مالی می‌توانند با فراغ بال بیشتری  به ادامه اجرا فکر کنند، جوانان مستعد شناخته نشده‌ای در این حوزه هستند که برای حضور اول شان در صحنه نمایش نیاز به حمایت دارند، کسانی که می‌توانند نمایش در ایران را متحول کنند و با خلاقیت‌های نگرشی جلای دوباره به تئاتر دهند. متاسفانه هنر تئاتر ما در حال سرازیری به سمتی است که با آوردن چهرهای مشهور و شناخته شده، می خواهد خودش را حفظ کند، در حالی که ساختار تئاتر با این مضمون بیگانه است و از نظر من نمایشی قابل اعتنا است که کارگردان با هنرمندان خود تئاتر و گاها هنرجوهای مستعد در این رشته، شگفتی بیافریند. در ادامه متاسفانه بی عدالتی در ممیزی‌ها بسیار برای ما هنرمندان تازه کار دست و پاگیر است، مثلا اگر بدانند در نمایش من چهره شناخته شده‌ای از سینما و یا تلویزیون حضور دارد سخت گیری‌‎ها را کمترمی‌کنند. این روند باید اصلاح شود.

استقبال از نمایش شبی در طهران را تا الان چگونه ارزیابی کردید؟

خوشبختانه این نمایش با استقبال خوبی مواجه شده است. حتی در سخت ترین شرایط اجتماعی بلیط‌های کار فروخته شدند و نظرهای خوبی را درسایت تیوال دریافت کرد و از امتیاز بالایی برخوردار شد که بسیاربرای ما ارزشمند بود. این نمایش تا بحال دو بار روی صحنه به اجرا رفته است، در اجرای صحنه‌ای دوم که در حال حاضر مشغول آن هستیم، تغییرات کاربردی و راهبردی لازم اعمال شده است، برای خود من تنها دغدغه در طول اجرا هزینه اجاره سالن شهرزاد در هر شب اجرا بوده است، به نحوی که هرشب بعد از اجرا به قسمت اداری مجموعه شهرزاد می‌رفتم و تنها می‌پرسیدم هزینه اجاره سالن از فروش بلیط ها تامین شده است یانه ؟ برای اینکه بدهکاری به سالن را دیگر نمی‌توانستم، جبران کنم. اما در نهایت این اجرا برای من و سایر بچه‌های گروه نه تنها سود‌آوری نداشت بلکه ضرر هم داشت. من برای این نمایش در اجرای اول ۱۲۰ میلیون هزینه کردم که تنها ۱۰ میلیون تومان از آن دستگیرم شد.

صحبت شما با مردم در این شرایط چیست؟

اگر دقت کرده باشید در شرایطی که در کشور پیش آمده است، بیشترین قشری که دچار آسیب شده است هنرمندان هستند. من زمانی که اجرای این اثر را شروع کردم، در سالن کناری نمایش خانم گلاب آدینه روی صحنه بود و در اجرای قبلی همین کار نمایش خانم سیما تیرانداز دوستان کمدی،  اجرا می شد حرف من با مردم این است که از هنر هیچ ضرری به جامعه نمی‌رسد چرا که هنر بی خطر‌ترین و پرکارکردترین نقش را در جامعه دارد. هنر تئاتر، مانند کتاب، آگاهی‌بخش و فرهنگ‌ساز است. مثلا هومن سیدی یک فیلم می‌سازد و بعد از اینکه این فیلم به به مصرف مخاطب می‌رسد، بعد از مدت کوتاهی انعکاس اصطلاحات کلامی و حتی منش تیپ سازی شخصیت‌های فیلم در جامعه دیده می‌شود، این ها همه نشان از نفوذ فرهنگ سازی هنر فیلم و تئاتر در جامعه است. من در هفته گذشته پیرامون اجرای صحنه‌ای شبی در طهران یک استوری در فضای مجازی گذاشتم، که با فحاشی وبرچسب زنی از سوی مردم روبرو شدم، یادم هست درشرایطی بودم که از فروش بلیط نمایش‌ام راضی نبودم، و با ضررهای مالی مواجه شده بودم، اما مسائل مالی آنقدر به من آسیب نزد که برخورد مردم ناراحتم کرد. من عاشق تئاتر و اجرای نمایش هستم و دوری از صحنه را به هر دلیلی تاب نمی آورم. شرایط سخت و اینکه معترض به وضعیت موجود هستیم، دیگر جزوی از زندگی ما شده است، کار و پیشه هم جزو زندگی ماست، چگونه می‌شود که زندگی را برای زندگی تعطیل کرد، این دو مسئله کاملا به صورت تفکیک شده و موازی در زندگی همه ما وجود دارد، که هنرمند با ابزارهای هنری موجود در دستش، می تواند به بهترین شکل دغدغه‌های خود را از این دو رویه زندگی موازی‌اش یکی را در دیگری انعکاس دهد. از نظر من سنگر تئاتر و هنر باید حفظ شود، در حال حاضر ما برای حفظ صحنه نمایش و هنر مقدس تئاتر در حال جنگیدن هستیم و اگر ماهم کنار بکشیم، مثل آن است که عرصه را خالی کرده و عقب نشینی کرده باشیم.در این صحنه جنگ هنرمند میان مردم و دستگاه‌های نظارت گیر افتاده است و در این شرایط هنرمند تنها با عشقی که به این هنر دارد، اعتبار، آبروی خود را نیز قربانی کرده و با وجود ضررهای مادی که متوجه‌اش است این سنگر را حفظ می‌کند. خواهش من از مردم و هنرمندان این است که در این مسیر به جای زخم زبان زدن و قضاوت کسانی که در این مسیر ثابت قدم مانده‌اند، در نگرش خود در شناخت از رسالت هنر تئاتر و کارکرد آن در جامعه تجدیدنظر کنند.

فرهومند ناظریان- روزنامه صبا