به گزارش صبا، سینمای کودک و نوجوان، همیشه صحنه کشاکش ایده‌ها و قصه‌های نو و خلاقانه‌ست، اما همیشه خروجی که از فیلمسازان این حوزه شاهد هستیم، داستان‌های تکراری و پله‌ها پایین‌تر از استانداردهای جهانی است. اگر می‌گوییم استانداردهای جهانی منظور مسیری‌ست که این شاخه از سینما را به یکی از مهمترین و پربیننده‌ترین گونه‌های سینمای جهان تبدیل کرده است. تمرکز بر اینکه کودکان و نوجوانان زمانه امروز چه می‌خواهند ببینند و علاقه به چه آثاری دارند، روندی که در سینمای کودک به سختی رو به جلو حرکت می‌کند و بسیار از صنعت جهانی سینمای کودک دور است.

اما چه می‌شود که سینمای کودک در ایران همیشه در میانه ایده‌های نو و خلاق به تولیدات آنچنان قابل اعتنایی نمی‌رسد و شاید در بهترین شکل ممکن در یک سال شاهد تنها ۲ انیمیشن درخور باشیم، که البته این آثار تولید شده نیز نمونه‌هایی کپی شده از انیمیشن‌ها و فیلم‌های هالیوودی‌ست و با اصرار بر ایرانیزه کردن آن‌ها کودک را در بلاتکلیفی هویت ایرانی و هالیوودی رها می‌کند.

سهم ادبیات کودک و نوجوان و تاثیر آن در آثار این حوزه را نیز نباید فرامش کرد، زمانی که شاهد قصه‌هایی خیال‌انگیز از رویاهای کودکانه نیستیم چگونه می‌توانیم سرزمین خیالی کودکان را ترسیم کنیم؟ در نتیجه سینمای کودک در اولین قدم‌های خود با چالش رو به روست، که درنهایت به مباحث میدان دادن به فیلمسازان جوان، بودجه و حمایت متولیان سینمای کودک می‌رسد.

امروز در میان ارگان‌هایی که خود را حامی این گونه از سینما معرفی می‌کنند، بنیاد سینمایی فارابی با منحل کردن شوراهای متعددی که هرکدام مسیری برای سینمای کودک ترسیم می‌کردند، به سوی ایجاد صندوقی برای حمایت از سینمای کودک و نوجوان رفته است. صندوقی که به زعم سیدمهدی جوادی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی قرار است، با افزایش بودجه در سینمای کودک تاثیر مستقیمی در استانداردسازی داشته باشد چراکه یکی از اهداف و رویکردهای آن توجه ویژه به سینمای کودک و رساندن آن به استانداردهای جهانی است.

تزریق بودجه و ایجاد صندوقی برای حمایت مالی از فیلم‌های کودک و نوجوان از این نظر می‌تواند چشم‌انداز مهمی در این حوزه محسوب شود که وقتی پای صحبت فیلمسازان و فعالان سینمای کودک می‌نشینیم، بزرگترین چالش آن‌ها برای تولید، در کنار کمبود منابع مالی، پذیرش شروط غیرحرفه‌ای سرمایه‌گذاران غیر متخصص سینمای کودک است، به این صورت که درنهایت برای ساخت اثر خود باید به انتخاب بازیگری خاص، شهری خاص و یا حتی تغییری خاص در متن فیلمنامه تن دهند.

و همچنین در شرایطی که سینماداران تمهیداتی را برای سازماندهی سانس‌های آثار کودک در نظر نمی‌گیرند و سرمایه‌گذاران نیز تمایلی برای سرمایه‌گذاری در حوزه کودک ندارند، ایجاد صندوقی معیار برای تولید و انتخاب آثار فاخر در این حوزه که شاخص‌هایی همچون فیلمنامه خوب، بازیگران مناسب سینمای کودک و … را داشته باشد، می‌تواند به احیای سینمای کودک و نوجوان کمک کرده و در عین حال این سینما را به سوی استانداردهای جهانی قدم بردارد.

حال باید دید با ایجاد این صندوق از تکرار و کپی‌سازی آثار هالیوودی که چندسالی‌ست تنها راهکار و فرار رو به جلوی فیلمسازان حوزه کودک برای دیده شدن، است عبور کرده و با تزریق منابع مالی و امکانات به فیلمسازان خلاق به نقشه راه جدیدی برای حرکت رو به جلوی سینمای کودک و نوجوان خواهیم رسید یا خیر؛ اتفاقی که نمود آن در سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان مشخص خواهد شد.