به گزارش خبرنگار سینما صبا، این که تشکل‌های وابسته به نهادهای حاکمیتی یا دولتی، از تولید در سینمای ایران حمایت کنند، یا حتی سفارش‌دهنده باشند، یا تسهیل‌گری کنند، دور از ذهن نیست و اتفاق مبارکی هم به شمار می‌رود. در سینمایی که یک هنرصنعت گران است و وضعیت اقتصادی موجود، دست تهیه‌کننده بخش خصوصی را [که اثرش به فروش و گیشه وابسته‌ است] می‌بندد، هر حرکتی که در حمایت از سینما و البته مخاطبان سینما باشد ارزشمند است.

امسال در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر، آثار متنوعی حضور دارند که در بخش خصوصی یا بخش دولتی و حاکمیتی تولید شده‌اند یا محصول مشترک بین بخش خصوصی و دولتی بوده‌اند.

فارغ از این که جشنواره فیلم فجر یک جشنواره کاملا دولتی باشد یا نه، هر اقدامی که به تولید منجر به جذب مخاطب به سالن‌های سینما و ایجاد اشتغال در بدنه سینما منجر شود، ستودنی است چرا که حرکتی با هدف زنده ماندن سینمای ایران است.

گاه حتی فیلم‌های مهمی از بطن یک پروژه تلویزیونی بیرون آمده‌اند و بدل به بهترین فیلم جشنواره و اکران شده‌اند، که نمونه‌های موفقی از این مدل هم داشته‌ایم.

آنچه ایجاد مساله می‌کند و مدنظر این تحلیل است، ماجرای خرید حق مالکیت فیلم توسط ارگان‌ها در حین فیلمبرداری و البته بعد از اتمام یک فیلم است. یعنی فیلمی که توسط تهیه‌کننده بخش خصوصی تولید شده، ناگهان و یک شبه، به یک محصول ارگانی یا محصول مشترک دو نهاد و تشکل دولتی تبدیل می‌شود که تنها کارکردش، می‌تواند ارائه بیلان کاری به بالادستی‌ها باشد. این که طی یک عملیات رسانه‌ای، همه بدانند یک تشکل یا سازمان عریض و طویل در جشنواره فیلم فجر خروجی دارد و طی یک سال گذشته بیکار نبوده و محصولی را ارائه داده است.
ظاهرا نظیر چنین اتفاقی در سال‌های اخیر در فضاهای مختلف به دفعات رخ داده است. فلان تشکل، فیلمی برای حضور در جشنواره ندارد یا کم دارد. برای حضور حداقلی یا ایجاد یک فهرست متنوع، فیلم‌هایی از بخش خصوصی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد، کارشناسانش نسخه آماده نمایش(!) فیلم را می‌بینند و بعد در صورت پسند، با طی شدن عملیات مالی، آن تشکل حق مالکیت فیلم را می‌خرد!
اتفاقی که پیش‌تر در فوتبال ما هم سابقه داشت و اخبار انتقال فلان تیم فوتبال از تهران به قم یا همدان و… و ماجراهایش را همه به یاد دارند!
حالا همانقدر که از حضور تیم‌هایی از استان‌های مختلف جا می‌خوردید یا از تغییر نام تیم‌ها دچار سرگیجه می شدید، اینجا هم فجر به یک لیگ برتر پرهیجان می‌ماند… از شنیدن نام یک تشکل با تعدادبالای فیلم و رقابت چند تشکل با تعدادی فیلم متعجب می‌شوید و در انتظار روی پرده رفتن این آثار در فجر۴۱ روزشماری می‌کنید. به این امید که همین آثار قابل دفاع باشند!

وقتی خبرسازی با مضمون تولید انبوه فیلم محصول یک تشکل یا با مشارکت آن تشکل… به یک فضیلت تبدیل می‌شود، جاه‌طلبی یک شخص بر هر استراتژی دیگری غلبه می‌یابد و طبیعتا از بیرون هم وقتی قرار بر حمله به یک جشنواره مانند جشنواره فیلم فجر باشد، کلیدواژه حمله می‌شود: جشنواره فیلم‌های ارگانی!