به گزارش خبرنگار سینما صبا، فیلم «هوک» به کارگردانی حسین ریگی در چهارمین روز از اکران‌های جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد.

برای درک و دریافت فیلم «هوک» می‌توان لفظی صریح و دوستانه را به کار برد؛ سینما. سینما یعنی فرم و هژمونی حرکت، نور، روایت و در نهایت میزانسن. عناصری که در یکدیگر حل می‌شوند و بر احساسات مخاطب رخنه می‌کنند. سینما با ضعف و هدف شخصیت معنا پیدا می‌کند‌. سینما زمانی سینما (هنر) می‌شود که ماده خام داستان به مطلع معنا و مضمون منتج شود. هنگامی که همذات‌پنداری معلول لذت است و کاراکتر علت سمپاتی. به عبارتی دیگر تمهیدات سبکی و روایی می‌توانند مشخصه‌های اخلاقی و اجتماعی را به بار آورند. پس می‌توان از این رویکرد شکل‌گیری ساختارهای عینی (بیرون) و رسیدن به الگوهای ذهنی (درون) را نتیجه گرفت.

از طرفی دیگر تلویزیون به مثابه یک رسانه جمعی برای عرضه مشخصه‌هایی همچون اخلاق، پروپاگاندا و یا مشخصه‌های ظاهری کاملا مناسب است. وقتی در مدیوم تلویزیون فعالیت می‌کنیم، چهره‌ اخلاق و کردار مستقیما و بی‌پرده مقابل دیدگان مخاطب ترسیم می‌‌شود. تلویزیون همانطور که گفته شد در ساحت رسانه تعریف می‌شود. بر محور ارائه و عرضه می‌چرخد. حال این ارائه می‌تواند داستان باشد می‌تواند تبلیغ یک رستوران باشد.‌

فیلم «هوک» با تمام میزانسن‌ها و نماهای فتوژنیکش‌ نیل درستی به سمت تلویزیون دارد. هوک برای ارائه ساخته شده است نه آشکارسازی نه رسیدن از بیرون به درون. از خلال تمام ترفندهای تکنیکال و سینمایی تنها «ارائه» است نظر مخاطب را جلب می‌کند. ارائه معرفت، منش و مرام. فیلم هوک ساخته حسین ریگی می‌خواهد خیر را از شر متمایز کند. در باشگاهی اخلاق مدار پهلوان پرورش دهد نه مبارز. مولفه‌های اخلاقیِ هوک از استاد و شاگرد گرفته تا خانواده و دوست، در کلمات و دیالوگ‌ها جاری می‌شوند نه در شاخصه‌های سینماتیک.

در نهایت فیلم هوک می‌تواند بستر درستی باشد برای مخاطبانی که به اخلاص در رفتار و گفتار توجه دارند.