به گزارش خبرنگار سینما صبا، دیمیتریس کاتسیمیریس کارگردان این فیلم که در رشته مددکاری اجتماعی تحصیل کرده از هنرمندان جوان سینما یونان است که در آتن فعالیت می کند. نمایشنامه نویسی و کارگردانی فیلم های کوتاه نام او را در محافل سینمایی مطرح کرد و در جشنواره هایی چون تسالونیکی یونان برنده جوایزی شده است.

الکترا جناتا، یورگوس جرونیماکیس، یانیس کوتسیفاس، ماروسکا پاناژیوتوپولو، تاناسیس چالکیاس، چاریس سیتساکیس، واگلیو آندراداکی، آنجلیکی استفانی از بازیگران فیلم «شرافت» Meaxoprepeia هستند.

در قصه فیلم آقای دیمیتریس مردی هشتاد ساله پس از مرگ همسرش روستا را ترک کرده و با پسر و عروسش در شهر زندگی می کند اما پسرش به مناسبت تولدش با دیگر اعضای خانواده اش تماس می‌گیرد و می‌گوید دیگر نمی تواند از او مراقبت کند…

پرسش پرتنش چگونگی رفتار با اعضای پیر خانواده و چگونگی کنار آمدن با آنها همچنان موضوعی محبوب برای فیلمسازان در سراسر جهان است و حالا کاتسیمیریس در این فیلم از نگاه یونانی به این موضوع می پردازد. فیلمی که اولین نمایش جهانی خود را در بخش فیلم فوروارد جشنواره فیلم تسالونیکی پشت سر گذاشت و برنده جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد.
ماجراهای این فیلم در یک اتاق می‌گذرد که تقریباً تمام اتفاقات در آن رخ می‌دهد و متعلق به مانولیس (تاناسیس چالکیاس) و همسرش النی (الکترا جناتا) است که خواهر و برادر مانولیس را برای ۸۰ سالگی پدرش دیمیتریس (چاریس سیتساکیس) دعوت کرده‌اند. از زبان بدن و سطح استرس کلی این زوج تقریباً بلافاصله مشخص است که این گردهمایی چیزی بیشتر از کلاه و کیک مهمانی خواهد بود. دیمتریس پشت یک میز قرار گرفته است، اگرچه بدیهی است که سکته مغزی باعث شده است که او به سختی با دیگران تعامل داشته باشد، فراتر از لبخند زیبا، سکون او به نقطه تضاد با هر اتفاق دیگری تبدیل می‌شود.
یکی از خواهران مانولیس، سوفیا (ماروسکا پاناجیوتوپولو) وارد می‌شود. او به تازگی از ونیز به همراه همسرش جورجوس (یورگوس جرونماکیس) بازگشته است و او را به عنوان یک کوهنورد معرفی می‌کند که موفق شده است از بقیه اعضای خانواده بالاتر برود. وقتی برادر کوچک‌تر آنها الکسیس (یانیس کوتسیفاس) می‌رسد، بر روی موجی از انرژی قرار می‌گیرد.
در بخش آغازین فیلم نوعی غم حاکم است و روایت به اندازه کافی معصومانه شروع می‌شود، اما به تدریج، شکلی خشونت‌آمیز به خود می‌گیرد و در ادامه همه‌چیز سرخوشانه پیش می‌رود اما شکاف‌ها شروع به نمایان شدن می‌کنند. مانولو مهمانی را برپا کرده است اما ناگفته‌هایی از اشتراکات اعضای خانواده در گذر زمان را هم با خود آورده است. از توجه کمتری که خواهر و برادر و همسرانشان نسبت به یکدیگر دارند تا اتفاقات بعدی. این یک قطعه گروهی است، اجرای جناتا برجسته است، چند مبادله نیمه لبخند با دیمیتریس که تندتر از دیالوگ است و اشاره به ظرافت احساسی دارد که در جاهای دیگر دیده نمی‌شود. تصمیم کاتسیمیریس تأثیر تنش‌ها را کاهش می‌دهد. او باید جایی ملودراماتیک‌تر برای رفتن پیدا کند تا همه چیز را به اوج برساند. مانوری که او از عهده آن برمی‌آید، اما نسبت به آنچه قبلاً انجام شده کمتر قابل اعتماد است. برش‌های گاه به گاه از وجود مکانی دیگر، آرام‌تر و خوش‌بینانه‌تر، فضایی را نشان می‌دهد که اکنون ذهن دیمیتریس در آن ساکن است.