به گزارش صبا، امیررضا مافی، میزبان برنامه‌ «نقد سینما» در ابتدا بیان کرد: این برنامه در ادامه مسیر خود قرار است به نقد آثار سینمایی ایران و جهان و در بخش گفتگوی ویژه به موضوعات کلان سینمای ایران بپردازد. همچنین «سینما کلید پیشرفت است»، شعار ما در «نقد سینما» خواهد بود.

بخش بعدی برنامه به نقد فیلم سینمایی «ملاقات خصوصی» اختصاص داشت که محمد صابری منتقد درباره آن عنوان کرد: امسال‌ در چرخه اکران آثاری از فیلم اولی‌ها روی پرده سینما رفت و فیلمسازان جواب خوبی از مخاطبان گرفتند؛ آن هم در شرایطی که چرخه سینمای ایران زیر سایه‌ التهابات لنگ شده بود. یکی از آن فیلم‌ها «ملاقات خصوصی» بود که به نظر من در یک شرایط باثبات می‌توانست عملکرد موفق‌تری داشته باشد. نشانه‌ آن هم صدرنشینی فیلم در آرای مردمی جشنواره فجر تا روز پایانی حذف سیمرغ مردمی بود.

وی ادامه داد: امید شمس کارگردان «ملاقات خصوصی» یک نسبتی با سینما دارد و به سراغ موقعیت‌های انسانی می‌رود که شاید به ظاهر بسیار ساده‌ باشد اما سعی می‌کند از بطن آن موقعیت به ظاهر ساده، اتفاقی را بیرون بکشد تا مخاطب را میخکوب ‌کند.

این منتقد یادآور شد: «ملاقات خصوصی» یک ارزش افزوده هم دارد یعنی امید شمس می‌گوید این فضایی را که به تصویر می‌کشم، محل زندگی من است. همچنین درباره لوکیشنی که ما روایت خانواده را در آنجا می‌بینیم، می‌گوید هنوز پدر و مادر من اینجا ساکن هستند. این اثر با وجود ظرفیتی که داشت اما فاصله خود را  با فضاهای به اصطلاح گنده‌لاتی سینمای ایران حفظ می‌کند.

صابری درباره فضای فانتزی زندان در این فیلم سینمایی عنوان کرد: من احساس می‌کنم امید شمس، یک تعمدی در نمایشی‌سازی فضای زندان داشته است. درباره خشونت فضای زندان نیز باید بگویم که رئالیسم آن زیر سایه‌ فضای عاشقانه قرار گرفته است. مشخصاً زمانی که به محیط ملاقات خصوصی می‌رسیم، فیلم به یک استانداردی در ترسیم می‌رسد، در حقیقت در اوج این روابط و موقعیت عاشقانه‌ای که دو کاراکتر با هم دارند، خشونت زندان خود را به رخ می‌کشد و به آن‌ها تحمیل می‌شود و حالا باید نسبت خودشان را با این موقعیت و این فضا ترسیم کنند.

بخش بعدی برنامه به گفتگو با دبیر و مدیر رسانه‌ای جشنواره فیلم ۱۰۰ اختصاص داشت.

ابتدا هادی فیروزمندی مدیر رسانه‌ای جشنواره فیلم ۱۰۰ توضیح داد: موعد برگزاری جشنواره فیلم ۱۰۰ اسفندماه است. اگرچه در سه چهار سال اخیر به واسطه‌ بحران کرونا و مسایل دیگر وقفه‌ای افتاد اما امسال این اتفاق مبارک رخ داده است که ما سیزدهمین جشنواره فیلم ۱۰۰ را در هفته‌ پیش رو برگزار کنیم.

در ادامه یوسف منصوری دبیر جشنواره ۱۰۰ گفت: این جشنواره، صاحب اعتبار و پذیرش از سوی جوانان و علاقه‌مندان ورود به عرصه‌ فیلمسازی است و هم از سوی پیشکسوتان و صاحب‌نظران این عرصه مورد مهر و محبت قرار گرفته است.

وی با اشاره به ریل‌گذاری دبیران قبلی، درباره همگام‌سازی جشنواره با نیازهای روز اظهار کرد: جشنواره فیلم ۱۰۰ طبیعتاً محلی برای رشد یافتن و پیدا شدن استعدادهای فیلمسازی است. در روزهای برگزاری جشنواره بسیاری از اهالی بدنه‌ حرفه‌ای سینما به ویژه تهیه‌کنندگان درجه یک همراه ما خواهند بود و به تماشای آثار خواهند نشست. همچنین در روز دوم اکران برنامه نقد نیز خواهیم داشت.

دبیر جشنواره فیلم ۱۰۰ درباره تنوع و پراکندگی فیلمسازان از سطح کشور مطرح کرد: یکی از اهتمام‌های این دوره‌ جشنواره، مرکززدایی است. یعنی جشنواره در سطح توانایی‌های خودش این امکان را برای بچه‌های استان‌ها فراهم کند تا بتوانند آثار خود را بسازند و در این محیط دیده شوند. ناگفته نماند که ما در زمان اعلام فراخوان، پانزده کارگاه فیلمسازی در پانزده استان، طی چند روز با استادان مختلف و درجه یک سینما برگزار کردیم.

منصوری به رکوردشکنی آثار رسیده به دبیرخانه جشنواره اشاره و بیان کرد: در مجموع بیش از ۴ هزار و پانصد اثر در بخش ملی و بین المللی داشتیم که بیش از دو برابر سال‌های گذشته است. همچنین بیش از نیمی از این آثار از استان‌ها آمده که نشان از یک شور بسیار جدی در بین فیلمسازان خارج از پایتخت است.

وی درباره اضافه شدن بخش کودک و نوجوان به جشنواره یادآور شد: بخش کودک و نوجوان که برای مخاطب این گروه سنی است، امسال به جشنواره اضافه شده است. ما باید تلاش کنیم این بخش رشد کند و برای آن به صورت مستقل آثار قابل تماشا ساخته شود.

دبیر جشنواره فیلم ۱۰۰ درباره بخش بین الملل نیز بیان کرد: برای دیده شدن آثار فیلمسازان در بُعد جهانی، ما یک خواهرخواندگی را در روزهای اکران با جشنواره فیلم کوتاه اسلواکی خواهیم بست. یکی از اتفاقاتی که ذیل این تفاهم‌نامه می‌افتد این است که سه اثر برتر جشنواره‌ ما بدون انتخاب، توسط هیات انتخاب جشنواره اسلواکی در بخش رقابتی حضور پیدا می‌کنند؛ جشنواره‌ای که همزمان در اسلواکی، لهستان، چک و بوسنی اکران دارد.

منصوری افزود: این تبادل علاوه بر اینکه یک تبادل فرهنگی و سینمایی است، فرصتی برای دیده شدن بچه‌هایی که در این سطح شرکت می‌کنند، فراهم می‌آورد. یک اتفاق خوب دیگر این است که کارشناسان ما در بخش بین‌الملل حوزه هنری، فیلم‌ها را به لحاظ اکران بین‌المللی ارزیابی می‌کنند و اگر فیلمی قابلیت عرضه بین‌الملل داشته باشد، در بخش فروش جشنواره‌های بین‌المللی ارایه می‌شود.

دبیر جشنواره فیلم ۱۰۰ در پایان صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: محل برگزاری جشنواره فیلم ۱۰۰، پردیس سینمایی ملت است و روزهای چهارشنبه و پنجشنبه ۱۰ و ۱۱ اسفند اکران آثار خواهیم داشت. همچنین در روزهای اکران، کارگاه‌های آموزش فیلمسازی با اساتید ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. فارغ از فیلم‌هایی که در جشنواره حضور دارند، ایده‌هایی که در رویداد پرتاب ۱۰۰×۱۰۰ ثبت‌نام کرده بودند، آنجا ارایه می‌شوند و اگر مورد پذیرش قرار بگیرند، توسط بخش خصوصی و دولتی تولید می‌شوند.

میز تحلیل سینمای جهان بخش دیگر برنامه بود که آرش خوشخو منتقد در نقد فیلم «در جبهه غرب خبری نیست» بیان کرد: این اثر، نسخه‌ سوم رمان مشهوری‌ست که در سال ۱۹۲۸ نوشته شده است. مضمون این اثر، تاکید آن روی ضدجنگ بودن و… کهنه شده ‌است و منظر جدیدی را ایجاد نمی‌کند.

در ادامه محمدرضا مقدسیان درباره صفت کهنه‌گی توضیح داد: ما در سال‌های اخیر فیلم «۱۹۱۷» را داشته که از «در جبهه غرب خبری نیست» بهتری بود اما چرا فیلم «در جبهه غرب خبری نیست» الآن ساخته می‌شود؟ من به این نتیجه رسیدم که بیش از اینکه فیلم قصه‌گو باشد، نمادین است. تصور می‌کنم موقعیت سیاسی-اجتماعی سالی که در آن زندگی می‌کنیم، ساخت فیلمی را که یک ذره کهنه است، معنی‌دار می‌کند. ناگفته نماند که شاید همه‌ تلاش‌ها و هزینه‌ها برای این بوده است که تصویر خوبی ارایه دهند و آن مضمون و نمادها را منتقل کنند.

در بخش آخر برنامه، میز گفتگو با موضوع «سینمای ضد جنگ» برپا شد. مینو خانی که مهمان این بخش بود با اشاره به اینکه تفاوت بسیار مهمی که جنگ ایران و عراق با جنگ‌های دیگر داشته، مردمی بودن آن است، اظهار کرد: در جنگ ایران و عراق، بار جنگ در طول هشت سال بر دوش مردم بوده ‌است. مردمی که خودخواسته به جبهه‌ها رفتند و از میهن دفاع کردند. حال اگر این جنگ مردمی بخواهد بازتاب پیدا کند، ما راهی غیر از این نداریم که واقعیت و حقیقت جنگ را به تصویر بکشیم. واقعیت جنگ اتفاقاتی‌ست که رخ داده اما حقیقت آن چیز دیگری است که باید درون این آدم‌ها را بشناسیم.

او در پایان خاطرنشان کرد: وقتی از حقیقت جنگ صحبت می‌کنیم، در واقع به دنبال حقیقت باور و نگاه رزمنده‌ها هستیم. من فکر می‌کنم اگر به این حقیقت برسیم، نه جایی برای سینمای ضد جنگ می‌ماند و نه حتی جایی برای کسی باقی می‌گذارد که بتواند به سینمای دفاع مقدس اعتراض کند.